“Ο Μπουνιουέλ Στον Λαβύρινθο Με Τις Χελώνες” του Σαλβαδόρ Σιμό, από τον “γυμνό οφθαλμό” στο μικρό Πάνθεον

Ο “γυμνός οφθαλμός” ξεκινάει τις προβολές του για το 2020 στο μικρο ΠΑΝΘΕΟΝ την Τετάρτη, 22 Ιανουαρίου  στις 21:45 με το αριστουργηματικό κινούμενο σχέδιο για μεγάλους “Ο Μπουνιουέλ Στον Λαβύρινθο Με Τις Χελώνες” του Σαλβαδόρ Σιμό.

Ταυτότητα Προβολής

Τόπος: μικρόΠΑΝΘΕΟΝ – Γούναρη 34, Πάτρα / τηλ.: 2610-325778
Ημερομηνία: Τετάρτη / 22 Ιανουαρίου 2020
Ώρα: 9.45 το βράδυ
Διοργανωτής: “γυμνός οφθαλμός”
Εισιτήριο: 5 ευρώ γενική είσοδος
facebook event

Η αφίσα της προβολής είναι μια δημιουργία της Μαρίας Σιδεράκη – www.idkon.gr

Ταυτότητα ταινίας 

“Ο Μπουνιουέλ Στον Λαβύρινθο Με Τις Χελώνες” του Σαλβαδόρ Σιμό
(Buñuel en el Laberinto de las Tortugas, Salvador Simó Busom, κινούμενο σχέδιο, μυθοπλασία,  Ισπανία, Ολλανδία, Γερμανία, 2018, 86′)  

Παρίσι, 1930.

Ο Λουίς Μπουνιουέλ βρίσκεται στο στόχαστρο μπουρζουάδων, εκκολαπτόμενων φασιστών και ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας μετά το σκάνδαλο που προκαλεί η σουρεαλιστική “Χρυσή Εποχή”, η τελευταία του συνεργασία με τον Σαλβαδόρ Νταλί, με τον οποίο έχει ήδη ψυχρανθεί.

Αποκλεισμένος από χρηματοδότες για το επόμενο σχέδιό του, μια δική του διασκευή του μυθιστορήματος της Έμιλι Μπροντέ “Ανεμοδαρμένα Ύψη”, αποφασίζει, με πηγή έμπνευσης ένα εθνογραφικό βιβλίο του Μορίς Λεζάντρ, να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ στις Χούρδες, την φτωχότερη περιφέρεια της Ισπανίας.

Τα γυρίσματα στον “λαβύρινθο με τις χελώνες” – αναφορά στις καβουκοειδείς πέτρινες σκεπές των χαμόσπιτων της περιοχής – θα ξεκινήσουν μόλις τρία χρόνια μετά, με χρήματα από ένα χριστουγεννιάτικο λαχείο που κερδίζει ο Ραμόν Ασίν, παιδικός φίλος του Λουίς από την Αραγονία και γνωστός αναρχικός, και συνεργείο, εκτός των δύο, τον βοηθό σκηνοθέτη Πιέρ Ουνίκ και τον οπερατέρ Ελί Λοτάρ. (Απόσπασμα από την κριτική του Ρόμπυ Εκσιέλ στο flix.gr)

Παραγωγή: Αλεξ Θερβάντες, Μανουέλ Κριστομπάλ, Μπρούνο Φελίξ, Χοσέ Μαρία Φερνάντεζ ντε Βέγκα, Φέμκε Γουόλτινγκ
Σκηνοθεσία: Σαλβαδόρ Σιμό
Σενάριο: Ελίχιο Ρ. Μοντέρο, Σαλβαδόρ Σιμό, βασισμένο στο εικονιστόρημα του Fermín Solís
Φωτογραφία: Χοσέ Μανουέλ Πινιέρο
Μοντάζ: Χοσέ Μανουέλ Χιμένες
Μουσική: Αρτούρο Καρδελούς
Με τις φωνές των: Χόρχε Ουσόν, Φερνάντο Ράμος, Πέπα Γκράθια, Ρέιτσελ Λασκάρ
Διάρκεια: 80 λεπτά
Διανομή: Danaos Films

Βραβεία και υποψηφιότητες:
Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου – E.F.A: Καλύτερη Ταινία Κινουμένων Σχεδίων
Φεστιβάλ Ανεσύ: Βραβείο Κριτικής Επιτροπής & Καλύτερης Μουσικής Επένδυσης
Φεστιβάλ Μάλαγας: Καλύτερη Μουσική Επένδυση
Βραβεία Γκόγια: 4 υποψηφιότητες (μεταξύ των οποίων και Καλύτερου Νέου Σκηνοθέτη και Διασκευασμένου Σεναρίου)

Κριτικές: FLIX | ΑΘΗNΟΡΑΜΑ | ΣINEMA | ΠΑΡΑΛΛΑΞΗ

Σύνδεσμοι: bunuelenellaberinto.com | danaoscinema.gr | universal-comics.com

Ο Ρόμπυ Εκσιέλ γράφει στο flix.gr

Παρίσι, 1930. Ο Λουίς Μπουνιουέλ βρίσκεται στο στόχαστρο μπουρζουάδων, εκκολαπτόμενων φασιστών και ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας μετά το σκάνδαλο που προκαλεί η σουρεαλιστική «Χρυσή Εποχή», η τελευταία του συνεργασία με τον Σαλβαδόρ Νταλί, με τον οποίο έχει ήδη ψυχραθεί. Αποκλεισμένος από χρηματοδότες για το επόμενο σχέδιό του, μια δική του διασκευή του μυθιστορήματος της Έμιλι Μπροντέ «Ανεμοδαρμένα Ύψη», αποφασίζει, με πηγή έμπνευσης ένα εθνογραφικό βιβλίο του Μορίς Λεζάντρ, να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ στις Χούρδες, την φτωχότερη περιφέρεια της Ισπανίας. Τα γυρίσματα στον «λαβύρινθο με τις χελώνες» -αναφορά στις καβουκοειδείς πέτρινες σκεπές των χαμόσπιτων της περιοχής- θα ξεκινήσουν μόλις τρία χρόνια μετά, με χρήματα από ένα χριστουγεννιάτικο λαχείο που κερδίζει ο Ραμόν Ασίν, παιδικός φίλος του Λουίς από την Αραγονία και γνωστός αναρχικός, και συνεργείο, εκτός των δύο, τον βοηθό σκηνοθέτη Πιέρ Ουνίκ και τον οπερατέρ Ελί Λοτάρ.

Στον έναν μήνα περίπου γυρισμάτων σε τούτη τη “Γη Χωρίς Ψωμί”, όπως αργότερα θα ονομαστεί το φιλμ, ο Μπουνιουέλ ξεδιπλώνει όλο τον οραματισμό του στον τρόπο που κινηματογραφεί τη φτώχεια, την εξαθλίωση και τις αρρώστιες που μαστίζουν τις Χούρδες, σαν μια πιεστική έκκληση στο ισπανικό κράτος να στρέψει το βλέμμα του στην καταραμένη αυτή επαρχία (καθόλου τυχαία, η προβολή της ταινίας θα απαγορευθεί πάραυτα από την κυβέρνηση της Φάλαγγας). Ταυτόχρονα, όμως, αποκαλύπτει στους συνεργάτες του και τη σκοτεινή όψη του εαυτού του στον τρόπο που αψηφά την ασφάλειά τους, την επάρκεια της χρηματοδότησης και, κυρίως, το έμψυχο υλικό του: ο δημιουργός δε διστάζει να δραματοποιήσει κηδείες βρεφών ή να θανατώσει ζώα στο στήσιμο των σεκάνς του ώστε να υπερτονίσει τη μιζέρια, άρα και να κάνει την έκκληση που λέγαμε αποτελεσματικότερη (σε όσους έχουν δει το ημίωρο ντοκιμαντέρ του Νίκου Θεοδοσίου “Απαγορευμένη Επίσκεψη”, η απομυθοποιητική αυτή πλευρά του είναι ήδη γνωστή).

Στο animation του Σαλβαδόρ Σιμό, που βασίστηκε στο ομότιτλο βιβλίο κόμικς του Φερμίν Σολίς, παραστατικοποιούνται εξόχως όλα τα παραπάνω, μαζί και οι φοβίες και τα παιδικά τραύματα που έμελλε να τον καθορίσουν ως άνθρωπο και καλλιτέχνη.

Σύντομα φλασμπάκ σε περιστατικά της παιδικής του ηλικίας, σεκάνς ονείρων που προδίδουν τη σχέση του με τον αυστηρό πατέρα του και την πατρική φιγούρα γενικότερα, σκηνές οραμάτων που μαρτυρούν το πρίσμα υπό το οποίο βλέπει τον κόσμο (έξοχη εκείνη στους δρόμους του Παρισιού), το πάθος με (αλλά ενίοτε και ο φόβος από) πτηνά και έντομα, ενθέτονται καίρια στην κεντρική αφήγηση του οδοιπορικού γυρισμάτων στις Χούρδες, ενώ εκπληκτικό είναι το εύρημα της εναλλαγής των αυθεντικών ασπρόμαυρων στιγμιότυπων από τη “Γη Χωρίς Ψωμί” με την χειροποίητη, έγχρωμη, δισδιάστατη εικονογράφηση του γυρίσματος της εκάστοτε σκηνής. Το υψηλής ακριβείας μοντάζ του Χοσέ Μανουέλ Χιμένεθ και η άξια βραβείων μουσική του Αρτούρο Καρδελούς συμβάλλουν τα μέγιστα στον αντίκτυπο του θαυμάσιου αυτού καρτούν, το οποίο δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από βιογραφικές live action υπερπαραγωγές, ίσα-ίσα που σκιάζει δεκάδες τέτοιες ως υπόδειγμα πορτρέτου που αξιοποιεί δημιουργικά το επιλεκτικό για να μιλήσει για το συνολικό.