Υπόγεια Ρεύματα – Ο καλός νοικοκύρης & ο Μάγος που δεν κοίταζε την πόλη

Τα Υπόγεια Ρεύματα, θέλοντας να εκφράσουν τη θλίψη τους για το, εν έτη 2018, λιντσάρισμα μέχρι θανάτου του Ζακ Κωστόπουλου / Zackie oh! αλλά και τον προβληματισμό τους για τα ακραία κοινωνικά φαινόμενα που δυστυχώς όλο και πληθαίνουν, δημιούργησαν το τραγούδι «Ο Καλός Νοικοκύρης».

Με απόλυτο σεβασμό το συγκρότημα αφιερώνει το τραγούδι στη μνήμη του Ζακ Κωστόπουλου / Zackie oh!

«Ο καλός νοικοκύρης
που όλα ξένα τα βλέπει
σ’ έναν τέλειο κόσμο
τα δικά του προσέχει

ο καλός νοικοκύρης
που κοιτάει την δουλειά του
κι έναν έρημο κόσμο
φτιάχνει για τα παιδιά του

ο καλός νοικοκύρης
πρώτος ρίχνει τον λίθο
τον σηκώνει απ’ το χώμα
και σε στήνει στον τοίχο

ο καλός νοικοκύρης
πάντα θα χει ένα θύμα
έχει τόσα να χάσει
κάστρα δίπλα στο κύμα…»

Η ελληνική ροκ -παρά το πέρασμα του χρόνου και τις ενδογενείς αλλοιώσεις της- παραμένει ακόμα και σήμερα ταυτισμένη με ιστορικά συγκροτήματα και καλλιτεχνικές μορφές με την αξία τους να στέκεται σταθερή και αναλλοίωτη.

Τα Υπόγεια Ρεύματα και η πορεία τους, ανάμεσα σε πολλές άλλες μπάντες είναι μια ακόμα ζωντανή απόδειξη για όσα κατά καιρούς διαβάζουμε στις συνεντεύξεις τους και ακούμε στα τραγούδια τους. Τον προβληματισμό για το «γίγνεσθαι» που δεν τους αφήνει αδιάφορους, δεν τους προσπερνά.

Το 1995 κυκλοφορεί ο δίσκος τους το με τίτλο «Παραλογές». Εκεί, ανάμεσα στην Ασημένια σφήκα, Τα έρημα καράβια και τις Χάρτινες λέξεις βρέθηκε και Ο μάγος που κοιτάζει την πόλη.

«Μόλις σταυρώσουμε τα ξίφη
στην πόλη πέσει η νυχτιά
θα περπατούν στους δρόμους μύθοι
γι΄αυτούς που φύγαν μακριά

Η νέγρικη κορνέτα θα ουρλιάζει
κι ο αυγερινός στην πούλια θα μιλά
η θλίψη σου αχ! πόσο στη δική μου μοιάζει
και πόσο στη δική τους μοναξιά

Θα κοκκινίσει τότε το φεγγάρι
κι ο μαύρος καβαλάρης θα φανεί
θα προχωρήσει μ’ υψωμένο το σπαθί του
θα `ρθει εμπρός μου να σταθεί.»
– Ο μάγος κοιτάζει την πόλη | 1995

Τη μέρα του λιντσαρίσματος μέχρι θανάτου του Ζακ Κωστόπουλου / Zackie oh! δυστυχώς ο Μάγος τους έλειπε για να «κοιτάξει την πόλη».

Ίσως όμως να μην είναι αργά για το επόμενο θύμα, μετά τη θυσία του Ζακ, και τελικά να εμφανισθεί εκ νέου πριν «ο καλός νοικοκύρης πρώτος ρίχνει τον λίθο τον σηκώνει απ’ το χώμα και σε στήνει στον τοίχο», πριν «ο καλός νοικοκύρης πάντα θα χει ένα θύμα έχει τόσα να χάσει κάστρα δίπλα στο κύμα».

Ίσως έτσι επιβεβαιωθεί μετά το τραγούδι τους για την δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου / Zackie oh! αυτό που τα ίδια τα Υπόγεια Ρεύματα είχαν πει, πως «Ο ρόλος της τέχνης είναι να είναι η μνήμη της κοινωνίας», αλλιώς η επέλαση της βαρβαρότητας μέρα μεσημέρι θα είναι ο αργός θάνατος της ίδιας τη κοινωνίας χωρίς τέχνη, χωρίς μνήμη και μπόλικες σκούπες για να καθαρίζεται το θανατικό στα γρήγορα…