Θέλω ξανά

Θέλω πίσω τους παλιούς µου γείτονες. Αυτούς, που ανταλλάσσαµε καφέ και ζάχαρη και που µόλις τους τελειώσανε τον καφέ ακόµα και τη ζάχαρη, έφυγαν µε δάκρυα γι’ άλλους τόπους µήπως µπορέσουν και γλυκάνουν λίγο τη στέρησή τους.

Θέλω πίσω τη Σωτηρία Μπέλλου, έτσι αφτιασίδωτη και δίχως πόζα στη φωνή.

Θέλω τους πιτσιρικάδες να παίζουν µπάλα µ’ ένα πλαστικό µπουκάλι, δίχως να φορούν τη φανέλα ενός ακριβοπληρωµένου παίχτη.

Κι ακόµα, όσους συντρόφους µου έπεσαν φωνάζοντας για δίκιο και ελευθερία.

Τον έρωτα της γιαγιάς Βασιλικής. Τον αγνό, τον ολοκληρωτικό που τον έζησε απλοϊκά, δίχως εξάρσεις και διθυράµβους και που όµως ποτέ κανένα Hollywood δε θα µπορέσει ν’ αποδώσει.

Θέλω την καλοκαιρινή ξυπολησιά, την αρµύρα στα µαλλιά µας και τα ρούχα µας λερωµένα µε παγωτό δίχως να µας νοιάζει.

Το βροντερό γέλιο του Μπάρµπα–Μήτσου του καφετζή στο χωριό µου και όχι τα εξαναγκασµένα πλαστικά χαµόγελα των κακοπληρωµένων σερβιτόρων.

Θέλω ξανά το µπουκάλι µπύρας που µοιραζόµασταν στα δύο, στο παγκάκι. Ας εκκενώσουµε έστω για µια νύχτα, τα trendy clubs και τα δήθεν εναλλακτικάδικα.

Τη θάλασσα επιθυµώ, έτσι όπως την αγάπησα. Να την κοιτώ και να µε γαληνεύει και όχι να καταπίνει τ’ αδέρφια µου.

Και το θέατρο της Τετάρτης στο ραδιόφωνο. Να πασχίζουν οι ηθοποιοί να δώσουν εικόνες κι χρώµατα, µέσα από ήχους κι ακούσµατα, για να βρίσκουµε την επαφή µας µε τους µεγάλους κλασικούς, αντί για τα φθηνά σταρλετοστηµένα πρωινάδικα.

Κι ακόµα θέλω να χουζουρέψω τούτη τη ∆ευτέρα στο κρεβάτι µου. Να προσποιηθώ την άρρωστη, δίχως να φοβάµαι πως θα µε απολύσουν. Κι ύστερα, να σηκωθώ αργά και να σκαλίσω µια καλλικατζούρα. Να θυµηθώ ξανά το µόχθο της δηµιουργίας κι όχι να µοχθήσω για µια µέρα όµοια µε όλες τις άλλες.

Και θα ‘θελα τέλος να µην είναι τόσα πολλά τα θέλω µου. Θα ‘θελα τούτος ο κόσµος να ‘ναι αλλιώς και να µου κάνει. Να χρειάζεται να διορθωθούν µόνο τα µικρότερα. Να τον αλλάζω λίγο, να µ’ αλλάζει κι αυτός, να πορευόµαστε.

Αλλά ξέρω καλά, πως µέχρι να πάρουµε πίσω ό,τι µας ανήκει, πρέπει να βάλουµε σε σειρά τα θέλω µας κι ύστερα να τα κερδίσουµε απ’ την αρχή ένα προς ένα, ακόµα κι αν χρειαστεί τούµπα να φέρουµε τούτο τον κόσµο ολάκερο.