Το φως του γκαζιού τρεμοσβήνει στα παιχνιδίσματα του μυαλού

Το φως του γκαζιού χαμηλώνει όταν φαντάσματα περιφέρονται στο σπίτι, φαντάσματα που υπάρχουν μόνο στο μυαλό. Ένα μυαλό που ταλανίζεται ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία. Η τρέλα μπορεί να οδηγήσει την Μπέλλα σε παραλογισμούς, σε ασυνάρτητες σκέψεις και πράξεις ή μήπως όχι;

«Το Φως του γκαζιού», ένα αστυνομικό ατμοσφαιρικό θρίλερ γραμμένο από τον Άγγλο δραματικό συγγραφέα Πάτρικ Χάμιλτον το 1938 και γνωστό στην Αμερική σαν «Η οδός των Αγγέλων», είναι ένα έργο με εντάσεις και φαίνεται ευδιάκριτα πως στην συζυγική εξουσία ο άντρας έχει το πάνω χέρι. Αυτός αποφασίζει πότε θα πάνε στο θέατρο, πότε θα διασκεδάσουν και πότε θα αφουγκραστεί τη γυναίκα του.

Η Μπέλλα είναι μία γυναίκα έρμαιο στις διαθέσεις του συζύγου της Τζάκ. Η προσωπικότητά της έχει καταστρατηγηθεί, δεν αναγνωρίζει πλέον ούτε την πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που κι αυτή ακόμα, της την επιβάλλει ο σύζυγός της. Η αντρική δικτατορία μέσα στον γάμο φαίνεται ξεκάθαρα χωρίς καν την άσκηση βίας, αλλά με την πρόφαση της αγάπης και του ενδιαφέροντος «αγάπη μου αφού δεν νιώθεις καλά, ας σε δει ένας ψυχίατρος».

Ένα άλλο ζήτημα που θίγεται στο έργο είναι η πλαστοπροσωπία, ο Τζάκ προκειμένου να καταφέρει τους δόλιους σκοπούς του υιοθετεί μια πλαστή ταυτότητα. Το προσωπείο του Τζακ συνάδει με τα προσωπεία που φοράει ο καθένας μας στην καθημερινότητά του. Ο Τζακ θέλει να διαγουμίσει τον θησαυρό και το προσωπείο τον καλύπτει από το ποιος πραγματικά είναι. Το προσωπείο όμως που υιοθετεί ο καθένας μας στην καθημερινότητά του για να επωφεληθεί καταστάσεων γίνεται ένα με μας, δημιουργεί ρωγμές στην προσωπικότητά μας και στο τέλος γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητάς μας.

Το έργο, μας μεταφέρει στο Λονδίνο του 1890, ένα ιδανικό και αγαπημένο ζευγάρι δοκιμάζεται και μας αποκαλύπτεται ότι τίποτα δεν είναι όπως αρχικά φαίνεται. Ο αθώος έρωτας κρύβει ένοχα μυστικά και μακρινό παρελθόν, ευτυχώς όμως ο επιθεωρητής Ραφ θα διαλευκάνει την υπόθεση και θα επαναφέρει στην Μπέλλα, τη γαλήνη και την ψυχική ηρεμία. Πλέον η Μπέλλα θα ζει στην πραγματικότητα… μέχρι να ξυπνήσει από το όνειρο.

«Το Φως του γκαζιού» σε μετάφραση και σκηνοθεσία Αλέξανδρου Κοέν, μετά από μια σειρά εμφανίσεων στο Θέατρο Βεάκη το φετινό χειμώνα, συνεχίζει με παραστάσεις σε διάφορες πόλεις στην Ελλάδα. Την Κυριακή 25 και τη Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2018 φιλοξενήθηκε από το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας στο πλαίσιο των θεατρικών του μετακλήσεων, στο θέατρο Απόλλων.

Η έργο είχε συνοχή, υπήρχε κλιμάκωση αλλά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άνευρο. Το αστικό σαλόνι σαν τόπος της παράστασης μας παραπέμπει στο αστικό δράμα, κάτι το οποίο είναι ξεπερασμένο στις μέρες μας και θα μπορούσαν να είχαν γίνει κάποιες τεχνικές παρεμβάσεις ώστε να μην αφήνονται πράγματα στην φαντασία μας. Για παράδειγμα δεν μπορούσε να γνωρίζει κανείς ότι υπήρχε ο πάνω όροφος ο οποίος «τοποθετήθηκε» αναγκαστικά έμμεσα από αναφορές των ηθοποιών. Τέλος υπήρχε μονοδιάστατη οπτική της κατάστασης και εστιαζόταν η περιπέτεια γύρω από το πρόσωπο της Μπέλλας, κάτι το οποίο το καθιστούσε μονότονο.

Η Τάνια Τρύπη σαν Μπέλλα εγκλωβισμένη στο σπίτι, θύμα του μυαλού της κινείται ανάμεσα στην ψευδαίσθηση και την πραγματικότητα. Γνωρίζοντας τις υποκριτικές της ικανότητες θα περίμενε κανείς περισσότερα, ενώ ο Στέφανος Κυριακίδης σαν Τζακ, μας αναδεικνύει τον δυναμικό χαρακτήρα που χαρακτηρίζει τον ρόλο αυξομειώνοντας την ένταση της φωνής του και αποδίδοντας τη σοβαρή χροιά του χαρακτήρα κερδίζει την αναγνώριση του κοινού. Ο Πασχάλης Τσαρούχας σαν επιθεωρητής Ραφ με συνεχή κίνηση και λεπτό χιούμορ όπου χρειάζεται μας απαλλάσσει από τον κλειστοφοβικό περίγυρο του έργου και είναι ο άνθρωπος κλειδί στην εξέλιξη της υπόθεσης. Παρόλο που και για αυτόν ο πήχης είχε μπει ψηλά, δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μας. Τέλος, στην παράσταση εμφανίζονται η Αλίκη Μπομποτά σαν υπηρέτρια Νάνσυ με μικρή παρουσία αλλά σημαίνοντα ρόλο στην σκιαγράφηση του χαρακτήρα του Τζάκ και η Μελίνα Βαμβακά επίσης με μικρό ρόλο, αλλά ρόλο κλειδί στην εξέλιξη του έργου, καθώς σε αυτή στηρίζεται η παρουσία του επιθεωρητή Ραφ.

Η παράσταση «Το Φως του γκαζιού» είναι ένα αστυνομικό έργο που παρά τις αστοχίες του, παρακολουθείται ευχάριστα από τους λάτρεις του είδους, με μια υπόθεση που δεν υπολείπεται σε τίποτα ενός σύγχρονου αστυνομικού μυθιστορήματος.