Σαν μια μεγάλη αυλή σχολείου…

Τέλη Αυγούστου, αρχές Σεπτέμβρη. Περπατώ απομεσήμερο στο κέντρο της πόλης. Κίτρινες λωρίδες χαρτιού μου κλείνουν το μάτι, τυποποιημένες ή αυτοσχέδιες, κολλημένες σε κολώνες, τοίχους, δέντρα, οπουδήποτε! Η Πάτρα αυτές τις ημέρες κιτρινίζει έντονα… με το «ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ» στο κόκκινο!

Δύο γονείς με το παιδί τους με σταματούν και με ρωτούν για την οδό τάδε, κάποιοι άλλοι «πόσο μακριά είναι το ΤΕΙ από το κέντρο», «ποιο λεωφορείο εξυπηρετεί το Πανεπιστήμιο»… Πρόσωπα που κοιτούν ψηλά, στις πινακίδες των οδών, ψάχνοντας αγχωμένα για μία γκαρσονιέρα ή ένα δυάρι, πάντα με μια εφημερίδα στο χέρι, μερικές φορές τσαλακωμένη και με κυκλωμένες τις πιο ενδιαφέρουσες αγγελίες…

Περπατώ και φαντάζομαι τις γειτονιές της πόλης να ανταγωνίζονται η μία την άλλη για το ποια θα κάνει την καλύτερη εντύπωση στους νεοφερμένους! Και όλη η Πάτρα μού μοιάζει μια μεγάλη αυλή σχολείου, που μετά τις διακοπές του καλοκαιριού μαζεύει και πάλι τα παιδιά για μάθημα.

Το κουδούνι δεν θα αργήσει να χτυπήσει και φέτος!