Θα µου φέρεις µια χιονόµπαλα;

– Φεύγεις ταξίδι;
– Ναι.
– Για πού µε το καλό;
– Πράγα.
– Αααα… τι ωραία! θα µου φέρεις µια χιονόµπαλα;
– (σιωπή και έκφραση απορίας)
– Είναι αυτές οι γυάλινες µπάλες που έχουν µέσα κάποιο µνηµείο ή χαρακτηριστικό της χώρας, που τις κουνάς και έχουν µέσα χρυσόσκονη ή «χιόνι». Κάτσε να σου δείξω φωτογραφία.

Και δείχνω και τελικά καταλαβαίνει ο άνθρωπος, που νόµιζε ότι έπρεπε να βρει βουνό και να µαζέψει χιόνι κι έπρεπε να βρει και τρόπο να το διατηρήσει για να το φέρει στην τρελή τη φίλη του! Και αυτή είναι µια συνηθισµένη συνοµιλία µε κάποιον που µου ανακοινώνει ότι πάει ταξίδι. Μια ταινία είχα δει πριν χρόνια και µάλιστα ο πρωταγωνιστής (Richard Gere) είχε δολοφονήσει τον εραστή της γυναίκας του µε µια τέτοια (έκανε συλλογή, τι το ήθελε κι αυτή…) και έφαγα κόλληµα. Όχι µε την ταινία, ούτε µε τους φόνους, αλλά µε τις µπάλες. Χαµός στην ταινία, εγώ µε τις µπάλες είχα κολλήσει.

Κι έκτοτε τις συλλέγω. ∆ιάφορα µεγέθη, σχήµατα και χρώµατα και µε µια ιστορία η κάθε µια. Και ρωτάω φυσικά, αν π.χ. πρόκειται για µνηµείο, ποιο είναι, πού βρίσκεται, την ιστορία του. Και καθώς πολλές φορές µπορεί να ήταν δύσκολο να βρεθεί η πολυπόθητή µου σφαίρα, γίνεται κοµµάτι της ταξιδιωτικών τους ιστοριών. Τον ταλαιπωρώ τον κόσµο τώρα που το σκέφτοµαι…

Σαν µικρή (λέµε τώρα) ονειροπαρµένη που είµαι δεν ξέρετε τι χαρά µου δίνει όταν κάποιος επιστρέφει από το ταξίδι του µε µια τέτοια! Και καθώς ισχύει το γνωστό για µένα και τα ταξίδια, ότι όταν έχεις χρήµατα δεν έχεις χρόνο και όταν χρόνο δεν έχεις χρήµατα, δυστυχώς εκτός Ελλάδας έχω ταξιδέψει ελάχιστα, οπότε έχω και ονειρεύοµαι µέσα από αυτά τα δωράκια των φίλων µου. Φυσικά για να πω ότι θα πάω σε όλα αυτά τα µέρη που αντιστοιχούν οι σφαίρες µου, θέλω δύο ζωές και πατέρα τουλάχιστον µεγιστάνα (γιατί εγώ φυσικά δεν θα δουλεύω, θα ταξιδεύω. Μόνο.)

Και γίνοµαι φυσικά υστερική µε τη φροντίδα τους, τους αλλάζω θέση κάθε τόσο, τις ανεβάζω σε ψηλά, σε απόκρηµνα και δύσβατα σηµεία όταν έρχονται πιτσιρίκια στο σπίτι και όταν µία φορά µου έσπασε κατά λάθος µια η µαµά µου στο ξεσκόνισµα (είπε να βοηθήσει η γυναίκα) έκλαψα γοερά και δεν άφησα ποτέ κανένα να τις ξανακουµπήσει! Είµαι άρρωστη γιατρέ µου;

Τώρα που πλησιάζουν και τα Χριστούγεννα θα βγάλω και την αντίστοιχη χριστουγεννιάτικη συλλογή µου. Είναι δύσκολα τα πράγµατα γιατρέ µου;

Τέλος να ενηµερώσω τους αναγνώστες ότι δεν έχω «δείγµα» από την Αφρική…