Πουλώντας γη και ύδωρ για ένα τενεκέ λάδι…
Όταν βρίσκεσαι σε δυσχερή θέση, δεν πουλάς, «σκοτώνεις». Αυτή είναι η «ηθική» της αγοράς. Όσο δεν είσαι σε θέση ισχύος μπορεί να βρεθείς υπερβολικά χαμένος της αξίας του προϊόντος που διαθέτεις, μέχρι και να ξεπουλήσεις για ένα κομμάτι ψωμί ή έναν τενεκέ λάδι (αναλόγως και των ιστορικών συνθηκών της εποχής). Αυτά σε συνθήκες ιδιωτών.
Advertisement
Ακόμα κι αν αυτή η εξίσωση δείχνει σχετικά απλή, περιπλέκεται εξαιρετικά, όταν στη θέση των απλών ιδιωτών βρεθούν μεγάλα συμφέροντα. Αν ένα κράτος βρεθεί σε δυσχέρεια, τότε ξεπουλά όσο – όσο, και μάλιστα αυτά που νοούνται ως δημόσια περιουσία και υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να θεωρούνται υπάρχοντα της κοινωνίας και όχι περιουσία του κράτους.
Είναι πάμπολλα τα παραδείγματα «τριτοκοσμικών» και όχι μόνο χωρών, που ενώ διαθέτουν περίσσεια περιουσίας, αυτή βρίσκεται σε χέρια ισχυρών ιδιωτικών συμφερόντων και ο πληθυσμός των χωρών αυτών ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Όταν λοιπόν τα κράτη βρίσκονται σε αδυναμία ξεπουλούν ό,τι μπορούν, για έναν τενεκέ λάδι. Μιας και το λάδι στις περιπτώσεις αυτές δείχνει να έχει ισχυρή παραβολική δύναμη.
Μαθαίνουμε από το Spiegel πως η Fraport σκοπεύει να ζητήσει αποζημίωση 70 εκατομμυρίων ευρώ, από το ελληνικό Δημόσιο, λόγω των σοβαρών ελλείψεων και της κακής κατάστασης στα 14 περιφερειακά αεροδρόμια που πλέον έχουν περάσει στην κατοχή της.
Υπενθυμίζεται πως από τις αρχές του 2017 τα αεροδρόμια αυτά, βρίσκονται υπό την ιδιοκτησία της μετά από την σαραντακονταετή παραχώρηση με συνολικό αντίτιμο 1,2 δισ. Ευρώ. Μέρος του ποσού που πρέπει να καταβάλει η εταιρεία, καλύφθηκε μέσω του δανεισμού της, ύψους σχεδόν 1 δις ευρώ (968,4 εκατ. Ευρώ) από μια κοινοπραξία χρηματοδοτικών ιδρυμάτων.
Με μια όχι ιδιαίτερα δύσκολη μετάφραση των παραπάνω, αντιλαμβανόμαστε πως μια ιδιωτική εταιρεία, εξαγοράζει την παραχώρηση των αεροδρομίων με χρήματα τα οποία δανείζεται μεταξύ άλλων και από μια τράπεζα (Alpha Bank) η οποία έχει ανακεφαλαιοποιηθεί με χρήματα πολιτών στους οποίους θα έπρεπε να ανήκουν τα αεροδρόμια. Και σαν να μην έφτανε το αρχικό ξεπούλημα, η εταιρεία επιστρέφει με σκοπό να διεκδικήσει αποζημίωση.
Βέβαια αυτό, στο καζίνο των «μεγάλων» παικτών ίσως θεωρείται γνωστό κόλπο. Το ποντάρισμα αρχικά ήταν μπλόφα και τώρα ζητούν τα ρέστα. Οι όροι των συμβάσεων που έχουν υπογραφεί, μπορεί να φαίνονταν δυσερμήνευτοι, δείχνουν όμως πέρα από ευνοϊκοί για τη Fraport η οποία μπορεί να επιστρέφει χωρίς προσχήματα για να επωφεληθεί των «λεπτομερειών». Τα συμβόλαια παρέχουν τη δυνατότητα για πραγματογνώμονες, αποζημιώσεις και μεγαλύτερες αξιώσεις. Οι διαπραγματεύσεις θα συνεχίζονται και το λάδι θα πηγαινοέρχεται, σε χέρια αλλότρια, και επιπλέον όσων τα χέρια λαδωθούν δε θα έχουν καμία απολύτως σχέση με τον λαό που εξ ονόματός του, πούλησαν την περιουσία του για έναν άδειο τενεκέ.
Advertisement
Advertisement