Στου χρόνου το μνημόσυνο

Ήταν όλοι τους εκεί, συγγενείς και γείτονες, εκείνη την Κυριακή στις 5 του Ιούλη κι όταν, κατά τις δώδεκα, το μνημόσυνο τέλεψε κι άρχισαν ν’ αποχωρούν ένας-ένας, στα τραπέζια απέμειναν λίγα παξιμαδάκια στα πανέρια, μερικά σκόρπια αδειανά σακουλάκια κόλλυβα, τα φλυτζανάκια με τα κατακάθια του κατσαρολίσιου, σκέτου ελληνικού καφέ και πολλά μικρά μπουκάλια αμφιβόλου ποιότητας κονιάκ, όλα με τη μισοσβησμένη, από το αδιάκοπο επαναγέμισμα, επιγραφή METAXA. Οι καρέκλες άδειες, ατάκτως αφημένες δίπλα στα τραπέζια, με τον πολύχρωμο μουσαμά σε απόλυτη αντίθεση με τους άσπρους τοίχους του χώρου εκδηλώσεων της ενορίας. Μερικά μοναχικά κάδρα με θρησκευτικά ρητά κι εντολές στόλιζαν θλιμμένα τους τοίχους… «Ήταν καλός και άξιος άνθρωπος ο μακαρίτης», είπαν όλοι, «μα δεν πρόλαβε να χαρεί τους κόπους του…», έφυγε πρόωρα στα 62 του αναπάντεχα ένα βράδυ κι άφησε πίσω το μοναχογιό του –είχε πατήσει τα 38 αυτός πια– να φέρει βόλτα μόνος του το μαγαζί. Πώς τα φέρνει έτσι ανάποδα η ζωή μερικές φορές… εκεί που δεν το περιμένεις…

Αφού ασπάσθηκαν τη χήρα και της ευχήθηκαν για πολλοστή φορά να ζήσει εκείνη και ο γιος της για να θυμούνται τον μακαρίτη, χαιρέτησαν την κυρία της ενορίας που φρόντιζε το χώρο και τράβηξαν με φούρια για τα σπίτια τους, να προλάβουν να μην τους βρει η ζέστη στους δρόμους, να ετοιμαστούν για το Κυριακάτικο μεσημεριανό τραπέζι. Ήταν σχεδόν μεσοκαλόκαιρο και οι βαθιές λακούβες στους δρόμους, στραγγισμένες για τα καλά πια από τα νερά της βροχής, έχασκαν σαν σκελετοί αφρόντιστοι, σαν να περίμεναν λες κι αυτοί να τους θάψει από μόνη της, ως είθισται, η σταχτιά σκόνη του χρόνου…

Δεν ξέρω αν εσείς απολαμβάνετε τα μνημόσυνα όπως εγώ. Δεν ξέρω αν η 5 Ιούλη θα είναι πάντα ένα μνημόσυνο και αν όσοι βλέπουν τον εαυτό τους στον άξιο άνθρωπο που έφυγε στα 62, θα αφήσουν τον 38χρονο μοναχογιό του να φέρει βόλτα μόνος του το μαγαζί.

Εκείνο που ξέρω, είναι πως η πρώτη επέτειος από το δημοψήφισμα του 2015 ήταν και επίσημα ένα μνημόσυνο. Κάποιοι θυμήθηκαν, κάποιοι νοστάλγησαν και κάποιοι προσπάθησαν να μας πείσουν πως ήταν μια Κυριακή σαν όλες τις άλλες…