tetartopress

Θέλω να καταλάβεις πως νιώθω: «Μέχρι να μη φοβάμαι πια»

top-1145474_1280-(1)


Πλέον, παίρνω την αγωγή μου, κάνω ψυχοθεραπεία και γνωρίζω περί τίνος πρόκειται. Παρόλα αυτά, υπάρχουν περίοδοι που δεν είμαι και τόσο καλά ψυχολογικά (όπως και όλοι μας άλλωστε). Άλλοτε διαρκούν περισσότερο και άλλοτε λιγότερο, άλλοτε είναι πιο συχνοί και άλλοτε όχι. Γνωρίζω πλέον, πως αυτές τις περιόδους, είναι λογικό να έχω άγχος χωρίς κάποια προφανή αιτία, να έχω ένα έντονο και γενικευμένο αίσθημα φόβου. Γνωρίζω πως όταν είμαι πιεσμένη, αγχωμένη με κάποιο θέμα ή κουρασμένη, θα αγχώνομαι και θα φοβάμαι με όλα και για όλα, θα κολλάω σε σκέψεις, θα αισθάνομαι δυσαρέσκεια με την ύπαρξή μου. Τα ξέρω όλα αυτά. Ξέρω ότι πρέπει να τα αγνοώ και να σκέφτομαι ότι θα περάσουν. Απλά μερικές φορές, οι σκέψεις και τα συναισθήματά μου, είναι τόσο έντονα, που δυσκολεύομαι να τα διαχειριστώ, δυσκολεύομαι να τα αγνοώ και να συνεχίζω ό,τι κάνω.


Advertisement


——-

Χτυπάω ένα φραπέ, αν και περασμένη η ώρα, αλλά πρέπει να συνεχίσω την εργασία. Κάθομαι στο γραφείο, και συνεχίζω να γράφω στον υπολογιστή. Ο καφές κοντά στο αριστερό μου χέρι, καθώς από την δεξιά πλευρά, έχω ένα σημειωματάριο για να κάνω υπολογισμούς και φύλλα σημειώσεων. Η αλήθεια είναι πως τις τελευταίες δύο μέρες κάνω πολύ απότομες και σπασμωδικές κινήσεις, και ορισμένες φορές, είναι σα να μην μπορώ να συντονίσω τα άκρα μου ή σα να μην μπορώ να υπολογίσω σωστά την απόσταση μεταξύ εμού και κάποιου άλλου αντικειμένου. Ίσως φταίει που έχω αρκετή ένταση και άγχος τις τελευταίες μέρες. Είναι από τις μέρες που με αγχώνουν τα πάντα. Με αγχώνει αν πρέπει μιλήσω στο τηλέφωνο, με αγχώνει που πρέπει να βάλω πλυντήριο, με αγχώνει που ο ουρανός είναι γαλάζιος, με αγχώνει που υπάρχω στο χώρο και που υπάρχω γενικά. Προσπαθώ να αγνοώ το άγχος μου και να υπενθυμίζω στον εαυτό μου, πως όλοι έχουμε τις μέρες μας και θα ηρεμήσω κάποια στιγμή. Έτσι, προσπαθώ να συγκεντρωθώ στην εργασία και σ’ αυτό που πρέπει να κάνω, ενώ παράλληλα προσπαθώ να πιω μια γουλιά καφέ. Προσπαθώ, γιατί τις τελευταίες μέρες, ακόμα και οι πιο απλές και καθημερινές πράξεις, έχουν γίνει πολύ δύσκολες και αγχωτικές.

Δεν πιάνω καλά το ποτήρι, γλιστράει απ’ το χέρι μου, πέφτει και σπάει. Ο καφές, όπως και γυαλιά του ποτηριού είναι παντού στο πάτωμα. Είναι το δεύτερο που σπάω σήμερα, ενώ χθες την τιμητική τους είχαν τα πιάτα. Σηκώνω και κατευθύνομαι προς το μπάνιο. Πιάνω τη σφουγγαρίστρα και αρχίζω να γεμίζω τον κουβά με νερό, ρίχνοντας μέσα λίγο καθαριστικό πατώματος, ενώ κλείνω την πόρτα του μπάνιου πίσω μου από συνήθεια. Πφφφ… αρχίζω να δυσκολεύομαι να αναπνεύσω και ένα βάρος έρχεται και κάθεται στο στήθος μου. Παίρνω δύο βαθιές ανάσες και λέω δυνατά «όλα καλά». Προσπαθώ να το αγνοώ και να παριστάνω πως δεν υπάρχει, ενώ περιμένω να γεμίσει ο κουβάς. Υπενθυμίζω στον εαυτό μου πως θα περάσει, αυτό συμβαίνει πάντα, δεν είναι κάτι. Ας συγκεντρωθώ σε αυτά που πρέπει να κάνω: σφουγγάρισμα, σκούπισμα και έπειτα εργασία. Ας μην φτιάξω άλλο καφέ, η τύχη του είναι αμφίβολη. Παίρνω τώρα τον κουβά, αφού έχει γεμίσει πλέον, πιάνω τη σφουγγαρίστρα με το άλλο χέρι και τη στιγμή που στιγμή που πάω να ανοίξω την πόρτα του μπάνιου για να βγω, αρχίζω να σκέφτομαι έντονα πως ίσως ανοίξει μόνη της. Τώρα φοβάμαι να την ανοίξω εγώ. Στέκομαι μπροστά της και την κοιτάζω. Κι αν ανοίξει; Αν ανοίξει, θα ανοίξει απότομα και με δύναμη και θα με χτυπήσει στα πλευρά. Θα με χτυπήσει αρκετά, ίσως μου σπάσει και κανένα πλευρό. Θα πέσω κάτω άτσαλα και το νερό από τον κουβά θα πεταχτεί παντού. Και μετά τι; Τίποτα, αυτό μόνο. Ξέρω ότι όλα αυτά είναι παιχνίδια του μυαλού μου, ξέρω ότι καμία πόρτα δε θα ανοίξει μαγικά και από μόνη της. Το ξέρω αλήθεια, δεν είναι ότι προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου. Κι όμως, φοβάμαι. Και φοβάμαι πολύ. Και φυσικά ο φόβος έχει στη βάση του άγχος. Αλίμονο. Έχω αρχίσει να σκέφτομαι πως μάλλον δεν μπορώ να υπάρξω χωρίς αυτό. Σκέφτομαι συνέχεια και τόσο έντονα πως ίσως ανοίξει η πόρτα, τόσο που το κάνω εικόνα στο μυαλό μου και είναι σα να το βλέπω μπροστά μου. Η ίδια επαναλαμβανόμενη εικόνα. Η πόρτα ανοίγει απότομα και με δύναμη, με χτυπάει και με ρίχνει κάτω, το νερό απ’ τον κουβά πετάγεται παντού κι εγώ πονάω, γιατί μάλλον μου έσπασε κάποιο πλευρό. Δεν έχουν περάσει περισσότερο από 1-2 λεπτά κι όμως, στο μυαλό μου έχει γίνει η επανάληψη αυτής της εικόνας πάρα πολλές φορές, χωρίς κάποια διάλειμμα ώστε ενδιάμεσα στο τέλος της προηγούμενης και στην αρχή της επόμενης, να χωρέσει κάποια άλλη σκέψη. Βλακείες, τίποτα απ’ αυτά δεν πρόκειται να γίνει, το ξέρεις. ΟΛΑ ΚΑΛΑ.

Ανοίγω την πόρτα βιαστικά και βγαίνω έξω. Η καρδιά μου τώρα χτυπάει ακόμα πιο γρήγορα. Βαθιές ανάσες, όλα καλά. Κατευθύνομαι προς το γραφείο και αρχίζω να σφουγγαρίζω. Και τώρα ο φόβος που αισθανόμουν προηγουμένως γιγαντώνεται και μάλλον πρέπει να βρω κάτι άλλο για να φοβάμαι για να δικαιολογεί την ύπαρξή του. Κι αν δεν είμαι μόνη; Κι αν υπάρχει κάτι μέσα στο σπίτι; Κάτι άυλο, μεταφυσικό, που με ακολουθεί παντού και είναι μονίμως πίσω από την πλάτη μου. Τρομοκρατούμαι. Τώρα δεν μπορώ να συντονίσω τις κινήσεις μου. Αντί να καθαρίζω το πάτωμα, το κάνω χειρότερα. Κι αν δεν είμαι μόνη; Κι αν υπάρχει κάτι μέσα στο σπίτι; Κάτι άυλο, μεταφυσικό, που με ακολουθεί παντού και είναι μονίμως πίσω από την πλάτη μου. Μία μαύρη γυναικεία φιγούρα με μακριά άκρα και θέλει να με αγκαλιάσει σφιχτά. Ανάσες. Δεν υπάρχει αυτό που φοβάσαι. Συνέχισε ό,τι κάνεις. Αγνόησέ το. Κι όμως φοβάμαι τόσο πολύ, ενώ ξέρω ότι τίποτα δεν υπάρχει, δεν μπορώ να το αγνοήσω. Έχω συνέχεια στο μυαλό μου πως κάτι υπάρχει στο σπίτι, πως είναι πίσω μου, πως είναι μία μαύρη γυναικεία φιγούρα και θέλει να μ’ αγκαλιάσει. Δεν έχει συνέχεια. Αυτό φοβάμαι. Αφήνω στη μέση το σφουγγάρισμα. Πηγαίνω στο δωμάτιο μου, βγάζω τα ρούχα και ξαπλώνω με τα εσώρουχα στο κρεβάτι. Κουκουλώνομαι με το πάπλωμα. Μάλιστα. Και τώρα φοβάμαι ότι ίσως κάτι έρθει και με ξεσκεπάσει. Ίσως κάτι με ξεσκεπάσει. Κάτι θα με ξεσκεπάσει. Προσπαθώ να ξεχαστώ και να ηρεμήσω.

– καληνύχτα:) στέλνω
– από τόσο νωρίς ;
– η αλήθεια είναι ότι απλώς έψαχνα πρόφαση για να στείλω και να ανοίξω κουβέντα. Πώς είσαι;

– Θέλεις να έρθεις να κοιμηθείς εδώ;
– όχι, δεν είχαμε κανονίσει να κοιμηθούμε μαζί σήμερα. Ο καθένας χρειάζεται τον προσωπικό του χώρο και επίσης, είσαι κουρασμένη.

– όπως θέλεις, αν αλλάξεις γνώμη, εδώ είμαι. Θα ζεσταίνω το κρεβάτι.

Φυσικά και δε με βοήθησε να ξεχαστώ. Όλες οι σκέψεις, που η έντασή τους τις έκανε δυναμικές και ζωντανές εικόνες στο μυαλό μου, είναι ακόμα εκεί.

Έχει νυχτώσει πια για τα καλά και πλέον νομίζω πως μέσα από το σκοτάδι θα ξεπεταχθεί κάποιο τρομακτικό μεταφυσικό ον με μόνο σκοπό του να με τρομάξει. Σηκώνομαι, ανοίγω όλα τα φώτα του σπιτιού και επιστρέφω στο κρεβάτι. Εδώ θα μείνω μέχρι να φύγουν όλες μου οι σκέψεις, μέχρι να μη φοβάμαι πια ή τουλάχιστον μέχρι να μη φοβάμαι τόσο.

——-

Όντως νιώθω πολύ καλύτερα όταν είμαι με κόσμο, γιατί καταλαβαίνω πως η ζωή συνεχίζεται έξω από το κεφάλι μου και ό,τι συμβαίνει, συμβαίνει μέσα σ’ αυτό. Αλλά δε θέλω να γίνομαι βάρος στους οικείους μου (οι οποίοι είναι πάντα πρόθυμοι να είναι δίπλα μου όταν το χρειάζομαι). Γιατί έτσι αισθάνομαι, βάρος. Βάρος, γιατί μου φαίνεται τόσο γελοία η όλη κατάσταση. Τι να πω δηλαδή; Ότι φοβάμαι μόνη σπίτι ότι ίσως ανοίξει κάποια πόρτα από μόνη της ή ότι κάτι υπάρχει μέσα σ’ αυτό και είναι μονίμως πίσω από την πλάτη μου. Και μετά αισθάνομαι θυμό. Απύθμενο θυμό με τον εαυτό μου που δεν μπορεί να λειτουργήσει φοβούμενος τέτοιες γελοίες καταστάσεις, που μετά από τόσα χρόνια, ακόμα δεν μπορεί να διαχειριστεί μόνος του τέτοιες γελοίες καταστάσεις, γενικά θυμό. Θέλω να μάθω να είμαι λειτουργική χωρίς να έχω την ανάγκη κανενός άλλου, χωρίς να γίνομαι βάρος. Πρέπει να μάθω να είμαι. Μέχρι τότε, θα είμαι κάτω απ’ το πάπλωμα, έχοντας βάλει 105,5 rock στο ράδιο και προσπαθώντας να διαβάσω ανεπιτυχώς ένα βιβλίο για να ξεχαστώ. Μέχρι τότε, θα φοβάμαι απίστευτα και θα αισθάνομαι ότι η καρδιά μου θέλει να βγει απ’ το στήθος μου. Ίσως τότε να μην δυσκολεύομαι να ανασάνω.

 

της Ε.κ.Σ. | 18/2/19


Η Ε.κ.Σ. διαγνώσθηκε με Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή. Η ίδια δεν συμφωνεί με τον όρο «Ψυχική Διαταραχή ή Ασθένεια». Το ότι κάποιο άτομο δεν συμβαδίζει με τις κοινωνικές νόρμες, δεν το καθιστά διαταραγμένο ή ασθενή. Πιστεύει πως, οι «Ψυχικές Διαταραχές και Ασθένειες» θα χωρούσαν και σε μία «ιδανική» κοινωνία αλλά θα είχαν διαφορετική μορφή, έκφανση, ένταση.

Τα κείμενα κάτω από τον γενικό τίτλο «Θέλω να καταλάβεις πως νιώθω» που δημοσιεύονται στο www.tetartopress.gr είναι σκέψεις, βιώματα και συναισθήματα ανθρώπων που έχουν διαγνωστεί με ψυχικές διαταραχές. Στόχος των συντακτών τους είναι να γνωρίσει ο καθένας μας πως βιώνουν κάποιες συγκεκριμένες καταστάσεις, ώστε να κατανοήσουμε -στο σημείο που αυτό είναι δυνατό- πως νιώθουν. Την επιμέλεια της στήλης έχει η Φωτεινή Ντάτσιου. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί της στο [email protected]. Τα υπόλοιπα κείμενα της σειράς μπορείτε να τα βρείτε εδώ.


Advertisement


Advertisement


 

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

 

Advertisement


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

 
Πάτρα: Γιώργος Ρους live στο Frida

Πάτρα: Γιώργος Ρους live στη Frida

Διανύοντας την τρίτη χρονιά εμφανίσεων σε όλη τη χώρα, ο Γιώργος Ρους έρχεται στην Πάτρα και στη “Frida”, την Παρασκευή ...
Γιάννης Κότσιρας live στη Πάτρα

Γιάννης Κότσιρας live στην Πάτρα

Ο Γιάννης Κότσιρας μετά τις εμφανίσεις του στον Σταυρό του Νότου έρχεται μετά από καιρό για μία μοναδική εμφάνιση στο ...
Pedro Almodovar «Το τελευταίο όνειρο»

Pedro Almodovar «Το τελευταίο όνειρο»

Δώδεκα διηγήματα του σκηνοθέτη Pedro Almodovar φωτίζουν διαφορετικές στιγμές της ζωής του σε μια ιδιότυπη, αποσπασματική «αυτοβιογραφία». Το Τελευταίο όνειρο ...
Λευκή Συμφωνία live στο Temple

Λευκή Συμφωνία live στο Temple

Οι post punk / darkwave «Λευκή Συμφωνία» , επιστρέφουν στην Αθήνα για μία μεγάλη συναυλία, το Σάββατο 23 Μαρτίου 2024 ...

Σχετικά με τον αρθρογράφο:

Έχει γράψει 5 Άρθρα

Η Ε.κ.Σ. διαγνώσθηκε με Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή. Η ίδια δεν συμφωνεί με τον όρο «Ψυχική Διαταραχή ή Ασθένεια». Το ότι κάποιο άτομο δεν συμβαδίζει με τις κοινωνικές νόρμες, δεν το καθιστά διαταραγμένο ή ασθενή. Πιστεύει πως, οι «Ψυχικές Διαταραχές και Ασθένειες» θα χωρούσαν και σε μία «ιδανική» κοινωνία αλλά θα είχαν διαφορετική μορφή, έκφανση, ένταση.

RELATED ARTICLES

Back to Top