Σώμα και αίμα

Ας το παραδεχτούμε, όλοι φοβόμαστε. Ημίτρελοι ανά τον κόσμο σπέρνουν το θάνατο. Χέρια και μυαλά οπλίζονται από αιμοσταγείς θεούς και παρανοϊκούς ακόλουθους αυτών.

Και πως φυλάγεται κανείς από έναν ημίτρελο; Με την αντεπίθεση; Με το να δείξει πως ο δικός του φανταστικός φίλος-θεός είναι καλύτερος; Με νέο αίμα στο φαύλο κύκλο της τυφλής βίας;

Σε μια από τις ωραιότερες σκηνές του «Κατά Ιησούν Ευαγγέλιο» του Πορτογάλου νομπελίστα Ζοζέ Σαραμάγκου, δύο πανομοιότυποι δίδυμοι, ο θεός και ο διάβολος, μονομαχούν πάνω σε μια βάρκα, τυφλωμένοι από τη ματαιοδοξία, με το νεαρό Ιησού συνεπιβάτη να τους κοιτά φοβισμένος. Στην «αιρετική» ματιά του συγγραφέα, ο Χριστός, δεν ήθελε να είναι Μεσσίας και χρησιμοποιούταν από τον θεό για να προσελκύσει πιστούς-υποταγμένους. Ένας Χριστός που ήθελε να ζήσει μια φυσιολογική ζωή, μαθήτευσε, χωρίς να το γνωρίζει, δίπλα στο alter ego του θεού, το διάβολο και σιχάθηκε την ιδιοτέλεια και των δύο. Εξαπατημένος από το θεό στο τέλος, ενώ είναι πάνω στο σταυρό, γυρίζει στους υποταγμένους ανθρώπους λέγοντας: «Συγχωρέστε τον. Δεν ξέρει τι κάνει».

Συγχωρέστε τους λοιπόν. Αυτούς τους φανταστικούς φίλους, τους διάφορους θεούς. Δεν ξέρουν τι κάνουν.

Το θέμα είναι αν ξέρουμε εμείς. Εάν επιλέγουμε οι θρησκείες – οι όποιες – να διαμορφώνουν ακόμα την καθημερινότητα μας, τη νομοθεσία, την εκπαίδευση, τον τρόπο σκέψης και δράσης μας, τους φόβους μας.

Ίσως να έφτασε ο καιρός να γίνει αυτή η υποταγή παρελθόν.