Τα ερωτηματικά που μας άφησε η πορεία

Η πορεία για την ανεργία από την Πάτρα ως την Αθήνα δεν κατάφερε να γίνει κάτι περισσότερο από µια ενδιαφέρουσα ιδέα. Όχι γιατί έφταιγαν οι συµµετέχοντες, ούτε γιατί το θέµα της ανεργίας δεν είναι καυτό – κάθε άλλο, αλλά γιατί η ∆ηµοτική Αρχή και το ΚΚΕ που τη διοργάνωσαν επικεντρώθηκαν στην επικοινωνιακή αξιοποίησή της, αφήνοντας ερωτηµατικά. Όντως η Πάτρα και τα προβλήµατά της ακούστηκαν ευρέως λόγω της ιδιότυπης σκυταλοδροµίας. Μήπως όµως έτσι ευλογούµε (αφού συµµετείχε και η Εκκλησία) κάθε ενέργεια που στοχεύει σε εντυπωσιακές φωτογραφίες, αποδεχόµενοι ότι η πολιτική είναι κυρίως θέµα εικόνας; Είναι. Μας αρέσει, όµως, ή το αντιπαλευόµαστε;

Προετοιµάζοντας την πορεία, οι ∆ήµοι του άξονα Πάτρα – Αθήνα σχηµάτισαν ένα υποτυπώδες µέτωπο διαµαρτυρίας. Θα συνεχιστεί η συνεργασία και σε άλλα πιο «πεζά» θέµατα (χρηµατοδοτήσεις, τουριστική προβολή κ.τ.λ.) ή εκεί θα επικρατήσουν οι κοµµατικές γραµµές, οπότε το µέτωπο θα διαλυθεί;

Αν οι διοργανωτές ήταν ειλικρινείς λέγοντας ότι η ανεργία δεν σηκώνει κοµµατικούς διαχωρισµούς, γιατί δεν το κάνουν πράξη συµµετέχοντας κι αυτοί σε διαµαρτυρίες που δεν προέρχονται από το ΚΚΕ;

Κάτι τελευταίο: ∆ήµος και ΚΚΕ επενδύουν επικοινωνιακά στο πρόσωπο του ∆ήµαρχου Πατρέων Κ. Πελετίδη. Αν ο ∆ήµαρχος θέλει όντως να γίνει πρόσωπο – σύµβολο, απαιτούνται συγκρούσεις. Όχι µόνο µε τους έξω, αλλά και µε τους δικούς του.