Στην πλατεία κάνει θόρυβο!

Απέναντι από την εκκλησία της Παντάνασσας στην Πάτρα υπάρχει µια όµορφη, µικρή πλατεία. Με παγκάκια, λίγο πράσινο και αρκετά σκαλάκια σε διαφορετικά επίπεδα. Όταν περνάω από εκεί, αρκετά συχνά τώρα τελευταία, συνήθως απόγευµα, µ’ αρέσει να τη βλέπω «υπό κατάληψη», σύµφωνη κι αυτή µε το πνεύµα των ηµερών µας!

∆ίπλα στα νεοκλασσικά, µε την Παντάνασσα να τους επιβλέπει αυστηρά αλλά και στοργικά ταυτόχρονα νοµίζω, παρέες πιτσιρικάδων οργώνουν τα πλακάκια και τα µάρµαρα της πλατείας µε τα skateboards τους. Κάνουν θόρυβο, τρέχουν µε τα κορµιά τους να ισορροπούν πάνω σε σανίδες µε ρόδες µικρές, παίρνουν φόρα, πηδάνε εµπόδια, κάνουν φιγούρες και ακροβατικά, βάζουν τη σωµατική τους ακεραιότητα σε κίνδυνο και κοψοχολιάζουν τους περαστικούς µε τα πετάγµατά τους… δύσκολα µπορείς να τους αντισταθείς και να µην µείνεις –έστω και για λίγο– για να τους χαζέψεις!

Τι κι αν αρκετά πλακάκια ή µαρµάρινες άκρες στην πλατεία έχουν σπάσει; Μήπως κι ο δρόµος ακριβώς δίπλα, της Παντανάσσης, σπασµένος δεν είναι; Με το χώµα να φαίνεται όπως παλιά… Σκέφτοµαι πως µάλλον σίγουρα οι πιτσιρικάδες «φταίνε» που έχει «σπάσει» η πλατεία, προπονούµενοι εντατικά στο δικό τους πρωτάθληµα, σ’ αυτή την ιδιότυπη, δική τους αρένα αδρεναλίνης!

∆εν µε πειράζει, ούτε µε ενοχλεί, ίσα-ίσα που µου αρέσει που αυτοί οι πιτσιρικάδες τολµούν να κάνουν το δικό τους θόρυβο µέσα στην καρδιά της πόλης, ένα θόρυβο αλλιώτικο από τους άλλους, τους κοινούς και τους πεζούς, ένα θόρυβο τρελό γεµάτο ζωή, δηµιουργικό, αντισυµβατικό… Και απέναντι σαν να συµπληρώνει το τρελό σκηνικό ένα δένδρο, τρελό κι αυτό!