Στεγνά φρούτα με ξύλινα μπαχαρικά. Γιατί είναι χειμώνας ακόμα…

– Θα χρειαστείς στεγνά φρούτα.
– Βασιλικούς χουρμάδες με την προκλητική σάρκα. Μυρωδάτα δαμάσκηνα καλοστεγνωμένα στον ήλιο. Σύκα ξερά από την Κύμη και την Καλαμάτα και τη Μυτιλήνη. Διάφορα για τσαχπινιά. Στεγνά βερίκοκα, σε μικρή αναλογία.
– Ελάχιστες μαύρες σταφίδες.
– Θες ένα λίτρο από κρασί λιαστό.
– Ένα μέλι δυνατό από δέντρα.
– Θα χρειαστείς ξύλινα μπαχαρικά. Κανέλα και γαρύφαλλα. Αστεροειδή γλυκάνισο και μοσχοκάρυδο. Και στεγνό τζίντζερ.
– Ένα μυρωδάτο πράσινο μήλο μέσα σε ένα τούλι. Μαζί με δύο κλωνάρια στεγνής λουίζας. Και ένα δαφνόφυλλο.

Καταλαβαίνεις…

Δεν θες τίποτα με χυμούς εδώ. Θες όλα να αντικαταστήσουν το στεγνό μέσα τους με τους χυμούς του σταφυλιού που μέλωσε ο ήλιος. Θες να εισχωρήσει αυτό το μελένιο κρασί στις στεγνές σάρκες των φρούτων και να τις μαλακώσει. Να τις ζωντανέψει. Και θες πίσω να ακούγεται η δροσιά ενός πράσινου μήλου.

– Θες και κουκουνάρι. Αρκετό. Για το τέλος.

Θα κόψεις ψιλά τα στεγνά φρούτα, τόσο, ώστε να είναι στη δική σου μπουκιά ευχάριστο. Εμένα μου αρέσει να αφήνω κανένα κομμάτι αρκετά μεγάλο για την έκπληξη.

Σε μια μέτρια κατσαρόλα, θα βάλεις το κρασί να αρχίσει να ζεσταίνεται, και θα προσθέσεις τα φρούτα κομμένα.

Θα ασχοληθείς με τα μπαχαρικά σου τώρα. Θα μαντέψεις εσύ πόσα χρειάζονται. Θα πάρεις μερικά από το ένα, μερικά από το άλλο, και θα τα βάλεις στη χούφτα σου και θα τα αναπνεύσεις. Αν σου λείπει κάτι, θα το προσθέσεις. Μάθε να το κάνεις αυτό. Μιλάς με το σώμα σου εκείνη τη στιγμή. Το ρωτάς τι θέλει. Δεν είναι λίγο να του κάνεις τα χατίρια.

Θα προσθέσεις το μήλο μέσα στο τούλι με τα μυρωδικά και τα μπαχαρικά και στο τέλος το μέλι.

Θα τα βράσεις σε δυνατή φωτιά για 10 λεπτά και σε μεσαία για άλλα 20–30 λεπτά ακόμα, ανάλογα πόσο πολύ θες να λιώνουν τα φρούτα σου.

Όσο μαλακώνει το μήλο, εσύ θα το ζουλάς με ένα κουτάλι για να ελευθερώνει τόσο το άρωμα όσο και τη φυσική πηκτίνη που έχει και θα σου δέσει το σιρόπι.

Θα το αφήσεις λίγο να κρυώσει και όσο εκείνο ξεκουράζεται, εσύ θα βάλεις ένα γυμνό τηγάνι στη φωτιά, θα αφήσεις την πλάκα του να κάψει καλά και θα πετάξεις πάνω το κουκουνάρι, να καεί λίγο, να βγάλει τα έλαιά του και να μοσχομυρίσει.

Σε ένα μεγάλο γυάλινο μπωλ, θα βάλεις ένα απαλό στραγγιστό γιαούρτι. Κρεμώδες. Παγωμένο.

Θα αδειάσεις αργά τα βρασμένα στο λιαστό κρασί στεγνά φρούτα από πάνω. Όπως θα πέφτουν ζεστά θα δεις τις κορφές του γιαουρτιού να ισιώνουν γιατί θα τις λιώνει ελαφρά η επαφή με το ζεστό πλούσιο σιρόπι που έχει κάνει το κρασί. Δεν είναι πολύ γλυκό. Το μέλι να το τσιγγουνευτείς. Θες ίσα ίσα το άρωμα του. Για να ακουμπήσουν τα ξύλα πάνω του περισσότερο παρά γιατί θες να τονίσεις την γλυκύτητα σε αυτό το επιδόρπιο. Όλος ο καμβάς στήνεται για τα ξύλα, να ξέρεις. Τα αρώματα του χουρμά και του δαμάσκηνου. Η πιο όξινη μυρωδιά του βερίκοκου. Το μακρινό άρωμα του πράσινου μήλου. Το μοναδικό άρωμα του σιφνέικου μοσχάτου. Όλα αυτά έχουν στηθεί για να ακουπήσουν πάνω τους τα ξύλα. Ακόμα και το καυτό κουκουνάρι στην κορυφή… Κι αυτό για να τα ξύλα στήθηκε.

Είναι χειμώνας ακόμα.

Το σώμα, αν το αφήσεις ελεύθερο και λίγο πλάι στη φύση, έχει αρχίσει να καταλαβαίνει ότι αρχίζει η άνοιξη. Το βλέπει στους κόμπους στα γυμνά κλαδιά που αλλάζουν σχήμα.

Όμως ακόμα είναι χειμώνας. Και είναι το τέλος του. Και έχει κάπως κουράσει.

Θέλει ζεστασιά από μέσα αυτό. Αυτό σου δίνουν τα ξύλινα μπαχαρικά. Μια γλύκα μυρωδιάς που πάει πιο μέσα από εκεί που φτάνει η ανάσα σου.

Αυτή η μυρωδιά θα κυκλώνει ολόκληρη την πρώτη κουταλιά. Που θέλω να τη σκεφτείς.

Τα ζεστά κομμάτια από δαμάσκηνα, σύκα, χουρμάδες και βερίκοκκο, παραδομένα ώρα στο βρασμό μέσα στο λιαστό κρασί με το μέλι, είναι μαλακά έτσι όπως μπλέκονται μέσα στη δροσιά του γιαουρτιού. Το τραγανό κουκουνάρι που τυχαία ακουμπά στο δόντι προσθέτει αυτή την αντίθεση στην υφή που σε κάνει να ψάχνεις με το κουταλάκι για να βρεις το επόμενο σπυρί.

Αρέσει σε φίλους αυτό πολύ και τέτοια εποχή πάντα μου το ζητάνε. Ειδικά μετά από καμιά καυτερή σούπα, γιατί είναι απαλό και πλούσιο. Αλλά είναι και γήινο και θερμαντικό. Και τους το φτιάχνω πάντα σαν επιδόρπιο.

Εγώ πάλι, θα σου εξομολογηθώ κάτι.

Το προτιμώ για πρωινό. Με λίγο χοντροτριμένο μαύρο πιπέρι από πάνω. Ένα διπλό ελληνικό σκέτο δίπλα. Και θέλω να είναι Κυριακή. Με πολύ πολύ κρύο.

α.

Επιστολές γραμμένες στον πάγκο της κουζίνας…
3 Φλεβάρη του 12