Υπάρχει ζωή πριν τον θάνατο;

Η λίμνη Mahlower See βρίσκεται λίγο πιο έξω από τα νότια σύνορα της πόλης του Βερολίνου. Καταλήγω κάποιες φορές εκεί έχοντας ήδη τρέξει έντεκα χιλιόμετρα. Επειδή η επιστροφή μου φαντάζει ένας μικρός εφιάλτης, συνήθως δεν την επιλέγω ως διαδρομή συχνά.

Χθες το πρωί όμως χωρίς να το πολυσκεφτώ έτρεξα μέχρι αυτήν την λίμνη. Το προηγούμενο βράδυ δεν κοιμήθηκα καλά. Ήμουν ανήσυχος και είδα ένα περίεργο όνειρο. Το όνειρο αυτό ξυπνώντας το πρωί το είχα ξεχάσει. Το θυμήθηκα όμως βασανιστικά λεπτομερειακά κατά την διάρκεια της διαδρομής μου μέχρι την λίμνη.

Ήταν, λέει ένα ποδήλατο, το ποδήλατό μου, στην άκρη μιας λίμνης. Και εγώ έπρεπε να περάσω στην απέναντι μεριά της πάνω στο ποδήλατο. Το πρόβλημα μου ήταν ότι υπήρχαν κλαριά μέσα στην λίμνη και δεν μπορούσα να τα προσπεράσω. Κοιτώντας δεξιά μου είδα δυο άδεια παγκάκια. Πήγα να κάτσω και ένας βαρκάρης τότε μου φώναξε.

– Αν κάτσεις στα παγκάκια τότε θα σε περάσω εγώ με την βάρκα απέναντι. Και τότε θα μάθεις τι υπάρχει μετά τον θάνατο.

– Και αν περάσω με το ποδήλατο απέναντι, τότε τι θα συμβεί, τον ρώτησα με υπαρξιακή αγωνία.

– Τότε, μου απάντησε φανερά λυπημένος ο αγγελιοφόρος βαρκάρης, τότε θα μάθεις αν υπάρχει ζωή πριν τον θάνατο.

– Μα υπάρχει, τον διέκοψα.

– Πώς το ξέρεις, με ρώτησε, γελώντας υποδόρια.

– Το ξέρω γιατί απλά μπορώ και…  σκέφτομαι… μπορώ και θυμάμαι. Ολοκληρώνοντας την φράση μου πετάχτηκα ιδρωμένος με κράμπα στο κάτω μέρος της κοιλιάς. Το όνειρο είχε ολοκληρωθεί ή διακοπεί;

Η βασανιστική αυτή ερώτηση με συνόδεψε μέχρι την ολοκλήρωση των έντεκα χιλιόμετρων, μέχρι την λίμνη. Κάνοντας διατατικές ασκήσεις σκέφτηκα ότι καλύτερα θα΄ταν το όνειρο να μην έχει ολοκληρωθεί. Πάντα μου άρεσαν εξάλλου οι ταινίες σίκουελ.

Κάθισα στο ένα από τα παγκάκια και σκέφτηκα πόσο ωραία θα ήταν αντί να γυρνούσα πίσω τρέχοντας να είχα το ποδήλατο μου και να γυρνούσα με αυτό. Αυτή μου η σκέψη με έκανε να βρω ακόμη ένα στοιχείο ότι μάλλον… εννοώ σίγουρα, υπάρχει ζωή πριν τον θάνατο… υποθέτω.