Το «Μονοπάτι του Παλαιών Πατρών Γερμανού»

Σε τουριστικά φυλλάδια για τη Δυτική Ελλάδα και σε ιστότοπους πολλές φορές έχουμε δει να αναγράφεται το «Μονοπάτι Παλαιών Πατρών Γερμανού», που ακολουθεί την πορεία: Achaia Clauss – Μοίρα – Ζουμπάτα – Λεόντιο – Λαπαναγοί – ποταμός Σελινούντας – Μονή Μακελαριάς – Δάσος Ποντιάς – Φλάμπουρα – Καλάβρυτα.

Η διαδρομή δεν είναι σηματοδοτημένη και πουθενά δεν βρέθηκε κάποια πιο αναλυτική περιγραφή. Ως λάτρης της πεζοπορίας αποφάσισα να την αναζητήσω. Κινείται στους νότιους πρόποδες του Παναχαϊκού όρους διέρχεται από εξαιρετικής ομορφιάς τοπία της αχαϊκής ενδοχώρας, πυκνά δάση, σημαντικά ποτάμια της Αχαΐας και της Πάτρας ειδικά, χωριά με έντονα στοιχεία παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, ιστορικούς τόπους και θρησκευτικά μνημεία. Ξεκινά από την γνωστή οινοποιία της Achaia Clauss και κινείται πάνω σε χωματόδρομους, πολύ λίγο σε ασφαλτόδρομους, αλλά πολύ περισσότερο σε μονοπάτια, που στο μεγαλύτερο μέρος τους είναι ευδιάκριτα και προσπελάσιμα ή χρειάζονται λίγο καθαρισμό ή διάνοιξη από κλαδιά δένδρων και θάμνους.

Από την πύλη της οινοποιίας, η διαδρομή ακολουθεί αρχικά νότια – νοτιοανατολική κατεύθυνση, ανατολικά του ρέματος Φίλιουρα. Όσο κερδίζει υψόμετρο, η θέαση προς την πόλη της Πάτρας είναι όλο και καλύτερη. Στη συνέχεια φθάνει στο χωριό (παλαιό) Πετρωτό ή Βαλατούνα, όπως λεγόταν μέχρι το 1928. Πολλά ερειπωμένα, μισογκρεμισμένα πέτρινα σπίτια, λίγα νεότερα σπίτια, μία στάνη και στην άκρη του χωριού το νεκροταφείο με την εκκλησία του χωριού με απέναντι μια πέτρινη βρύση συνθέτουν τη σημερινή εικόνα του χωριού.

Αφού η διαδρομή διασχίσει το χωριό ακολουθεί ανατολική κατεύθυνση και περνά το δρόμο προς την Αγία Παρασκευή (Τοπόλοβα). Συνεχίζει ανατολικά και αφού περάσει μια στάνη ανηφορίζει προς ένα μικρό πλάτωμα ανάμεσα σε δύο υψώματα και ακολουθεί μονοπάτι (δυσδιάκριτο στην αρχή) στη ράχη της δυτικής πλαγιάς της χαράδρας του Γλαύκου. Ανατολικά και χαμηλά έχουμε τον ποταμό Γλαύκο (παλαιότερα Λεύκας) του οποίου τα νερά χρησιμοποιούνται για ηλεκτροδότηση και ύδρευση της Πάτρας και για άρδευση.

Το μονοπάτι οδηγεί στο συνοικισμό Λατσαίικα και μετά από χωματόδρομο η διαδρομή φθάνει στο χωριό Μοίρα. Συνεχίζει με ανατολική κατεύθυνση και περνά κοντά και κάτω από το συνοικισμό Πηγή και τις πηγές της Ζουμπάτας. Έχουμε μπει στην απομονωμένη γεωγραφική περιοχή της Ζουμπάτας και των Ζουμπατοχωριών, που εκτείνεται από τον Οβρυόκαμπο μέχρι τη Ρακίτα, στα ανατολικά του Παναχαϊκού Όρους. Στη συνέχεια η διαδρομή κινείται δίπλα και ανατολικά της κοίτης του Γλαύκου. Ο ποταμός έχει ροή όλη τη διάρκεια του χρόνου. Μετά από λίγο διασχίζει την κοίτη και φθάνει στο διάσελο που χωρίζει την υδατολεκάνη του Γλαύκου από αυτήν του Σελινούντα. Ο Γλαύκος και ο Σενινούντας θεωρούνται τα φυσικά όρια του Παναχαϊκού με τον Ερύμανθο.

Η διαδρομή βρίσκεται τώρα στην περιοχή μιας από τις πηγές του Σελινούντα (οι άλλες είναι στα Δεμέστιχα και στην Άνω Βλασία) και περνά από τους συνοικισμούς Βεταίικα και Κουναβαίικα. Η πρώτη μέρα της διαδρομής καταλήγει στο Λεόντιο (παλαιότερα Γουρζούμισσα). Εδώ υπάρχει δυνατότητα εστίασης και διαμονής μόνο σε αντίσκηνο. Βρισκόμαστε σε υψόμετρο 800 μ. Το αρχαίο Λεόντιο ήταν μέλος της Αχαϊκής Συμπολιτείας ή Κοινό των Αχαιών.

Μονοπάτι στη συνέχεια θα οδηγήσει τη διαδρομή στο διάσελο ανάμεσα στα χωριά Λεόντιο και Λαπαναγούς με εξαιρετική θεά προς τους μαίανδρους μικρών ρεμάτων που καταλήγουν στον Σελινούντα, με τους εντυπωσιακούς κροκαλοπαγείς βράχινους σχηματισμούς, τα λεγόμενα «Αχαϊκά Μετέωρα». Βρισκόμαστε στο Γερακοβούνι και σε Τοπίο Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους, καταγεγραμμένο στο δίκτυο NATURA 2000. Το πολύπλοκο βραχώδες σύμπλεγμα με χαράδρες και βράχους που θυμίζουν Μετέωρα και τις πάμπολλες πτυχώσεις, σχηματίζει με τις βροχές μικρούς καταρράκτες.

Μονοπάτι οδηγεί κατηφορικά στο παραδοσιακό χωριό των Λαπαναγών, που μετά την Επανάσταση του ‘21 παρουσίασε σημαντική οικονομική ανάπτυξη. Αυτό τουλάχιστον δείχνουν τα πολλά διώροφα σπίτια που χτίστηκαν, μεταξύ 1850 – 1920, με πελεκητή πέτρα. Εδώ έχουμε ένα ακόμη εξαιρετικό δείγμα αχαϊκής αρχιτεκτονικής από ντόπιους τεχνίτες. Το κτίριο στο οποίο αυτή η αρχιτεκτονική παρατηρείται καλύτερα είναι η παλιά εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Στη συνέχεια, η διαδρομή διασχίζει τον Σελινούντα από ένα μικρό πέτρινο γεφύρι στο Γυφτοπήδημα και ανηφορίζει το μονοπάτι προς τη Μονή Μακελαριάς, αφού περάσει από σπήλαιο με τον μικρό ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Η μονή ιδρύθηκε τον 6ο αι. μ.Χ., αρχικά ονομαζόταν Παναγία Λιθαριώτισσα και στη σημερινή της θέση, στην κορυφή ενός βράχου, μεταφέρθηκε το 1458. Η Μονή εορτάζει στις 15 Αυγούστου και στις 14 Σεπτεμβρίου και το καθολικό της είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου.

Από τη Μονή Μακελαριάς μονοπάτι με νότια κατεύθυνση, που αρχικά περνά μια ράχη και μετά κινείται δίπλα σε παραπόταμο του Σελινούντα, οδηγεί στο εξαιρετικής ομορφιάς δρυοδάσος του Ποντιά ή δάσος Φλάμπουρων- Κάνισκα. Διασχίζει το δάσος και τελικά με ανατολική κατεύθυνση, ακολουθώντας για λίγο ασφαλτόδρομο, φθάνει στο χωριό Φλάμπουρα.

Στη συνέχεια από χωματόδρομους και μονοπάτια διασχίζει το δρυοδάσος νοτιοανατολικά του χωριού και περνά έξω και βόρεια από το χωριό Κούτελη. Τέλος, από μονοπάτια, συνέχεια προς τα ανατολικά, διασχίζει μικρούς λόφους και καταλήγει στην μικρή κοιλάδα με αγροτικές καλλιέργειες του Βουραϊκού ποταμού και στη ρίζα του λόφου της Μονής Αγίας Λαύρας.

Η διαδρομή έχει μήκος 21.760 μ. από Achaia Clauss μέχρι Λεόντιο και 26.570 μ. από Λεόντιο μέχρι Μονή Αγίας Λαύρας Πέραν από το μεγάλο μήκος της, που απαιτεί περίπου 8 – 8 ½ ώρες πεζοπορίας για κάθε μέρα, δεν παρουσιάζει μεγάλες υψομετρικές διαφορές και γι’ αυτό δεν θεωρείται ιδιαίτερα δύσκολη.

Η περαιτέρω αξιοποίηση της διαδρομής με τον καθαρισμό των μονοπατιών, τη σηματοδότησή της και τη συστηματική προβολή της μπορεί να αποτελέσει πόλο έλξης για τον πεζοπορικό τουρισμό της Αχαΐας.