Αγώνας δρόμου σε αδιέξοδο

Κόλλησε το κεφάλι την ίδια ηλίθια φοβία πάλι.

Κάποτε την κοίμιζα με κάνα στίχο γραμμένο στο πόδι αλλά πάει.

Φεύγει λέει η ζωή μου τρέχοντας, κι εγώ παλεύω να ακολουθήσω ασθμαίνοντας τον απόηχό της

Τη βλέπω να κυλάει στους δρόμους, πιστεύοντας τα ψεύτικα λευκά σημάδια δήθεν ασφαλών διαβάσεων

Κυλάει στους υπονόμους μαζί με σκουπίδια από γιαλαντζί μεγάλους έρωτες και απομεινάρια πολυεθνικών προσφορών

Χύνεται λίγο λίγο πάνω σε αστραφτερά βιογραφικά και κακοτυπωμένες αιτήσεις

Κι όλο μου γνέφει να την ακολουθήσω, πίσω από ληξιπρόθεσμες καλοστημένες οφειλές του μέλλοντος,

και υποσχέσεις με την εγκυρότητα του πιο αργού κι αδιευκρίνιστου θανάτου

Κι όλο τρέχει γαμώτο, τρέχει.

Όχι πως κουράστηκα μη με παρεξηγείς

Χάνομαι μόνο, κι έχω συχνά την αίσθηση, πως τρέχει σε λάθος κατεύθυνση.