Θεσσαλονίκη μου, μεγάλη ταινιομάνα!
Φίλοι μου στέλνουν μηνύματα και μου ζητούν να τους διαλέξω ταινίες, που προβάλλονται στο 57ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Αφού ξεπεράσω την εξακολουθητική απορία μου, που ακόμα με εμπιστεύονται (μόνο οι γυναίκες δεν με εμπιστεύονται – ακόμα και οι δυό, που έκαναν παιδί μαζύ μου φαίνεται, ότι το μετάνιωσαν πικρά…), δεν τους χαλάω το χατίρι.
Σήμερα θα διαλέξω ταινίες για την Παρασκευή, τρίτη μέρα πριν από το τέλος της μεγάλης των εικόνων γιορτής.
Διαλέγω, λοιπόν: «Πλατεία Αμερικής» του Γιάννη Σακαρίδη, «Στάχτες» του Τούρκου μάστορα Ζεκί Ντεμίρκουμπουζ και «Καλή Σύζυγος», με την Θεά Μιριάνα Καρανόβιτς, για πρώτη φορά, μπροστά και πίσω από την κάμερα. Και οι τρεις ταινίες ξύνουν πληγές, που όσο και να τις καλύψεις, δεν λένε να κλείσουν.
Στην ταινία του Γιάννη Σακαρίδη, ο ήρωας θρηνεί για τον θάνατο της παλιάς γειτονιάς (σε βαθμό, που «χτυπάει» τατουάζ με το παλιό συντριβάνι της Πλατείας!), αλλά ρίχνει την ευθύνη σε λάθος ανθρώπους με αποτέλεσμα να καταλήξει ρατσιστής…
Οι «Στάχτες», τελευταία δημιουργία του σπουδαίου Τούρκου μάστορα Ζεκί Ντεμίρκουμπουζ είναι ένα, ακόμα, κινηματογραφικό διαμάντι. Ένα οικογενειακό θρίλερ, που σου «κόβει» την ανάσα με την υπαινικτικότητα και την γαλήνη πριν από μια καταιγίδα, που δεν θα ξεσπάσει παρά μόνο εντός…
Ο ήρωας ξέρει, ότι η γυναίκα του τον απάτησε, όσο εκείνος έλειπε για δουλειές στην Ρουμανία. Θα πάρει την εκδίκησή του με τον δικό του ήρεμο, αργό και πολύ πιο επώδυνο τρόπο… Είναι λυπηρό και ταυτόχρονα απαράδεκτο καμιά από τις έντεκα μεγάλου μήκους ταινίες του σπουδαίου αυτού σκηνοθέτη να μην έχει διανομή στην Ελλάδα. Πρέπει, επιτέλους, να βρεθεί τρόπος οι Μπαλκάνιοι να βλέπουν Μπαλκανικές ταινίες!
Την Μιριάνα Καρανόβιτς την ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή, που την είδα στην μεγάλη οθόνη. Ήταν η μάνα-κουράγιο στο Κουστουριστικό αριστούργημα «Ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές». Τι να πω και τι να γράψω γι΄αυτήν την Θεά;
Έχοντας παρακολουθήσει τις περισσότερες ταινίες (ας είναι καλά το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, οι «Ματιές στα Βαλκάνια» κι ο εργάτης Δημήτρης Κερκινός) περίμενα από καιρό να την δω και πίσω από την κάμερα. Πώς πολλοί από τους σπουδαίους ποδοσφαιριστές κάποια στιγμή γίνονται προπονητές; Οι περισσότεροι χωρίς επιτυχία. Κάπως έτσι γίνεται και στον κινηματογράφο. Όσο πιο σπουδαίος ηθοποιός είσαι, τόσο πιο πολύ σκούρα τα βρίσκεις στον ρόλο του σκηνοθέτη. Ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν αποφασίζεις να είσαι και ηθοποιός και σκηνοθέτιδα.
Όπως το περίμενα η Mirjana Karanović διαλέγει να ξύσει την παλιά πληγή, που ποτέ δεν κλείνει. Είναι μια «Καλή Σύζυγος», που, τελείως τυχαία, ανακαλύπτει μια βιντεοκασέτα, που δείχνει τι κτήνος υπήρξε ο «καλός» σύζυγός της στον εμφύλιο πόλεμο. Η ανακάλυψη αυτή, θα την οδηγήσει να κάνει αυτό, που σίγουρα, θα έκανε ένας καλός άνθρωπος και, πιθανότατα, όχι μια καλή σύζυγος. Ευτυχώς, που η ταινία διανέμεται στην χώρα μας από την filmtrade και κάποια στιγμή, ίσως, την δούμε, έστω και σε dvd.
Μια φορά στην ΝοτιοΜπραζιλιάνικη πουτανότρυπα ο μπάσταρδος γιος ρώτησε: – πατέρα, που πέφτουν τα Μπαλκάνια;
Στην «Πλατεία Αμερικής». Εκεί, που μια «Καλή Σύζυγος» ρίχνει στο νέο συντριβάνι τις «Στάχτες» μιας παλιάς αγάπης.
Εκεί πέφτουν τα Μπαλκάνια. Εκεί βρίσκεται και η ταινιομάνα Σαλονίκη!