Θέλω να καταλάβεις πως νιώθω: «Πρώιμα στάδια κατάθλιψης»

Αν έτσι είναι τα πρώιμα στάδια της κατάθλιψης, δεν μπορώ να φανταστώ πως είναι όταν αυτή σε έχει κυριεύσει. Ούτε μπορώ να διανοηθώ και να αντέξω τη σκέψη ότι υπάρχουν άνθρωποι που τη βιώνουν.

Δεν έχει καμία σχέση με τη μελαγχολία, τη θλίψη ή την έλλειψη διάθεσης όπως όλα μας την ξέρουμε. Είναι κάτι διαφορετικό˙ κάτι βαθύ, κάτι έντονο και ανυποχώρητο που σε εξουσιάζει. Κάτι που δε σ’ αφήνει να απολαύσεις τίποτα πια, κάτι που σου θρυμματίζει οποιεσδήποτε προσδοκίες και στόχους μπορεί να είχες στη ζωή σου μέχρι πρότινος, κάτι που σε κάνει να πιστεύεις πως τίποτα δεν έχει νόημα, τίποτα δεν έχει ουσία πια. Κάτι που σε πείθει πως εσύ είσαι ένα τίποτα.

Ένα συνονθύλευμα απαισιόδοξα απαισιόδοξων σκέψεων σε κατακλύζουν τώρα. Ένα απίστευτο άγχος σε δυσκολεύει να αναπνεύσεις συνοδευόμενο από ένα βάρος μεγατόνων στο στήθος, ασυντόνιστες κινήσεις, μη συνειρμική σκέψη, ζαλάδα και δύσπνοια. Είναι όλα εκεί μαζί. Δεν μπορείς να ξεφύγεις με τίποτα απ’ αυτά. Στην αρχή προσπαθείς όμως. Κάνεις πράγματα που κάποτε σου έδιναν μεγάλη ευχαρίστηση και χαρά, αλλά δεν ισχύει το ίδιο πια. Βγαίνεις με φίλους, παρόλο που δε θέλεις να δεις κανένα και προτιμάς να μένεις μόνο και απομονωμένο. Προσπαθείς να δεις ένα μέλλον όπου δε θα αισθάνεσαι όπως τώρα και θα είσαι χαρούμενο. Προσπαθείς να θέσεις στόχους, παρόλο που δεν προσδοκάς τίποτα απ’ τη ζωή σου πια. Προσπαθείς να γελάς, να σκέφτεσαι ευχάριστα πράγματα και να μην κλαις όλη μέρα, αλλά στο μυαλό σου κατοικούν πια μόνο δυσοίωνες σκέψεις.

Είναι τόσο δύσκολο να πας κόντρα σε όλα αυτά και απαιτεί τόσα αποθέματα ενέργειας και ψυχικής δύναμης. Η προσπάθεια σε φθείρει και κάθε αποτυχία στο να τα απομακρύνεις ή έστω να αμβλύνεις τις επιπτώσεις τους πάνω σου έστω και για λίγο, σε απογοητεύει ακόμα περισσότερο. Φαντάζει τόσο εύκολο και παράλληλα επίπονο, απλά να αφεθείς και να αφήσεις όλα αυτά να σε καταπιούν. Ό,τι κι αν κάνεις, όσο σκληρά κι αν προσπαθείς, είναι πάλι εκεί. Πέφτεις εύκολα, σηκώνεσαι δύσκολα. Πρέπει να προσπαθήσεις ξανά όμως. Δε γίνεται να παραιτηθείς έτσι απλά, κι ας μην είναι καθόλου απλό. Αποτυγχάνεις ξανά. Προσπαθείς ξανά, έχοντας λιγότερες ελπίδες ότι θα τα καταφέρεις αυτή τη φορά. Πέφτεις πάλι, αλλά αυτή τη φορά δε σηκώνεσαι. Συνειδητοποιείς ότι αυτός ο φαύλος κύκλος προσπάθειας είναι μάταιος και η μάχη μεταξύ σας άνιση. Οι όποιες ελπίδες σου είχαν απομείνει, ξεψύχησαν. Δεν αναζητάς τη βοήθεια ενός ειδικού, γιατί τώρα πιστεύεις ότι δεν έχει κανένα νόημα. Έπρεπε να το είχες κάνει νωρίτερα φωνάζεις στον εαυτό σου. Τώρα είναι αργά. Τώρα δεν υπάρχει διέξοδος, βρίσκεσαι σε τέλμα. Δε θα ξαναγίνεις ποτέ καλά πιστεύεις. Ίσως και να μη θέλεις πια.

Θέλεις απλά να μη σκέφτεσαι, να μην αισθάνεσαι, να μην υπάρχεις. Θέλεις να σταματήσει όλο αυτό που βιώνεις. Θέλεις απλά να ηρεμήσεις για μερικά λεπτά, να λυτρωθείς. Η αυτοκτονία φαντάζει ως ο μοναδικός τρόπος να λυτρωθείς, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα ότι θέλεις να πεθάνεις. Θέλεις να λυτρωθείς τόσο πολύ, που αν μπορούσες να το κάνεις εσύ με τα ίδια σου τα χέρια, θα το έκανες. Αν μπορούσες να αγγίξεις όλα αυτά τα συναισθήματα, το άγχος και τις σκέψεις, θα τα κατέστρεφες με τους πιο βίαιους τρόπους.

Η αισιόδοξη νότα αυτού του καθόλα απαισιόδοξου κειμένου, είναι πως ποτέ δεν βρίσκεσαι πραγματικά σε τέλμα. Πάντα υπάρχει διέξοδος όσο κι αν δε το πιστεύεις. Η κατάθλιψη νικιέται, ακόμα και όταν νομίζεις πως σε έχει νικήσει

της Ε.κ.Σ. | 12/2015

Η Ε.κ.Σ. διαγνώσθηκε με Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή. Η ίδια δεν συμφωνεί με τον όρο «Ψυχική Διαταραχή ή Ασθένεια». Το ότι κάποιο άτομο δεν συμβαδίζει με τις κοινωνικές νόρμες, δεν το καθιστά διαταραγμένο ή ασθενή. Πιστεύει πως, οι «Ψυχικές Διαταραχές και Ασθένειες» θα χωρούσαν και σε μία «ιδανική» κοινωνία αλλά θα είχαν διαφορετική μορφή, έκφανση, ένταση.

—

Τα κείμενα κάτω από τον γενικό τίτλο «Θέλω να καταλάβεις πως νιώθω» που δημοσιεύονται στο www.tetartopress.gr είναι σκέψεις, βιώματα και συναισθήματα ανθρώπων που έχουν διαγνωστεί με ψυχικές διαταραχές. Στόχος των συντακτών τους είναι να γνωρίσει ο καθένας μας πως βιώνουν κάποιες συγκεκριμένες καταστάσεις, ώστε να κατανοήσουμε -στο σημείο που αυτό είναι δυνατό- πως νιώθουν. Την επιμέλεια της στήλης έχει η Φωτεινή Ντάτσιου. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί της στο [email protected]. Τα υπόλοιπα κείμενα της σειράς μπορείτε να τα βρείτε εδώ.