Είδαμε τους Panx Romana στην Πάτρα

Δύο συμπεράσματα έβγαλε θεωρώ όποιος παρακολούθησε τη συναυλία των θρυλικών Panx Romana το Σάββατο 4/2 στην Πάτρα (Ghetto bar & live stage). Το πρώτο είναι πως η μπάντα διανύει αναμφισβήτητα μια δεύτερη νιότη. Καλοστημένοι και με πολύ καλή απόδοση live, συμμετοχές σε μεγάλα φεστιβάλ το περασμένο καλοκαίρι, συναυλίες σε όλη τη χώρα και ένας καινούργιος δίσκος («Pax Americana») αντάξιος του ονόματος και της ιστορίας τους. Δυστυχώς όμως παρατηρεί κάποιος πως οι στίχοι που έγραφαν οι πιτσιρικάδες τότε, Panx τη δεκαετία του ’80 και που συνεχίζουν να γράφουν μέχρι σήμερα, παραμένουν απελπιστικά επίκαιροι. Προβλήματα τα οποία η κοινωνία στο σύνολο της δεν έχει καταφέρει ή δεν έχει θελήσει να λύσει. Το καλό είναι ότι θα υπάρχουν πάντα τέτοιες μπάντες εκεί έξω, παλιές και νέες, να θίξουν όλα αυτά τα θέματα και να προσπαθήσουν να αφυπνίσουν με τη δική τους φωνή τον κόσμο.

Η βραδιά ξεκίνησε με την προβολή της ιστορικής συναυλίας του Joe Strummer & The Mescaleros στο Σπόρτινγκ (Αθήνα, 30/11/2001), που όπως ο ίδιος ο Frank δηλώνει «Τότε σκαστός από το νοσοκομείο με ράμματα δεν μπορούσα να χτυπηθώ αλλά απλά να βιντεοσκοπήσω». Λίγο μετά τις 22:00 η μπάντα ανέβηκε στη σκηνή και μας έπιασε εξ’ αρχής από το λαιμό. «Τραγούδι του ποταμού», «Κράτος κλειστόν», «Ράδιο Κατάληψη», «Rock ‘n’ roll βοήθειες», «Παραμάνα» ήταν τα πρώτα τραγούδια που έπαιξαν, το ένα μετά το άλλο χωρίς σχεδόν καθόλου κενά και έδειξαν ότι είχαν έρθει στην Πάτρα με περίσσεια όρεξη. Ο ήχος ήταν αρκετά καλός, ο Frank κινητικός και εκφραστικός όπως πάντα, ο Woody και ο Julio τον στήριζαν με τα πολύ μελωδικά φωνητικά τους και ο Δημήτρης Δημητράκας τέρας ηρεμίας και σταθερότητας πίσω από το drum kit.

Στη συνέχεια έκαναν όπως ήταν αναμενόμενο πέρασμα από όλη τη δισκογραφία τους («Νεκρόπολις» «Birdy», «Μαύρη ανεμώνα», «3 ακόρντα φτάνουν», «Immigraniada» για να αναφέρω ενδεικτικά μερικά), ο «Συναγερμός» κάπου στη μέση του σετ ξεσηκωτικός όπως πάντα ενώ για το φινάλε μας είχαν κρατήσει τα «Πάρτυ Κωφαλάλων», «Καταστολή στο περιθώριο» και «Διακοπές στο χακί». Κάπου εκεί ήταν που «λύθηκε» και ο κόσμος μιας και παραδόξως οι αντιδράσεις ήταν αρκετά συγκρατημένες στο μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας.

Ένα είναι το μόνο σίγουρο. Οι Panx Romana θα μείνουν για πάντα νέοι, θα μείνουν για πάντα εκείνα τα ανήσυχα παιδιά που προσπαθούν να αλλάξουν τον κόσμο, βγάζοντας κάθε φορά τα εσώψυχα τους στο σανίδι που όπως χαρακτηριστικά ανέφερε και ο ίδιος ο Frank το έχουν τόσο ανάγκη.

Βίντεο από nikoskwn