Το νέο γερμανικό τείχος

Η Τρίτη 3.10.2017, ήταν ημέρα γιορτής για την Γερμανία, αφού πριν 27 χρόνια πραγματοποιήθηκε η επανένωσή της. Μετά από 41 χρόνια, ήτοι 3.10.1990, η Δυτική Γερμανία (Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας) και η Ανατολική Γερμανία (Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας‎) επανενώθηκαν και σχηματίστηκε η ενωμένη σημερινή πλέον Γερμανία.

Η περίοδος της πτώση του τείχους του Βερολίνου αλλά και τα τόσα άλλα πολιτικά γεγονότα που προηγήθηκαν της επανένωσης, δημιούργησαν αέρα ελευθερίας που περιελάμβανε τόσο την πτώση του λεγόμενου Υπαρκτού Σοσιαλισμού, όσο και το τέλος του περίφημου Ψυχρού Πολέμου. Πολιτική ανάταση για περισσότερα ανθρώπινα δικαιώματα και πραγματική δημοκρατία, διεφάνη στον ευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο ορίζοντα.

Σήμερα λοιπόν 27 χρόνια μετά, ποιος θα το πίστευε, ότι ένα κόμμα, το κόμμα των Εναλλακτικών για την Γερμανία το γνωστό πια σε όλους μας ΑFD, με ποσοστό 13%, θα θριάμβευε στις γερμανικές εκλογές, της 24.09.2017, υπογραμμίζοντας ότι η Γερμανία ανήκει στους Γερμανούς και πως οι Γερμανοί στρατιώτες του β παγκοσμίου πολέμου, ήταν άξιοι γιατί πολέμησαν για το καλό της πατρίδας τους. Ποιος θα μπορούσε να πιστέψει ότι το ακροδεξιό αυτό κόμμα σύμφωνα με πολιτικούς παρατηρητές και εταιρείες δημοσκοπήσεων, θα μπορούσε να πάρει πολύ μεγαλύτερο ποσοστό, σε πιθανές επαναληπτικές εκλογές αν τελικά δεν επιτευχθεί η συμφωνία σύστασης της συγκυβέρνησης με τον ονομασία Jamaica που περιλαμβάνει την CDU, την FDP και τους πράσινους.

Το ακροδεξιό ΑFD σε προεκλογικές αφίσες του τόνιζε, πως αντί για την μπούργκα προτιμά τα γυναικεία σώματα που φορούν μπικίνι, δημιουργώντας ένα κράμα ρατσισμού και σεξισμού. Σε μια άλλη πάλι προεκλογική του αφίσα έκανε λογοπαίγνιο με την λέξη μπούργκα και με την λέξη του κρασιού Βουργουνδίας, τονίζοντας πως το προτιμά σε σχέση με τις γυναίκες με τον συγκεκριμένο ρουχισμό. Σε μια άλλη αφίσα του το ΑFD, έχοντας την φωτογραφία μιας εγκύου νεαρής Γερμανίδας τόνιζε πως η νέα γενιά των Γερμανών θα προέλθει από Γερμανούς γονείς.

Από τα παραπάνω μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι το γερμανικό ακροδεξιό κόμμα ΑFD, έχει μελετήσει διεξοδικά και συστηματικά την δεκαετία 1935-1945 στην Γερμανία, την περίοδο δηλαδή της αντίστοιχης αύξησης των ποσοστών του ναζιστικού κόμματος και κάνοντας μια επιθετικότατη και δαπανηρά οικονομική προεκλογική εκστρατεία, πέτυχε όχι μόνον να εκλεγεί με 90 περίπου βουλευτές στη γερμανική βουλή, αλλά και να αποτελεί πια την τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη, έναν πραγματικό κίνδυνο για την γερμανική αλλά και ευρωπαϊκή δημοκρατία.

Αυτό που επίσης προκάλεσε μεγάλη εντύπωση στα ποσοστά του ΑFD, είναι ότι ήταν ιδιαίτερα υψηλά σε περιοχές της πρώην ανατολικής Γερμανίας, στην Σαξονία για παράδειγμα έφθαναν μέχρι και το 20%. Σε περιοχές δηλαδή που το ποσοστό των ξένων και των προσφύγων είναι ιδιαίτερα χαμηλό, σχεδόν μηδενικό και γι αυτό δεν αποτελεί άλλοθι για την ύπαρξη τόσων ακροδεξιών ψηφοφόρων. Απλά οι κάτοικοι όλων αυτών των περιοχών, εκτός από τις πολιτικές τους θέσεις, εξέφρασαν και με επικίνδυνο τρόπο μέσω της ακροδεξιάς ψήφου τους την απέχθεια τους στην ενωμένη Ευρώπη αλλά και στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Σε αντιδιαστολή με το προηγούμενο, σε μεγάλες πόλεις όπως το Βερολίνο, το Μόναχο, τη Στουτγάρδη και άλλες τα ποσοστά του ΑFD, ήταν πολύ χαμηλά σε σχέση με το τελικό αποτέλεσμα. Γεγονός που δείχνει ότι μεγάλο μέρος της σύγχρονης σημερινής παραγωγικής γερμανικής κοινωνίας αλλά και των πολιτών της, απολαμβάνουν να ζουν και να συμβιώνουν με ανθρώπους από όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου.

Παρόλα αυτά το ΑFD, είναι πια το τρίτο κοινοβουλευτικό κόμμα με αρκετά χρήματα και χορηγούς, όπως διεφάνη από την προεκλογική του εκστρατεία, έτοιμο και γεμάτο με περίσσιο θράσος να διεκδικήσει μεγαλύτερο μέρος πολιτών που ακόμη και αν δεν το ψήφισαν, μονολογούν ψιθυριστά, με μισόκλειστο σφιχτό γεμάτο θυμό στόμα, το «πως κατάντησε η χώρα μας τα τελευταία χρόνια».

Το AFD, είναι έτοιμο πολύ σύντομα να κτίσει ένα αόρατο, μα πολύ επικίνδυνο νέο τείχος που θα χωρίζει τους ανθρώπους για ακόμη μια φορά σε άριους και μη άριους. Αυτό οφείλουμε να μην το επιτρέψουμε να ξανασυμβεί.