Σούπα. Καλοκαιρινή!

Θα με κοιτάξεις παράξενα. Θα αναρωτηθείς ίσως τι μου συμβαίνει και προσπαθώ καλοκαιριάτικα να σε βάλω να μαγειρέψεις σούπα. Θα σου πω.

Το ότι οι σούπες είναι χειμωνιάτικο φαγητό, το ακούω σαν ένα μεγάλο κλισέ. Αν αγαπάς τις λαχανόσουπες, θα παραδεχτείς ότι το καλοκαίρι στο καλάθι του χωρά τα νοστιμότερα λαχανικά. Τραγανά κολοκυθάκια. Ζουμερές τομάτες. Φρέσκο αρακά. Δροσερά αγγούρια. Μυρωδάτες πιπεριές. Όλα αυτά κάνουν καταπληκτικές σούπες, τις οποίες μπορεί κανείς, ανάλογα με το γούστο του, να φάει ζεστές ή κρύες.

Σου προτείνω να σκεφτείς εκείνες τις φορές που θες να φας κάτι ελαφρύ. Κάτι που δεν χρειάζεται, ούτε πολύ κόπο να ετοιμαστεί, ούτε και πολύ προσπάθεια για να καταναλωθεί. Δεν θες να κόβεις και να μασάς.

Θες απλά κάτι ικανοποιητικά πηχτό και βελουδένιο, ρευστό και νόστιμο να κυλήσει από το άνοιγμα των χειλιών σου μέσα σου και να σε θρέψει ευχαριστώντας σε πρώτα. Θες μια καλοκαιρινή σούπα.

Θα χρειαστείς:
Ελαιόλαδο
2-3 μεγάλες κόκκινες πιπεριές
12-15 πιπεριές φλωρίνης
δυο μεγάλα κρεμμύδια
τρεις σκελίδες σκόρδο
μισό ποτήρι ξηρό λευκό κρασί
2 μεγάλες κούπες ζωμό (από λαχανικά ή κοτόπουλο)
φρέσκο θυμάρι
μισή κουταλιά της σούπας καπνιστή πάπρικα
λίγο τυρί κρέμα για το σερβίρισμα.

Θα ψιλοκόψεις τα κρεμμύδια σε φέτες, θα λιώσεις το σκορδο, θα βάλεις λάδι στην κατσαρόλα σου και θα τα τσιγαρίσεις παρέα, μέχρι τα κρεμμύδια να είναι διάφανα.

Εν τω μεταξύ, θα κόψεις σε μεγάλα κομμάτια τις πιπεριές και μόλις τσιγαριστούν καλά τα κρεμμύδια, θα τις προσθέσεις στην κατσαρόλα, θα τις φέρεις δυο τρεις ανακατωσιές και θα τις αφήσεις λίγο να αρπάξουν. Ξέρεις τι εννοώ. Στην τελευταία βόλτα θα τις αφήσεις λίγο παραπάνω ώστε να σκουρύνουν λίγο οι άκρες. Στην φάση αυτή θα προσθέσεις το φρέσκο θυμάρι, την πάπρικα, αλάτι και πιπέρι, και θα τα αφήσεις να μείνουν για ένα δυο λεπτά ακόμα χωρίς υγρά στην κατσαρόλα πλην του ελαιόλαδου. Μόνο που θα τα ανακατεύεις συνέχεια για να μη σου πιάσουν για τα καλά!

Θα τα σβήσεις με το κρασί και θα τα αφήσεις για ένα λεπτό να βράσουν.

Τώρα θα προσθέσεις το ζωμό, θα χαμηλώσεις λίγο τη φωτιά, θα σκεπάσεις την κατσαρόλα σου και θα βράσεις την σούπα για μισή ώρα, ώσπου οι πιπεριές να είναι πολύ τρυφερές.

Δεν ξέρω ποιο είναι το δικό σου αγαπημένο εργαλείο για να κάνεις τις σούπες βελουτέ. Εγώ αγαπώ πολύ αυτό το μαγικό ραβδί που μπαίνει μέσα στην κατσαρόλα και τα κάνει όλα πουρέ σε μόλις δυο λεπτά. Κάποιοι προτιμούν το μύλο για να αφήνει κομματάκια. Και κάποιοι δεν αλλάζουν το μπλέντερ τους με τίποτα.

Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να πολτοποιηθούν όλα και να γίνει η υφή βελουδένια, ούτε πολύ πηχτή, ούτε εντελώς υδαρή.

Τη σούπα αυτή την σερβίρω με μια κουταλιά της σούπας τυρί κρέμα στην μέση και φρέσκο θυμάρι στην κορφή. Με ξετρελαίνει πρώτα το κατακόκκινο χρώμα της και μετά η τσαχπινιά της γεύσης της. Αυτή η πικάντικη γλύκα της πιπεριάς φλωρίνης, με την ελαφρά καπνιστή γεύση από το λίγο άρπαγμα στο τσιγάρισμα και ενισχυμένη από την καπνιστή πάπρικα, σβήνει απαλά στο
κρεμώδες τυρί και ταυτόχρονα σηκώνεται από το μυρωδάτο θυμάρι.

Το ξηρό κρασί που μένει στην επίγευση προσκαλεί γουλιές από το ποτήρι μου. Επαναλαμβανόμενες.

Τη σούπα αυτή μου τη μαγειρεύω όταν θέλω να με καλοπιάσω να μείνω μέσα μετά από συνεχόμενες μέρες ξενυχτιού. Δεν είναι τόσο το ότι είναι ένα νόστιμο, εύκολο, και γρήγορο πιάτο. Είναι ότι μου δίνει μια αίσθηση καθολικής ικανοποίησης επειδή είναι τόσο νόστιμη και τόσο όμορφη να τη βλέπεις. Κατακκόκινη όπως είναι, μέσα σε ένα άσπρο μπωλ, με την μπάλα του λευκού τυριού και πασπαλισμένη με τα πρασινόγκριζα φυλλαράκια του θυμαριού είναι σαν ζωγραφιά.

Σε μια βεράντα με διάχυτη τη μυρωδιά του ριχοσπέρματος, πάνω σε ένα τραπέζι γεμάτο μικρά γλαστράκια, με το ποτήρι του κρασιού πλάι της να ιδρώνει εξωτερικά από τη δροσιά, αυτή η σούπα, σήμερα το βράδυ, είναι το μόνο πράγμα που θα μπορεί να με ψήσει να μείνω μέσα.

(Εντάξει. Το παραδέχομαι. Είναι και το παγωμένο καρπούζι που έταξες ότι θα φέρεις για επιδόρπιο…)

α.

Επιστολές γραµµένες στον πάγκο της κουζίνας…
8 Ιούνη του 12