«Ραούφ». Το μαύρο ξεβάφοντας γίνεται ροζ…

«Πατέρα γιατί κλαις;», ρώτησε ο μπάσταρδος γιος.

Έκλαιγε, όμως, κι εκείνος. Έτσι ο μπάσταρδος πατέρας δεν χρειάστηκε να εξηγήσει το αυτονόητο. Πώς είναι δυνατόν να είσαι άνθρωπος και να μην ξεσπάσεις με το συνταρακτικό, λες και βγήκε από τον Κουστουριτσικό «Καιρό των Τσιγγάνων», φινάλε του “Rauf”;

Οι σκηνοθέτες Soner Caner και Baris Kaya επιλέγουν να αφηγηθούν τον αγώνα των Κούρδων για αυτοδιάθεση μέσα από τα μάτια του αξιαγάπητου εννιάχρονου πιτσιρικά Ραούφ, που μην αντέχοντας άλλο τις άδικες τιμωρίες του δασκάλου εγκαταλείπει το σχολείο για να μάθει κάτι χρήσιμο. Ξυλουργική δίπλα στον μάστορα Aχμέτ.

Εκτός από το ξύλο θ’ αρχίσει να σκαλίζει με ερωτήματα και την ίδια την ζωή. Γιατί οι άντρες του χωριού έχουν ανέβει στο βουνό;

Ο μικρός Ραούφ θα νοιώσει έλξη για την 20χρονη Ζάνα, την κόρη του μάστορα. Πιστεύει, ότι θα την κατακτήσει εάν βρει το ροζ φουλάρι, που του ζήτησε. Μόνο, που δεν έχει δει ποτέ στην ζωή ροζ και δεν ξέρει πώς είναι!

Ρωτάει, ρωτάει, αλλά οι απαντήσεις, που παίρνει περισσότερο τον μπερδεύουν και λιγότερο τον βοηθούν.

Βλέπετε η ζωή του είναι ασπρόμαυρη, μοιρασμένη ανάμεσα στην μαυρίλα της καθημερινότητας και το άσπρο του χιονιού, που χαρίζει στο τοπίο μιαν άλλη ομορφιά. Ο βραβευμένος 40χρονος διευθυντής φωτογραφίας Vedat Özdemir εκμεταλλεύεται με μαεστρία το μοναδικό τοπίο της Ανατολίας (η ταινία είναι γυρισμένη στην πόλη Kars, μιά ανάσα από την Αρμενία) δικαιώνοντας ακόμα περισσότερο την επιλογή των σκηνοθετών να αφήσουν την εικόνα να μιλήσει.

Κάποια στιγμή η Ζάνα θα ανέβει στο βουνό. Η αντίστροφη μέτρηση έχει, δυστυχώς, αρχίσει. Ο μάστορας πατέρας της, που τόσο καιρό έφτιαχνε τα ταπεινά φέρετρα των άλλων παιδιών, τώρα θα φτιάξει το δικό της…

Κι ενώ μεταφέρει με το κάρο το άψυχο κορμί της, ο Ραούφ τρέχει να βάψει το τελευταίο ταξίδι της με το αγαπημένο της χρώμα. Τι θα κάνει; Αφήνω να το ανακαλύψετε μόνοι σας, όταν συναντηθείτε με τούτο το μικρό, γλυκόπικρο κινηματογραφικό διαμάντι. Που χωρίς να δείξει ούτε ένα όπλο, μια μάχη, έναν σκοτωμό κατορθώνει να πει, σχεδόν τα πάντα, για τον αγώνα των Κούρδων.

Το «Ραούφ» δεν είναι μια παιδική ταινία. Δείχνει τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, που αναγκάζεται να μεγαλώσει γρήγορα.

Θα παραμείνει, όμως, παιδί, που στ’ όνομα της αγάπης δεν θα τα βάψει μαύρα, αλλά…ρόζ!!!

Η ταινία συμμετέχει στο 57ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στις «Ματιές στα Βαλκάνια» και τον Δεκέμβριο στο 19ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους.

Θα προβληθεί, όμως, και στην Πάτρα. Από τον Χειμερινό Δημοτικό Κινητό Κινηματογράφο Πάτρας 2016-17 σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Ολυμπίας. Τετάρτη, 7 Δεκεμβρίου, 8 και μισή το βράδυ στο «ΠΑΝΘΕΟΝ 2».