Πορτοκαλόπιτα. Υπάρχει κάτι χαρούμενο σε αυτό το γλυκό…

Ποτέ δεν μου άρεσαν τα σιροπιαστά γλυκά. Ούτε και τα γλυκά ταψιού. Την πρώτη του Σεπτέμβρη όμως, στο νησί, με κέρασαν μια πορτοκαλόπιτα. Από ευγένεια, είπα ευχαριστώ, και έφαγα μια πιρουνιά, με λίγο σουφρωμένη τη μύτη, γιατί ήμουν τόσο σίγουρη ότι δεν θα μου άρεσε.

Ξετρελάθηκα!

Πρώτα με κέρδισε η υφή. Ενώ φαινόταν σαν κέηκ επαρκώς σιροπιασμένο, δεν ήταν! Η υφή του ήταν αλλιώτικη. Δεν ήταν αλεύρι, ούτε και σιμιγδάλι. Δεν είχε αυτήν την ψωμένια υφή που περίμενα, αλλά μια άλλη, πιο ελαφριά, πιο αραιή και συνάμα δεμένη. Το σιρόπι δεν εισχωρούσε στο σώμα του γλυκού, αλλά στεκόταν πλάι του, ενώ ταυτόχρονα το αγκάλιαζε. Το άρωμα του πορτοκαλιού ήταν δροσερό και το σιρόπι ευχάριστο και όχι εξαιρετικά γλυκό όπως συνήθως.

Έψαξα αμέσως για τη συνταγή. Βρήκα διάφορες, με κοινά στοιχεία τις περισσότερες. Και ναι, εντυπωσιάστηκα όταν είδα ότι αυτήν την καταπληκτική υφή την έδινε το σπασμένο φύλλο κρούστας. Δοκίμασα δύο συνταγές. Και έκανα τις αλλαγές μου. Και μου αρέσει πολύ. Είναι ένα γλυκό οικονομικό, και αν κρατήσεις τη βάση του, μπορείς να παίξεις με τα αρώματα και αυτό είναι πάντα διασκεδαστικό.

Θα χρειαστείς:
1 πακέτο φύλλο κρούστας, 1 κεσεδάκι γιαούρτι 2%, 4 αυγά, 1 ποτήρι καλαμποκέλαιο, 1 φλ. ζάχαρη, το εσωτερικό από ένα φασόλι βανίλιας ή μια κουταλιά απόσταγμα βανίλιας, 1 φακελάκι μπέικιν πάουντερ, ξύσμα από ένα πορτοκάλι, 3 κουταλιές της σούπας ψιλοκομμένη φλούδα πορτοκαλιού από γλυκό του κουταλιού.

Για το σιρόπι, 2 ποτήρια χυμό πορτοκαλιού, 1 ποτήρι νερό, 2 ποτήρια ζάχαρη, το εσωτερικό από 5-6 κάρδαμα και τη φλούδα ενός πορτοκαλιού.

Θα απλώσεις τα φύλλα ένα ένα και ανοιχτά στο τραπέζι σου και θα τα αφήσεις να στεγνώσουν. Πολύ. Σε σημείο του να τα ακουμπάς και να σπάνε. Στο μεταξύ, σε μια λεκάνη, θα ξεκινήσεις χτυπώντας ελαφριά τα αυγά, προσθέτοντας τη ζάχαρη, το μπέικιν πάουντερ, τη βανίλια, το γιαούρτι, το καλαμποκέλαιο, το ξύσμα και τη φλούδα του πορτοκαλιού και θα ανακατέψεις καλά να γίνει ένα ομοιογενές μίγμα. Θα σπάσεις τα στεγνωμένα φύλλα κρούστας σε μικρά κομμάτια, και θα τα προσθέσεις στη λεκάνη με τα υγρά υλικά, θα τα ανακατέψεις και μόλις έχεις ένα μίγμα χυλωμένο, θα το βάλεις σε καλά λαδωμένο ταψί και σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς, για 30 – 35 λεπτά.

Όση ώρα θα ψήνεται, θα ετοιμάσεις το σιρόπι. Σε μέτρια φωτιά, θα ανακατέψεις όλα τα υλικά και θα το αφήσεις να βράσει για περίπου δέκα λεπτά από τη στιγμή που θα πάρει βράση. Θα βάλεις ζεστό σιρόπι σε κρύο γλυκό.

Όταν το δοκίμασα, στην πόλη πια, έχοντας δώσει περισσότερη ένταση στο άρωμα πορτοκαλιού, με έκανε να χαμογελάσω. Δεν με κάνουν πολλά πράγματα να χαμογελώ ακόμα. Περνώ αυτήν τη μεταβατική περίοδο από το νησί στην πόλη και δεν είμαι χαρούμενη ιδιαίτερα.

Υπάρχει όμως κάτι χαρούμενο σε αυτό το γλυκό και αυτό είναι το άρωμα του πορτοκαλιού. Που με έναν τρόπο, αρωματίζει πολλές εποχές. Την άνοιξη με τα λουλούδια του, το καλοκαίρι με τον παγωμένο χυμό του, το φθινόπωρο με το γλυκό του κουταλιού και το χειμώνα με την προσθήκη του σε πλούσιες σάλτσες για κρέας. Και με τον τρόπο αυτό μου θυμίζει κάτι από αυτά που αγαπώ σε κάθε εποχή. Και έτσι όλο και κάπως μου μαλακώνει την απώλεια του νησιού. Καταφέρνει και  γλυκαίνει την καρδιά.

Το έχω σερβίρει με παγωτό πικρής σοκολάτας. Και του πάει πολύ. Όπως του πάει και μια μεγάλη κουταλιά φρέσκια σαντιγύ στο πλάι. Έκανα και την απρέπεια και έβαλα δυο κομμάτια στο ψυγείο και τα δοκίμασα την επόμενη μέρα. Κάπως παγώνει το σιρόπι και τα κομμάτια του γλυκού πορτοκαλιού μέσα και αποκτά μια άλλη σκανταλιά. Δυο – τρεις κουταλιές από αυτό δίπλα στον καφέ το πρωί δίνει μεγαλύτερο χαμόγελο…

Επίσης, είναι ένα γλυκό για το οποίο έχω σχέδια. Περιμένω τα μανταρίνια. Τα φρέσκα και τα σαγκουίνια. Θέλω να τα μπλέξω όλα μαζί αυτά. Και να αυξήσω το κάρδαμο ίσως. Ή να προσθέσω και λίγη λουίζα στο σιρόπι.

Θα σου πω. Δεν έχουμε τελειώσει ακόμα με αυτό το παιχνίδι όπου τη ζύμη την αποτελούν τα σπασμένα φύλλα…

α.

Επιστολές γραµµένες στον πάγκο της κουζίνας…
14 Σεπτέμβρη του 12