Έτος µηδέν

Ο Κώστας είναι πλέον ικανός να περιγράψει µε ακρίβεια τα χρώµατα ενός ηλιοβασιλέµατος.

Του πρώτου ηλιοβασιλέµατος που έζησε πραγµατικά χωρίς να το βλέπει σε καλλιτεχνική λήψη από το κινητό του.

Η Χρυσάνθη βουρκώνει µιλώντας για το άρωµα ενός τριαντάφυλλου, του πρώτου που µύρισε πραγµατικά.

Ο Θανάσης µε ένα τεράστιο χαµόγελο παρατηρεί τους γύρω του και επαναλαµβάνει συνεχώς: «Απ’ όταν έσβησαν οι οθόνες, φωτίστηκαν οι άνθρωποι».

Θα µπορούσε να ήταν το έτος µηδέν. Το σηµείο που ο άνθρωπος κέρδισε την ολική απελευθέρωσή του.

Όλα ξεκίνησαν σαν οµαδική ηλεκτρονική ίωση, οι οθόνες µια-µια έσβηναν. Μέσα σε δύο µέρες, έξυπνες ή χαζές συσκευές µε οθόνες σε ολόκληρο τον κόσµο έπαψαν να λειτουργούν.

Μετά από ένα παρατεταµένο αρχικό σοκ και µε το φαινόµενο να παίρνει χαρακτηριστικά µονιµότητας, οι άνθρωποι άρχισαν λίγο-λίγο να βγαίνουν από ένα βαθύ λήθαργο. Συνειδητοποίησαν πως άρχισαν να απελευθερώνονται από αόρατα δεσµά και εθιστικές συνθήκες υποταγής. ∆έσµιοι επίπλαστων αναγκών, προπαγανδιστικών ειδήσεων και ασφυκτικού ελέγχου, όλα στις υπηρεσίες λίγων και ισχυρών.

Τα πράγµατα νοµοτελειακά πήραν το δρόµο τους.

Με τις ειδήσεις ανίκανες να περάσουν τα «βολικά» τους µηνύµατα, τις κάµερες χωρίς µόνιτορ σε αδυναµία να παρακολουθούν και τα χέρια των λίγων άδεια από τεχνολογία, όλες οι µάχες έγερναν από το πάθος του δίκιου και το πλήθος των καταπιεσµένων.

Οι άνθρωποι κέρδιζαν µια-µια τις µάχες και βήµα το βήµα ανέβαιναν το ψηλό βουνό της ολικής τους απελευθέρωσης.

Και θα µπορούσε να ήταν η απόλυτη νίκη. Το έτος µηδέν. Το σηµείο που η ιστορία έκλεισε τον κύκλο της.

Όµως λίγο πριν την κατάκτηση της κορυφής, οι άνθρωποι κοντοστάθηκαν. Κάποιοι, λίγοι απ’ αυτούς, συνέχισαν. Οι µπροστάρηδες, οι οδηγοί, οι πιο καπάτσοι.

Και ο κύκλος δεν έσπασε.

Οι κατακτητές της κορυφής άρχισαν ν’ αποστασιοποιούνται. Άλλαξαν, έγιναν πύργοι, άλογα, αξιωµατικοί, βασιλείς.

Και οι υπόλοιποι, όµοιοι πιόνια, αφέθηκαν σε ελεύθερη πτώση από το βουνό της απελευθέρωσης στο βάραθρο της ευκολίας, της καθηµερινότητας και της υποταγής. Και κάπως έτσι επανήλθε η «κανονικότητα».

Κι αυτός ο κύκλος γεγονότων θα επαναληφθεί ξανά και ξανά µέχρι τον τελευταίο κύκλο. Μέχρι οι άνθρωποι να µην κοντοστέκονται πια και νέοι ιστορικοί κύκλοι να ανοιχτούν φτιαγµένοι από χέρια ανθρώπινα και όχι από αξιωµατικούς, πύργους ή βασιλείς.