Στο πάρτι μας

Θέλουμε τη λύπη, να δούμε σε σταγόνες κρεμασμένες στα ποτήρια. Τη γεύση της ζωής να κυλήσει στο λαιμό σε στιγμές γιορτής.

Στο πάρτι μας καλέσαμε εσάς που αγαπάτε. Που τη θλίψη ξεπερνάτε, ως ένα σκόπελο στη θάλασσα της νιότης. Και η μουσική απ΄τα ηχεία αιχμαλωτίζει τα χρόνια.

Ένα είδωλο στήνει με μορφές του αιώνα. Jim Morrison, Jimi Hendrix, Syd Barrett. Εμφανίζονται στα όμορφα κελεύσματα οι στίχοι τους, και εμείς ταξιδεύουμε. Όπως τα δάχτυλα ερωτεύονται τις χορδές της κιθάρας που γεννάνε τις μελωδίες.

Απ΄το μπαλκόνι απέναντι τα διαμερίσματα, κυψέλες ορθώνονται περικλείοντας ανθρώπινους κηφήνες. Οι μέλισσες λίγες, και τα λουλούδια δεν ανθίζουν. Οι ψυχές τους άδειες, οι καρδιές τους μαύρες ανακυκλώνουν τη μιζέρια.

Στη γιορτή που στήσαμε, σε αυτό το διαμέρισμα η νύχτα μοιάζει ατελείωτη. Η μέρα περιμένει στους πρόποδες του ξημερώματος.

Και εμείς αγκαλιάσαμε τα όνειρα. Λέξεις μικρές θρέψαμε στα τραγούδια. Είναι τα αποτσίγαρα στα τασάκια τα «όχι» μας σε μικρές και μεγάλες προκλήσεις. Όμως και τα «ναι», είναι τα φλερτ με  χαμηλά φώτα.

Στο πάρτι μας.