Περί τρομοκρατίας…

Τρομοκρατήθηκα την πρώτη φορά που περίμενα στην ουρά του ΟΑΕΔ

Τρομοκρατήθηκα όταν είδα τη μάνα μου να δακρύζει γιατί δεν της έφταναν πια τα λεφτά της σύνταξης

Τρομοκρατήθηκα όταν έκαναν έξωση στους άνεργους γείτονές μου

Τρομοκρατήθηκα όταν απέλυσαν τον αδερφό μου μετά από 17 χρόνια δουλειάς

Τρομοκρατήθηκα όταν είδα χέρια υψωμένα να ικετεύουν για δωρεάν τρόφιμα

Τρομοκρατήθηκα όταν είδα οικογένειες χωρίς ρεύμα

Τρομοκρατούμαι για κάθε εργάτη που η ζωή του κοστολογείται από τα κέρδη των αφεντικών του

Τρομοκρατούμαι σε κάθε φάκελο που υποδηλώνει λογαριασμό

Τρομοκρατούμαι για κάθε δημόσιο αγαθό που βγαίνει σε πλειστηριασμό

Τρομοκρατούμαι από το επ’ αόριστον υποθηκευμένο μέλλον μας

Τρομοκρατούμαι από την εξαθλίωση που βουλιάζουμε καθημερινά

Τρομοκρατούμαι, κύριοι, από το βουβό πόνο και από την οργή που δεν έχει βρει ακόμα διέξοδο

Φωτογραφία από: Plasticobilism