Τα ερείπια μέσα μας, όμορφα τοπία
Όταν ξύπνησε το πρωί εκείνο του Αυγούστου, ήταν ιδρωμένος. Υπέθεσε ότι θα ήταν από τους 37 βαθμούς Κελσίου, της προηγούμενης μέρας. Αυτόματα έπιασε τους σφυγμούς στο αριστερό του χέρι. Υπέθεσε, μάλλον κατέληξε, ότι θα πρέπει να είχε περισσότερες από 90 σφίξεις. Ανασηκώθηκε στο στρώμα του, που ήταν κατάχαμα στο λιτό του δωμάτιο. Ανοιγόκλεισε δυο φορές τα μεγάλα του, στρογγυλά μάτια. Τη δεύτερη φορά και ενώ τα μάτια του ήταν ακόμη κλειστά, του ήρθε στο νου μια έντονη εικόνα που τον παρέσυρε σε έντονη επίσης συναισθηματική φόρτιση. Άνοιξε τα μάτια του και κατανόησε ότι το χθεσινοβραδινό του όνειρο ήταν η βασική αιτία της σωματικής του ταραχής.
Advertisement
Ξαναξάπλωσε. Δεν του άρεσε. Ξανασηκώθηκε. Κάθισε στην θέση του λωτού και έκλεισε ξύπνιος πια, τα μάτια του. Την έφερε στο νου του. Προσπάθησε να την δει όσο πιο καθαρά μπορούσε.
Αυτόματα τον πλημμύρισε ένα ποτάμι γεμάτο νοσταλγία, ενοχές και μοναξιά. Συνέχισε με κλειστά μάτια να τη βλέπει, εκεί στο βάθος της ψυχής του.
Δάκρυα, μάλλον δάκρυα, ξεπρόβαλαν από τα κλειστά του ματοτσίνορα. Άκουσε, ένιωσε την καρδιά του να χτυπά δυνατά και το σώμα του να έχει γεμίσει ενέργεια. Κάποτε του είχε πει, πως ποτέ κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει στην ζωή. Για αυτό του είχε πολλές φορές ζητήσει να απολαμβάνουν την κάθε τους στιγμή. Και να μην ξεχνάνε ποτέ να χαίρονται.
Αυτός ο κύριος Α, αγάπησε βαθιά την κυρία Ω. Μόνο που άργησε να το καταλάβει. Και για αυτό άργησε να της το πει. Άργησε τόσο που δεν πρόλαβε. Η κυρία Ω, κάποτε του είχε πει επίσης πως τον αγάπησε από την πρώτη στιγμή που τον πρωτοαντίκρισε.
Αυτός, ο κύριος Α, δεν άντεξε. Άνοιξε τα μάτια του, ιδρωμένα από τα δάκρυα και κοίταξε τον απέναντι τοίχο.
«Μην φοβάσαι αγάπη μου, τα ερείπια σου. Μπορείς με αυτά να χτίσεις υπέροχα τοπία», του είχε πει, πριν φύγει από κοντά του. Ο κύριος Α, εκείνο το πρωινό του Αυγούστου, ακίνητος, αγάπησε για πρώτη φορά τα εσωτερικά του τοπία.
Η ιστορία του κύριου Α και την κυρίας Ω, κατέληξε ένα Αυγουστιάτικο απόγευμα. Από τότε και μέχρι σήμερα ο κύριος Α, κάθε Αύγουστο, ξαναθυμάται, πονά αλλά και χαίρεται με την τύχη που είχε κάποτε να ζήσει για κάποιο διάστημα μαζί με την κυρία Ω.
Advertisement
Advertisement