Το «ουρλιαχτό» δεν σωπαίνει ποτέ όταν βγαίνει από βαθιά μέσα μας

Σε μια κοινωνία, που η αποδόμηση των ηθών βρίσκεται παντού τα μεγαλύτερα μυαλά καταστρέφονται από την τρέλα. Βρίσκονται πεινασμένα, γυμνά από την υστερία και προσπαθούν να «καπνίσουν» στην υπερφυσική νύκτα ακούγοντας Τζαζ. Εξαφανίζονται στην ομίχλη του καπιταλισμού, κάπου στο Νιου Τζέρσεϋ και αναζητούν σούπα ή σεξ.

Κάπου εκεί εμφανίζεται ο θεός Μολώχ και τους δίνει ψεύτικες ελπίδες, τους κάνει συναισθηματικά άτομα κυριευμένα από τον Μολώχ. Τον Μολώχ που το στήθος του είναι κανιβαλική μηχανή, και τα δάχτυλά του δέκα στρατοί. Ξαφνικά ο συγγραφέας (Άλεν Γκίνσμπεργκ) ξυπνάει στο ψυχιατρείο του Ρόκλαντ. δίπλα του είναι ο φίλος του Καρλ Σόλομον. Το παραλήρημα από τα ηλεκτροσόκ ξεκινά. Ο Καρλ, που είναι πιο τρελός από τον ίδιο και νιώθει παράξενα που είναι εκεί, θα οδηγήσει τον συγγραφέα σε ένα ταξίδι κατά μήκος της Αμερικής ανάμεσα σε στεριά και θάλασσα.

Όταν ο Άλεν Γκίνσμπεργκ παρουσίασε το «Ουρλιαχτό» τον Οκτώβριο του 1955 στο Σαν Φρανσίσκο, ο εκδότης Λώρενς Φερλινγκέττι που βρισκόταν εκεί, πήρε το έργο του και το δημοσίευσε στον εκδοτικό του οίκο «City Lights». Αυτό έκανε τον Γκίνσμπεργκ γνωστό, ασπάστηκε τον Βουδισμό μετά από δεκαπέντε μήνες πνευματικής αναζήτησης στην Ινδία, συμμετείχε σε αντιπολεμικά συλλαλητήρια κατά την διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ και ήταν ένας από τους κύριους εκπροσώπους της Γενιάς Μπίτ (λογοτεχνικό κίνημα του 1950-1960 στην Αμερική που επηρέασε αργότερα τους Χίπις), ενώ αποτέλεσε μέλος της Αμερικάνικης Ακαδημίας τεχνών και Γραμμάτων.

Στο θέατρο «Γραμμές ΤέΧνης» στην Πάτρα, παρακολουθήσαμε τον Στέφανο Κακαβούλη σε μια ιδιαίτερη περφόρμανς. Ο ηθοποιός, ξεκινά το έργο επεξηγώντας μας την δομή που θα ακολουθήσει το ποίημα (κάτι το οποίο δεν ήταν απαιραίτητο). Τον βλέπουμε να πίνει αλκοόλ επί σκηνής και να το μετατρέπει σε αίμα που κυλάει από κομμένες φλέβες. Να χορεύει βακχείες σε έναν ανατολίτη θεό και τέλος να κείτεται γυμνός και ξαπλωμένος στη σκηνή προσιδιάζοντας στο κρεβάτι του ηλεκτροσόκ.

Μία παράσταση διαφορετική, που αποδομεί τις έννοιες με την γρήγορη εναλλαγή των λέξεων, κάτι από «In your face theater» και «Ψύχωση» από τη Σάρα Κέιν. Κάτι από Μπουκόφσκι και το αποτέλεσμα εκρηκτικό στη σκηνή, με τον περφόρμερ να μην σταματάει να παγιδεύει τον κόσμο πετώντας του στα μούτρα βρισιές, δίνοντας λεπτομέρειες από σεξουαλικές πράξεις και προσβάλλοντας τα χρηστά ήθη σε μία «καθώς πρέπει» κοινωνία. Όλα αυτά κάτω από τους ήχους κρουστών (Μάνος Βεζύρης) που μας πήγε από την Νέα Υόρκη σε καθολικό μοναστήρι με background μουσική από γρηγοριανό μέλος (εκκλησιαστική μουσική) και στο τέλος κατέληξε στο ψυχιατρείο να κάνει ηλεκτροσόκ. Η διάρκεια της παράστασης δεν είναι το ατού της (35 λεπτά) ενώ η κίνηση διονυσιακής τελετουργίας και ο συνδυασμός του λευκού κοστουμιού της φαινομενικής αθωότητας τονίζει τη διαφορετικότητα της κάθε πράξης του έργου.

Το «Ουρλιαχτό» είναι μια παράσταση διαφορετική που αν θέλουμε να την παρακολουθήσουμε πρέπει να αφήσουμε σπίτι τους όποιους «καθωσπρεπισμούς» καθώς θα μας πετάξει στα μούτρα τη «σκληράδα» της κοινωνίας. Μίας κοινωνίας «γυμνής» που δεν ενδιαφέρεται για την κοινή λογική, για το πως νιώθεις, αλλά για το σημείο που συναντώνται το συνειδητό και το ασυνείδητο και σε προκαλούν να ουρλιάξεις.

Μετάφραση: Γιάννης Λειβαδάς  |  Κρουστά live: Μάνος Βεζύρης | Φωτογραφίες: Διονύσης Κούτσης – Αντώνης Διασκούρης | Ηχογραφημένη φωνή: Δημήτρης Κράλλης

Επόμενη παράσταση: Σάββατο 24 Νοεμβρίου, 21:30 | Θέατρο Γραμμές ΤέΧνης, Μαιζώνος 271, Πάτρα | Πληροφορίες: 6906569578 | facebook event