Το σημείο συνάντησής μας είναι οι διαφορές μας

Στην περιπλάνησή μας ή αλλιώς στη διάρκεια της ζωής μας, όλοι ψάχνουμε την αποδοχή με το να συναναστρεφόμαστε με άτομα με τα οποία διαθέτουμε κοινά χαρακτηριστικά και έτσι θεωρούμε πως είμαστε ασφαλείς εφόσον έχουμε αποφύγει τις συγκρούσεις και τις εντάσεις που φέρνει η επαφή με πρόσωπα διαφορετικά από μας. Είμαστε όμως πραγματικά ευτυχισμένοι έχοντας μπροστά αυτό το «προστατευτικό» τζάμι, που δημιούργησε ο φόβος μας για το διαφορετικό; Ίσως όσο ευτυχισμένος μπορεί να είναι κάποιος στην άγνοιά του…

Γιατί φοβόμαστε όμως τόσο το διαφορετικό; Γιατί μπορεί να μας αλλάξει, να διεισδύσει τόσο απρόβλεπτα μέσα στον υποτίθεται διαμορφωμένο χαρακτήρα μας, να κλονίσει τα πιστεύω μας, να μας γοητεύσει. Άλλοι θα το αγαπήσουν και άλλοι θα το «πολεμήσουν». Το σίγουρο είναι πως δεν θα περάσει απαρατήρητο. Άτομα με διαφορετική κουλτούρα, εμφάνιση, στάση ζωής, θρησκεία γίνονται στόχος και γεννούν πολλές φορές την αποστροφή και τα υποτιμητικά βλέμματα αλλά και τη βίαιη συμπεριφορά. Το έγκλημα που δεν έχει άλλοθι και δημιουργεί ένα περαιτέρω διχασμό πέρα από εκείνους που αποδέχονται τη διαφορετικότητα και από τους επικριτές της, όσους αγωνίζονται για να αποκατασταθεί η αδικία και όσους σιωπούν.

Το ίδιο συμβαίνει και ιδεολογικά σε μία κοινωνία κάθε φορά που μια καινούρια ιδέα ή τάση θα γεννηθεί, θα πάρει σάρκα και οστά και θα εμφανιστεί ταράζοντας τα λιμνάζοντα νερά καθώς δεν συνάδει με τον ηθικό κώδικα, βαφτίζεται αιρετική και τιμωρείται.

Το ότι είμαστε διαφορετικοί είναι γεγονός. Τι είναι όμως αυτή η διαφορετικότητα; Δεν είναι διαχωριστική γραμμή που μας απομακρύνει τον έναν από τον άλλον, αλλά αυτό το κάτι που διαθέτει ο κάθε άνθρωπος, αυτή η ειδοποιός διαφορά, εκείνο το χαρακτηριστικό, που δίνει στην ύπαρξή του ουσία και σκοπό: να μάθει στους άλλους κάτι καινούριο, ανέγγιχτο που μόνον αυτός διαθέτει. Είναι μια δύναμη που μας έλκει να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλον, να δούμε τη ζωή και από ένα άλλο πρίσμα, από μία άλλη μάτια. Δεν είναι χάσμα αλλά ένωση, βαθιά και απόλυτη, που στηρίζεται στην αυταπάρνηση του φόβου απέναντι σε κάποιον που δεν μας μοιάζει και στην ανάγκη για γνήσια επαφή και κατανόηση. Κυρίως όμως είναι η συνειδητοποίηση πως ό,τι παρεκκλίνει από τον τρόπο ζωής η συμπεριφοράς που έχουμε συνηθίσει ή μας έχουν έμμεσα επιβάλλει δεν είναι «ξένο ή αλλότριο», αλλά μια υπενθύμιση που έρχεται να μας θυμίσει πως το σημείο συνάντησης μας είναι οι διαφορές μας!

Photo credit: Ynot-Na via Foter.com / CC BY-NC-ND