Το άστρο του Λεονάρντο στην Amboise

Κατά μήκος του Λίγηρα, στη νότια πλευρά του και στα μέσα περίπου της διαδρομής Blois – Tours, εκεί όπου οι εκτενείς πεδιάδες του γαλλικού Βορρά μετατρέπονται σε λοφίσκους με αμπελώνες και πυκνά δάση, συναντά ο ταξιδιώτης την όμορφη και γαλήνια Amboise (Αμπουάζ). Πόλη – κάστρο η Amboise είναι χτισμένη σαν κοχύλι.

Όπως οι περισσότερες μεσαιωνικές πόλεις, έτσι και η Amboise «γεννήθηκε» μέσα από την ανάγκη ενός κατά πλειοψηφία αγροτικού πληθυσμού να διασφαλίσει την προστασία του από τις επιδρομές και την ανασφάλεια των σκοτεινών χρόνων της Πανώλης, των Θρησκευτικών Πολέμων, της συχνά αόριστης βασιλικής επικράτειας και της κακόβουλης φοροεισπρακτικής πολιτικής ντόπιων αρχόντων.

Οικιστικό αποτέλεσμα μαζικών πληθυσμιακών μετακινήσεων η μεσαιωνική πόλη διδάχθηκε την διαπολιτισμική ανοχή. Η νέα οικονομία που προέκυψε από την συγκατοίκηση και την ασφάλεια έφερε τα πλεονεκτήματα του εμπορίου στην Amboise όπως και σε όλη την Κοιλάδα του Λίγηρα.

Εβραίοι και Χριστιανοί έχτισαν την Amboise, την Blois, την Tours. Ο φανατικός καθολικισμός δεν επέτρεψε στην Amboise την κατοxή ενός τίτλου Ελεύθερης Πόλης όπως αυτών της κεντρικής Ευρώπης, τα περίφημα Freiburg με τα χρυσά καμπαναριά, της απέδωσε όμως επισκοπική έδρα, αφορολόγητο εμπόριο και τιμές όπως η βασιλική κατοικία στο κάστρο που την διακρίνει. Βασιλική κατοικία με θρόνο και αίθουσα ακροάσεων και κρεβατοκάμαρες υψηλών επισκεπτών. Της χάρισε μια γέφυρα γερή και φυλασσόμενη, συχνά η μόνη, αν και κατά καιρούς η Blois και η Tours διέθεταν αντίστοιχα προνόμια.

Στο κέντρο της επιβιώνει η αρχιτεκτονική μνήμη του Παλαιού Καθεστώτος, L’ Ancient Regime. Εδώ, η βασιλική ιδιοκτησία της προ Επαναστατικής περιόδου είχε διπλή μορφή και χρήση. Προμαχώνες εναλλάσσονται με πολυτελείς αίθουσες ψυχαγωγίας. Τζάκια και κρεβατοκάμαρες διαδέχονται πύλες και πυργίσκους. Κήποι σμιλευμένοι σαν από πράσινο μάρμαρο περιβάλλουν την εξοχική κατοικία του Οίκου της Ορλεάνης.

Η Amboise  όμως κρύβει κι ένα μυστικό: Εδώ, στην βορειοδυτική άκρη των αμυντικών τειχών, με θέα όχι προς την αγαπημένη του Ιταλία αλλά «κοιτώντας» ευθεία προς την Αίθουσα του Θρόνου από τον όποιο έλαβε άσυλο, χαίρεται την αιώνια Ανατολή του το άστρο του Λεονάρντο. Εδώ συναντά τους ταξιδιώτες ο Μέγας Νταβίντσι. Όσους, ενήμεροι ήρθαν να τον δουν και όσους με έκπληξη στέκονται μπροστά στο μνήμα του.

Ο άνθρωπος μυστήριο, με τις τόσες παράλληλες προσωπικότητες, την μνημειώδη γνώση του, ο Λεονάρντο, το σύμβολο της Αναγέννησης των Τεχνών και των Επιστημών, ο δίκαια ονομαζόμενος Μέγας Μάγιστρος, αποκαθιστά με την παρουσία του τη πίστη προς τον ανθρώπινο Νου.

​​