Το καρναβάλι, το ΚΚΕ και η «μεγάλη εικόνα» της γιορτής

Δεν έχει περάσει ποτέ μια τελετή έναρξης του Πατρινού Καρναβαλιού, σχεδόν από την πρώτη στιγμή που καθιερώθηκε στις αρχές του 1990, που να μη βρέθηκε στο επίκεντρο της κριτικής. Γιατί λοιπόν θα αποτελούσε εξαίρεση η φετινή;

Το φετινό Καρναβάλι -και τα επόμενα τέσσερα τουλάχιστον- θα πρέπει να κριθούν με βάση μία παραδοχή: Η Δημοτική Αρχή του ΚΚΕ δεν χαίρεται που οργανώνει το Καρναβάλι, απλώς αισθάνεται υποχρεωμένη να το διεκπεραιώσει. Τα περισσότερα από τα μέλη της δεν αποτέλεσαν ποτέ μέρος της γιορτής και αντιμετωπίζουν σε μεγάλο βαθμό τις παραδοσιακές καρναβαλικές ομάδες της πόλης ως κάποιους περίεργους, γραφικούς, ελιτιστές και δήθεν τύπους που δεν έχουν καμιά επαφή με την πραγματικότητα.

Παράλληλα υπάρχει και μια δεδομένη ιδεολογική απόσταση, καθώς το λαϊκό στοιχείο δεν είναι πια κυρίαρχο στο καρναβάλι, τα οικονομικά μεγέθη του Καρναβαλιού έχουν δώσει άλλη (αναγκαστικά «καπιταλιστική») διάσταση στο θεσμό, ενώ η σάτιρα, ο αυθορμητισμός, η ολική ανατροπή και η αμφισβήτηση που πρεσβεύει το Καρναβάλι δεν ήταν ποτέ αγαπημένες αξίες του ΚΚΕ.

Από αυτή τη σκοπιά ήταν αναμενόμενο να μην είναι όλα τόσο τυπικά αποκριάτικα (και πάντως καθόλου δυτικότροπα) στην τελετή έναρξης και να επιχειρηθεί να δοθεί ένα πολιτικό στίγμα. Γι’ αυτό και η αναφορά στους μετανάστες του Αιγαίου, γι’ αυτό και τα «τύμπανα της ειρήνης» που μπήκαν στο τίτλο της τελετής.

Γι’ αυτό και το πρωί του Σαββάτου, η πλατεία Γεωργίου αντί να υπενθυμίζει την τελετή έναρξης που θα γινόταν το βράδυ και να έχει καρναβαλικό χρώμα, είχε καταληφθεί από συλαλλητήριο του ΠΑΜΕ, ίσως ως συμβολική προσπάθεια του ΚΚΕ να χωρέσει και αυτό που πρέπει (το καρναβάλι) και αυτό που θέλει (τις κινητοποιήσεις) μέσα στην ίδια μέρα.

Στα της τελετής τώρα: Δεν είναι δα και έγκλημα να υπενθυμίζεις το βασικό ανθρωπιστικό πρόβλημα του πλανήτη σήμερα, ούτε είναι λάθος να συνδέεται το Καρναβάλι με την εποχή και τα προβλήματά του. Αντίθετα είναι το ζητούμενο. Βέβαια οι κορώνες για τα ναρκωτικά, το αλκοόλ και τους ιμπεριαλιστές που ακούστηκαν από το Δήμαρχο και τον πρόεδρο του Καρναβαλικού Οργανισμού, ουδόλως επηρέασαν τους παρευρισκόμενους, θετικά ή αρνητικά.

Τα φετινά προβλήματα της τελετής ήταν τα… καθιερωμένα. Πρώτα το γεγονός ότι είναι ένα πολύ δύσκολο έως κακό τηλεοπτικό προϊόν, το οποίο καλύτερα να μην μεταδίδεται ούτε από τοπικά τηλεοπτικά κανάλια αφού δίνει μια τελείως απωθητική εικόνα που κάνει πλέον μεγαλύτερη ζημιά τώρα που μεταδίδεται κι απ´ το youtube.

Έπειτα είναι η παγίδα των πολλών ωρών της τελετής που είναι δύσκολο να καλυφθεί και με ποιότητα και με τόσο χαμηλό προϋπολογισμό. Υπό αυτό το πρίσμα τα κρουστά του Τουλιάτου και το έθνικ στοιχείο στη μουσική ήταν μια πολύ καλή ιδέα που έστω κι αν κούρασε κάποιους (λογικό), είχε το στοιχείο της πρότασης (για το πάρτυ με τους dj´s που ακολούθησε δεν έχουμε άποψη). Ξέφυγαν βέβαια κάποιες λεπτομέρειες στη σκηνοθεσία και στην επιλογή των τραγουδιών, που αδίκησαν την τελετή, αλλά μέχρι εκεί.

Ας είμαστε όμως ρεαλιστές. Μια τελετή έναρξης όσο καλή ή κακή κι αν είναι δεν μπορεί να χαρακτηρίσει το Πατρινό Καρναβάλι. Στη «μεγάλη εικόνα» της γιορτής άλλα είναι τα σοβαρά θέματα: Η τακτική πολλών επιχειρήσεων της πόλης απέναντι σε κατοίκους και επισκέπτες, το ανεξέλεγκτο της μεγάλης παρέλασης, τα ελάχιστα τουριστικά και οικονομικά οφέλη για την πόλη, η καλλιτεχνική δύναμη που δείχνει να υποχωρεί.

Ο Δήμος δεν φαίνεται ότι μπορεί να κάνει κάτι περισσότερο για όλ´ αυτά, είτε γιατί δεν έχει χρήματα, είτε γιατί δεν έχει τη διάθεση. Πιθανότατα ισχύουν και τα δύο. Το χειρότερο είναι πως κι εμείς οι υπόλοιποι στην Πάτρα (πέρα από τις λίγες παρέες των καθαραόαιμων καρναβαλιστών που πάντα κάνουν τη διαφορά και σώζουν την παρτίδα) δεν δείχνουμε να έχουμε περισσότερες δυνάμεις.