Το «φαινόμενο» Planet of Zeus

Θα ξεκινήσω με «μεγάλη» κουβέντα που όμως την πιστεύω ακράδαντα. Το «Loyal to the pack» είναι ο καλύτερος δίσκος των Planet Of Zeus. Όχι ο πιο σκληρός, όχι ο πιο «συναυλιακός» αλλά ο πιο ολοκληρωμένος και ποικιλόμορφος σαν σύνολο και σαν τραγουδοποιεία. Για τα νέα κομμάτια τα είχαμε πει εδώ και πριν λίγο καιρό και τα ίδια ισχύουν για μένα και τώρα που πλέον έχει κυκλοφορήσει το άλμπουμ στην ολότητα του.

Όλα τα trademark PoZ στοιχεία είναι ακόμα εδώ άλλα αυτούσια και άλλα εξελιγμένα, διαφοροποιημένα αν θέλετε. Το heavy riffing και τα metal στοιχεία είναι και εδώ αισθητά και ιδιαιτέρως απολαυστικά («White shroud», «Scum alive», το ομώνυμο). Θα βρεις όμως και κομμάτια που πάνε τον ήχο τον Planet ένα βήμα παραπέρα. Τα «Devil calls my name», «Them nights» και «Your love makes me wanna hurt myself» συνεχίζουν στα πιο ρυθμικά και «rock» μονοπάτια του «Vigilante» (βλέπε «Sky high heels») με ακόμη περισσότερη όμως έμφαση στη μελωδία. Το «Retreat» χαράσσει νέους δρόμους. Πιο ήπιους, πιο σκοτεινούς, πιο εσωτερικούς. Στα «Sea bastards» και «Little deceiver» κατανοείς την έννοια του groove. Η southern-ιλα του «Indian Red» συνοδεύεται αυτή τη φορά από φωνητικές μελωδίες που «ζεσταίνουν» το κομμάτι και το απομακρύνουν από κλασσικές desert φόρμες. Και μέσα σ’ όλα αυτά στέκει επιβλητικό το instrumental «Athens» που αποτυπώνει δημιουργώντας ένα ιδιαίτερο ηχοτοπίο όλα τα καλά και άσχημα της αγαπημένης τους Αθήνας.

Ο δίσκος χρειάζεται αρκετές ακροάσεις για να τον κατανοήσεις, να γίνεις ένα με αυτόν. Χρειάζεται να διαβάσεις και τους στίχους που εδώ είναι καλύτεροι από ποτέ. Ειδικά αν είσαι βαμμένος οπαδός της «Macho libre» περιόδου θα σου πάρει χρόνο. Στο τέλος όμως αναμφισβήτητα θα ανταμειφτείς.

Με αφορμή την κυκλοφορία του «Loyal to the pack» και μία μόλις μέρα μετά την ισοπεδωτική εμφάνιση της Αθήνας, είχαμε και live στην Πάτρα. Σαν συνέχεια των όσων ανέφερα παραπάνω, η ωριμότητα που διέπει το νέο υλικό καθώς και η εμπειρία που έχει αποκτήσει η μπάντα από τις άπειρες συναυλίες της, οδήγησε στην πιο μεστή και ολοκληρωμένη κατ’ εμέ εμφάνιση τους στην πόλη. Αν και το κοινό χρειάστηκε λίγη ώρα για να ζεσταθεί, η μπάντα ήταν αψεγάδιαστη, έπαιξε με τρομερή όρεξη και πάθος και έχοντας πλέον 4 άλμπουμ στην πλάτη δημιούργησε ένα χορταστικότατο setlist. Με μοναδικό «παράπονο» την απουσία των «White shroud» και «Beast within» οι Planet απέδειξαν για ακόμη μια φορά γιατί θεωρούνται το πιο hot όνομα της ελληνικής (και όχι μόνο) σκηνής. Η βραδιά τα είχε όλα. Sing along σημεία («Them Nights», «Woke up dead»), μπόλικο χορό («Great dandolos», «Sky high heels», «Devil calls my name», «Your love…»), το γνωστό σε όλους σύνθημα (ναι αυτό με το σεξ και τη βία) σε repeat και φυσικά τα απαραίτητα moshpits στα κλασσικά πλέον «Leftovers», «Vanity suit», «Vigilante» και «Macho libre».

Όσον αφορά το άνοιγμα της βραδιάς η Break Event είχε μεριμνήσει για ακόμη μία φορά να δημιουργήσει ένα ελκυστικό πακέτο. Οι Cockblockers αισθητά βελτιωμένοι από την περσινή τους εμφάνιση στην πόλη με τους 1000Mods απέδωσαν άριστα το heavy rock τους. Δεν ανακαλύπτουν συνθετικά τον τροχό αλλά σαν opening act ζέσταναν με ευκολία τον κόσμο.
Τον οποίο στη συνέχεια απογείωσαν οι Beggars. Αλήτικό rock n roll για μία γεμάτη ώρα από τον Γιάννη και την παρέα του με πολύ πάθος και άψογο ήχο. Highlights του σετ τα «Devil’s highway», «Jesse James», «Truth» και «Lunatic» (μεταξύ πολλών άλλων). Για τους φίλους της μπάντας έρχονται όμορφα πράγματα μέσα στο 2017.

[huge_it_gallery id=”80″]