11+11 από τις ταινίες που είδαμε το 2022

11+11 ταινίες πρώτης προβολής που θα θυμόμαστε απ’ αυτές που είδαμε το 2022, την πρώτη μετά την πανδημία “ολόκληρη” κινηματογραφικά χρονιά, που αφορούν ταινίες που προβλήθηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα τόσο το 2022 όσο και το 2021 (και δεν είχαμε προλάβει να δούμε πέρυσι), είτε σε εμπορική προβολή στις κινηματογραφικές αίθουσες είτε σε φεστιβάλ είτε σε διαδικτυακές πλατφόρμες- σε μια χρονιά που συνεχίστηκε η επίθεση του ελληνικού κράτους στον πολιτισμό: από την απουσία στήριξης της πολιτιστικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας κατά την περίοδο του κορονοϊού έως την πρόσφατη απαξίωση των δικαιωμάτων των σπουδαστών σε σχολές παραστατικών τεχνών.

Ταινίες εμπορικής προβολής

1. Ο τυφλός που δεν ήθελε να δει τον Τιτανικό
Σκηνοθεσία: Τέεμου Νίκκι
Φινλανδία, 2021

Η εισαγωγή μας στον κόσμο του τυφλού και καθηλωμένου στο αναπηρικό αμαξίδιο Γιάακο, η ατμόσφαιρα του θρίλερ όπου η ανάσα μας κόβεται από την αγωνία, το απολαυστικό χιούμορ που αποφορτίζει το ανυπόφορο άγχος μας, η ανθρώπινη ματιά πάνω στη σχέση του Γιάακο με την Σίρπα που δεν είναι φαντασιακή ή εξιδανικευμένη καθώς δεν καλλιεργούν μια ωραιοποιημένη εικόνα του εαυτού τους, αντίθετα είναι μια αληθινή σχέση- και πιο αληθινή από τόσες άλλες διαπροσωπικές σχέσεις ανάμεσα σε ανθρώπους που ο ένας βλέπει τον άλλον αλλά στην ουσία, αυτό που βλέπουν στον άλλον δεν είναι παρά η εικόνα που έχουν γι’ αυτόν μέσα από την εικόνα που έχει ο καθένας για τον εαυτό του. Μια ταινία που κάνει την καρδιά μας να πάλλεται.

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr

2. Φυσικό φως
Σκηνοθεσία: Ντένες Νάγκι
Ουγγαρία, 2021

Ποιο είναι το καλό σε καιρούς κυριαρχίας της θηριωδίας; Είναι μόνο η διάσωση της προσωπικής αξιοπρέπειας; Η αποδοχή ότι είμαστε αναγκασμένοι να υποστούμε μια απάνθρωπη πραγματικότητα, αγωνιζόμενοι να περιορίσουμε τις συνέπειές της ή η ζωντανή συνείδηση για τα αίτιά της και η σθεναρή αντίσταση ενάντια στην ισχύ των όπλων;  Αναμφισβήτητα, ο Σεμέτκα δεν είναι κακός άνθρωπος, πασχίζει να διατηρήσει την ανθρωπιά του, όμως δεν τον καθιστά συνένοχο η σιωπή του, ο φόβος του να εναντιωθεί στο φασιστικό στρατόπεδο που υπηρετεί παρά τη θέλησή του;  Ο Σεμέτκα δεν εγείρει αντιρρήσεις στους ανωτέρους του ούτε επιτιμά τους κατώτερους του για τη σκληρότητά τους, προτιμώντας μια εσωτερική απόσυρση. Όμως, βρίσκεται στην καρδιά του σκότους…

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr

3. Ο πατέρας
Σκηνοθεσία: Σρνταν Γκολούμποβιτς
Σερβία, 2020

Στο οδοιπορικό των 300 χιλιομέτρων, μην έχοντας χρήματα για το εισιτήριο, ο Νικολά, θέλοντας να επιδώσει ο ίδιος την έφεσή του στο υπουργείο, αποκτά συνείδηση της πολιτικής και κοινωνικής υπόστασής του, χιλιόμετρο με το χιλιόμετρο, νύχτα με τη νύχτα, κίνδυνο με τον κίνδυνο. Κοιμάται σε κλειστά πια βενζινάδικα, σε δάση, σε εγκαταλειμμένα δημόσια κτίρια. Τρέφεται με νερό και ψωμί, προσφέροντας ξεροκόμματα από το υστέρημά του στα μοναχικά αδέσποτα σκυλιά. Μια αγέλη άγριων σκυλιών δεν του επιτίθεται, αντίθετα παραμερίζει σχεδόν υπνωτισμένα για να περάσει ανάμεσά τους. Ο Νικολά αδυνατίζει, ωχραίνει κι εκπέμπει την αύρα ενός λαϊκού αγίου που η αρετή του είναι να αγωνίζεται ως την τελευταία ικμάδα των δυνάμεων του ενάντια στο θεσμοποιημένο άδικο.

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr

4. Νύχτα της φωτιάς
Σκηνοθεσία: Τατιάνα Χουέζο
Μεξικό, 2021

Ένα φτωχικό χωριό στο Μεξικό στο έλεος των καρτέλ ναρκωτικών που οι αρχές είτε αδυνατούν να καταστείλουν είτε διαπλέκονται μ’ αυτά. Όλοι οι κάτοικοι εργάζονται στους αγρούς με τις παπαρούνες για λογαριασμό των καρτέλ, συλλέγοντας το όπιο έναντι πενιχρής αμοιβής. Πόσο να χωρέσει στη σκέψη τους ν’ αρνηθούν αυτήν την εργασία που άθελά τους συμβάλλει στο έγκλημα (και τον πλουτισμό) των λίγων σε βάρος των πολλών, όταν κυριαρχεί η ένδεια; Η αιώνια ομορφιά της φύσης και τα διαχρονικά βάσανα των ανθρώπων στις κοινωνίες των ανισοτήτων, ο φυσικός κύκλος της ζωής και ο ανθρώπινος κύκλος της καταπίεσης και του αίματος.

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr

5.  Μαγνητικά πεδία
Σκηνοθεσία: Γιώργος Γούσης
Ελλάδα, 2021

Ήταν μια μοίρα που κίνησε τα νήματά της ύπαρξης της Έλενας και του Αντώνη προς την ίδια κατεύθυνση ώστε να γνωριστούν πριν δύο μέρες στο φέρυ μπωτ για το νησί; Όχι, με τη συνηθισμένη, προκατασκευασμένη ερμηνεία που επιβεβαιώνεται από την εκδήλωση ερωτισμού: είναι δύο άνθρωποι που μέσα από τις συμπτώσεις, τα γεγονότα, έχουν τη δυνατότητα να γνωριστούν και να ικανοποιήσουν τη φυσική ανθρώπινη ανάγκη και επιθυμία για επαφή. Αυτό που έχει σημασία είναι μόνο ό,τι συμβαίνει στο τώρα, οι αυθόρμητες εκμυστηρεύσεις και τα γέλια, όλα όσα βιώνονται, στον βαθμό που ο καθένας τους αφήνεται σ’ αυτά. Γιατί, αυτό που πάντα συμβαίνει, είναι η ίδια η ζωή που κυλάει σαν το ποτάμι, με ορμή προσπερνώντας κάθε εμπόδιο

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr

6. Ο σπόρος μιας αγάπης
Σκηνοθεσία: Λι Ρουιτζούν
Κίνα, 2022

Τι διαφοροποιεί τον Μα και τη Γκουιγίνγκ  απ’ όλους σχεδόν τούς συγχωριανούς τους που και εκείνοι ζουν από τη γη; Όταν εκείνη τού λέει να μην φάει τη μπουκιά που’ χει πέσει στο χώμα, εκείνος απαντά, θέλοντας να μεταδώσει τη γνώση του κι όχι να την επιβάλει, ότι το χώμα γεννάει την τροφή μας, προσφέρει ζωή, ότι η γη δεν κάνει διακρίσεις σε φτωχούς και πλούσιους προσφέροντας τροφή σε όλους. Ο Μα θα προσφέρει το αίμα του στον μεγαλοϊδιοκτήτη που νοσεί σοβαρά, όντας ο μόνος εκεί που έχει ίδια ομάδα αίματος μ’ αυτόν που ενώ χρωστάει λεφτά στους συγχωριανούς του, κερδοσκοπεί σε βάρος τους. Γιατί, προσφέρει ανιδιοτελώς έχοντας χαραγμένη μέσα του τη μνήμη μιας αξεδιάλυτης σχέσης του ανθρώπου με τη γη.

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr

7. Ο κύριος Μπάχμαν και η τάξη του
Σκηνοθεσία: Μαρία Σπετ
Ντοκιμαντέρ γερμανικής παραγωγής, 2021

Κάθε μέρα αρχίζει με τους μαθητές του κυρίου Μπάχμαν (έφηβες κι έφηβοι μεταξύ 12 και 14 χρόνων) να γέρνουν το κεφάλι στα θρανία, κλείνοντας για λίγο τα μάτια τους. Κατά τη διάρκεια του μαθήματος μπορούν ν’αλλάξουν θέση, να μετακινηθούν ελεύθερα στον χώρο, ν’ αλλάξουν τη διάταξη των αντικειμένων, να φτιάξουν τσάι, να ζωγραφίσουν, να παίξουν ηλεκτρική κιθάρα και ντραμς (ο χώρος είναι αρκετά μεγάλος ώστε να μην διαταράσσεται η παρακολούθηση του μαθήματος από τα υπόλοιπα παιδιά), ακόμα και να πάρουν έναν υπνάκο στο θρανίο. Ο κύριος Μπάχμαν, κατανοώντας την παιδική ψυχοσύνθεση, ενθαρρύνει την εξωτερίκευση της κούρασης σ’ αυτά τα παιδιά μεταναστών που έχουν έρθει στη Γερμανία από ένα σωρό γωνιές του κόσμου. Ένα ντοκιμαντέρ βαθιά ανθρώπινο και αισιόδοξο.

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer

8. Φύγαμε!
Σκηνοθεσία: Πανάχ Παναχί
Ιράν, 2021

Χωρίς να δηλώνεται αλλά υποβόσκοντας, σ’ αυτήν το road movie όπου μια οικογένεια αποχαιρετά τον μεγάλο γιο σ’ ένα ταξίδι διαφυγής του στο εξωτερικό, ασκείται κριτική ενάντια στο Ιρανικό καθεστώς από τον Πανάχ Παναχί, γιο του γνωστού φυλακισμένου σκηνοθέτη Τζαφάρ Παναχί. Στον περιορισμένο χώρο του αυτοκινήτου και στις μακρινές λήψεις που ανοίγουν το πεδίο, προσδίδοντας οικουμενικότητα στην ιστορία, διεισδύει η ονειρικότητα. Και, ένας υπέροχος, μοναδικός πιτσιρικάς που, με την αστείρευτη ενέργεια και τον αυθορμητισμό του, κλέβει την καρδιά μας.

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer

9. Επίσημη συμμετοχή
Σκηνοθεσία: Μαριάνο Κον, Γκαστόν Ντουπράτ
Αργεντινή, 2022

Δύο ηθοποιοί που ενσαρκώνουν δύο αδέλφια που περιγράφονται σαν μια ενιαία οντότητα με δύο διαφορετικές ζωές: ο ένας ζει για τον θαυμασμό στο πρόσωπό του, ο άλλος δηλώνει ότι αρνείται να παρίσταται σε βραβεύσεις αλλά κρυφά προετοιμάζει τον λόγο του στην απονομή των Όσκαρ όπου θα επιστρέφει το βραβείο! Και μια διάσημη σκηνοθέτιδα που με το εκκεντρικό της στυλ και την προσομοίωση του καθημερινού πάθους της στη δουλειά της, θέλει να συνθλίψει τους εγωισμούς τους, φανερούς και κρυφούς αντίστοιχα. Όλα τα ψέματα των λειτουργών της τέχνης στο όνομα της αναζήτησης της αλήθειας, σε μια απολαυστικά πνευματώδη ταινία με σαρδόνιο χιούμορ.

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer

10. Μετρητής καρτών
Σκηνοθεσία: Πωλ Σρέηντερ
ΗΠΑ, 2021

Ο Γουίλλιαμ δεν καταφεύγει σε προκατασκευασμένες δικαιολογίες ερήμην της συνείδησής του, δεν μεταθέτει την ευθύνη του στους τότε ανωτέρους του που δεν τιμωρήθηκαν. Η φυλακή γι’ αυτόν είναι ο τόπος της κατευναστικής τιμωρίας του όπου θαρραλέα φτάνει στην οδυνηρή επίγνωση, είναι η αντανάκλαση της δικής του εσωτερικής φυλακής στην πραγματικότητα και, τελικά, το μόνο σπίτι του σε μια “ελεύθερη” κοινωνία κερδοσκοπίας κι ανταγωνισμού που οι πολίτες της αμαρτάνουν έχοντας απολέσει την ηθική τους. Όμως, η τιμωρία δεν επιφέρει τη λύτρωση γιατί δεν αρκεί η δική του τιμωρία, ούτε η επιθυμία του να άρει τις αμαρτίες όλων στο Άμπου Γκράιμπ, όλων όσων διεξήγαγαν τον πόλεμο στο Ιράκ λέγοντας ψέματα, όλης της κοινωνίας που δεν αντέδρασε.

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr

11. Το γεγονός
Σκηνοθεσία: Οντρέ Ντιγουάν
Γαλλία, 2022

Η ανάσα μας κόβεται, αισθανόμαστε ανυπόφορα κι ας μην απεικονίζονται όσα γίνονται στο γυναικείο σώμα κατά τις επεμβάσεις της παράνομης έκτρωσης εκείνη την εποχή: γιατί, σήμερα που τα κατοχυρωμένα δικαιώματα αυτοδιάθεσης απειλούνται από απαγορεύσεις εκτρώσεων και θεωρίες περί αγέννητων παιδιών, επιδιώκοντας τον έλεγχο της εξουσίας πάνω στο γυναικείο σώμα μέσω του αξιώματος ότι ο προορισμός του είναι η μητρότητα, πρέπει να μην μπορούμε να αποτραβήξουμε τα μάτια μας από το σοκ που προκαλούν αυτές οι εικόνες του πόνου και των κινδύνων της Ανί.

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr

Φεστιβάλ & Διαδικτυακές πλατφόρμες

1. Η ιεροτελεστία της άνοιξης
Σκηνοθεσία: Φερνάντο Φράνκο
Ισπανία, 2022

Τι ωθεί τη Λάουρα μαθαίνοντας για την ύπαρξη σεξουαλικών βοηθών από το μπλογκ του Νταβίντ που πάσχει από εγκεφαλική παράλυση, να του προσφέρει, έμμισθα, ερωτικές συγκινήσεις χωρίς να είναι ή να σκοπεύει να γίνει επαγγελματίας; Δεν μας απαντάται με σαφήνεια ωστόσο αισθανόμαστε την πολυπλοκότητα και πολλαπλότητα των πιθανών κινήτρων της Άραγε, ωθούμαστε από ένα και μοναδικό κίνητρο, έχουμε πάντα επίγνωση των βαθύτερων κινήτρων μας, γνωρίζουμε στ’ αλήθεια τον εαυτό μας ή τον θυμόμαστε από συγκεκριμένες, επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές, αντιλαμβανόμαστε στο πέρασμα του χρόνου τις εσωτερικές μας αλλαγές, την εσωτερική μας στασιμότητα ή τις μεταμορφώσεις μας που συχνά εκλαμβάνουμε ως κατάκτηση της ωριμότητας;

Περισσότερες πληροφορίες: Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης | imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr

2. Βασιλιάδες του κόσμου
Σκηνοθεσία: Λάουρα Μόρα
Κολομβία, 2022

Η Κολομβιανή ζούγκλα, η ομίχλη, το άσπρο άλογο των βραδινών ονείρων, η θλίψη στα μάτια των εφήβων αγοριών, οι γονείς που δεν υπάρχουν, η αληθινή οικογένεια των κολλητών, όλα αγόρια στην προεφηβεία τους, τα χάπια, το ναρκωτικό γλειφιτζούρι για τους σωματικούς πόνους, η χορογραφημένη επίδειξη των ικανοτήτων με τις μαντσέτες στα χέρια. Η σκληρή πραγματικότητα στους δρόμους της Κολομβίας, η παραίσθηση, ο μαγικός ρεαλισμός, η ποιητικότητα μέσα στη σκατένια ζωή τους. Η ελπίδα για μία στέγη ώστε να μην κοιμούνται πια στους δρόμους, τα όνειρα για έναν άλλον, δίκαιο κόσμο και το οδυνηρό πορτραίτο μιας χώρας που παραμένει έρμαια των παραστρατιωτικών οργανώσεων.

Περισσότερες πληροφορίες: Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης | imdb | trailer

3. Η γραμμή
Σκηνοθεσία: Ούρσουλα Μέιερε
Ελβετία, 2022

Η μεγάλη κόρη χτυπά με μανία τη μητέρα της, όμως είναι η ψυχολογική βία της τελευταίας που ουσιαστικά έχει προκαλέσει αυτό το οδυνηρό γεγονός. Η ψυχολογική κακοποίηση όλων των παιδιών της, η διαρκής υπενθύμιση ότι θυσίασε την καριέρα της για να τα μεγαλώσει, η ανάγκη να την θαυμάζουν ώστε να αποκρύπτει το έλλειμμα αγάπης της, η αυτάρεσκη ενοχοποίηση των παιδιών, η ανάγκη του παιδιού να συγχωρήσει μέσα από το βάρος της ενοχής του. Μια ιστορία γυναικείας βίας που, όπως έχει δηλώσει η σκηνοθέτιδα, ήθελε να αφηγηθεί καθώς “συνήθως στο σινεμά, η βία απεικονίζεται μέσω αντρών ενώ όταν αυτό γίνεται μέσω γυναικών, τότε πρόκειται για έφηβες”. Ένα λεπτό ψυχολογικό δράμα με εξαιρετική σκιαγράφηση χαρακτήρων, χωρίς λεκτικές εξηγήσεις παρά κατανοώντας τους μέσα από τη συμπεριφορές και τους ρόλους σε μια δυσλειτουργική οικογένεια.

Περισσότερες πληροφορίες: Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης | imdb | trailer

4. Αξίωμα
Σκηνοθεσία: Γενς Γένσον
Γερμανία, 2022

Παθολογικά ψεύτης: ο Τζούλιους ζει παράλληλα μια άλλη, μία ακόμα ζωή όπου γίνεται αγαπητός, ενδιαφέρων, σαγηνευτικός. Κι όμως, αν έχεις πια ταυτιστεί με το ψέμα, αν το ψέμα είναι πια η αλήθεια σου, τότε ποιος στ’ αλήθεια είσαι πια; Είναι αξιωματικά βέβαιη η γνώση της ταυτότητάς μας, η επίγνωση του εαυτού μας; Λέμε ψέματα χωρίς να το συνειδητοποιούμε, πρώτα απ’όλα στον ίδιο μας τον εαυτό τα οποία αντηχούν στις σχέσεις μας με τους άλλους; Έχουμε μία συγκεκριμένη ταυτότητα ή πολλές; Στο “Αξίωμα” τίθενται διαρκώς αυτά τα ερωτήματα σε μια πνευματώδη, φαινομενικά ανάλαφρη ταινία μέσα από τη σκιαγράφηση ενός γοητευτικού, γεμάτου ενέργεια χαρακτήρα και όπου το αποτύπωμά της δεν αργεί να γίνει αισθητό λίγο μετά το τέλος της.

Περισσότερες πληροφορίες: Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης | imdb | trailer

5. Ο άρχοντας των μυγών
Σκηνοθεσία: Πίτερ Μπρουκ
Ηνωμένο Βασίλειο, 1963

Η στιλπνή πρόσοψη του πολιτισμού των παιδιών που έχουν ναυαγήσει στο ακατοίκητο νησί, έχει σχιστεί σε ξέφτια, σαν τα παλιά τους ρούχα που έχουν γίνει πια κουρέλια. Είναι το κακό ένα εγγενές στοιχείο της φύσης μας που δεν μπορεί να εξημερώσει ο πολιτισμός ή είναι απότοκο της διαπαιδαγώγησής μας; Είναι νομοτελειακή η άσκηση εξουσίας επί του πιο αδύναμου, του διαφορετικού, όποιου δεν ανήκει στο στρατόπεδο των ισχυρών; Σε ποιον βαθμό, όμως, μπορεί να τεθεί το ερώτημα για το αν το κακό είναι πράγματι εγγενές στοιχείο της ανθρώπινης φύσης πριν πρώτα αλλάξουμε τον πολιτισμό μας και την διαπαιδαγώγηση που χειραγωγεί τον ανθρώπινο εγκέφαλο ήδη από τη στιγμή που γεννιόμαστε; Πως, άραγε, απωθήθηκε στη συλλογική μνήμη η συνεργασία μεταξύ των ανθρώπων σε παλιότερες εποχές και σε αντίξοες συνθήκες που επέτρεψαν στο ανθρώπινο είδος, όχι μόνο να επιβιώσει αλλά επιπλέον να εξελιχθεί;

Περισσότερες πληροφορίες: Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης | imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr

6. Chess of the wind
Σκηνοθεσία: Mohammad Reza Aslani
Ιράν, 1976

Απαγορευμένη από την Ισλαμική Δημοκρατία και εξαφανισμένη για δεκαετίες, το 2014 ο γιος του σκηνοθέτη βρήκε μια κόπια της ταινίας τυχαία σ’ένα παλιατζίδικο και τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει η προβολή της ταινίας σε αποκαταστημένη μορφή. Μια ιστορία στα τελευταία χρόνια της βασιλικής δυναστείας των Κατζάρων που κυβέρνησε την Περσική αυτοκρατορία από το 1794 έως το 1925. Μελοδραματισμός, λαγνεία, νοσηρότητα, αμοραλισμός, μηχανορραφίες, φόνοι, άντρες που μάχονται θανάσιμα μεταξύ τους για την περιουσία και την εξουσία της παραπληγικής γυναίκας που κρατά τα ηνία του αρχοντικού. Γυρισμένη στα τελευταία χρόνια της δυναστείας των Παχλαβί που διαδέχτηκε τους Κατζάρους και κυβέρνησε ως το 1979 όταν ανατράπηκε από την Ιρανική Επανάσταση, η ταινία αναφέρεται υπαινικτικά στην παρακμή κι αυτής της τελευταίας δυναστείας με μια σαγηνευτική, βραδυφλεγή, υπνωτιστική ατμόσφαιρα, ένα αισθητικό κομψοτέχνημα.

Περισσότερες πληροφορίες: Mubi | imdb | trailer

7. Reprise
Σκηνοθεσία: Γιοακίμ Τρίερ
Νορβηγία, 2006

Οι ζωές δύο παιδικών φίλων που θέλουν να γίνουν συγγραφείς κι αποκλίνουν όταν ο ένας τα καταφέρνει ενώ ο άλλος αποτυγχάνει. Το πρόσκαιρο της επιτυχίας και της αποτυχίας, η ασυνείδητη ανάγκη για αυτοεκτίμηση, οι κύκλοι της ζωής, η δημιουργική φλέβα που τροφοδοτείται από την εσωτερική σύγχυση και, παράλληλα, την εξιδανίκευσή της, η ορμητική απώθηση των εσωτερικών φόβων από τα νιάτα και η πραγματικότητα που τους ξεσκεπάζει στο πέρασμα του χρόνου. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Νορβηγού Γιοακίμ Τρίερ (φέτος είδαμε την πιο πρόσφατη ταινία του, “Ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο”), φρενήρης, ευαίσθητη, ευδαιμονική, μελαγχολική, στοχαστική, ψυχαναλυτική, ισορροπεί ευρηματικά ανάμεσα στην χαρά που εξωτερικεύεται και την παραφροσύνη που υποβόσκει.

Περισσότερες πληροφορίες: Mubi | imdb | trailer

8. Aloners
Σκηνοθεσία: Hong Seong-eun
Ν. Κορέα, 2021

Άραγε, η εξέλιξη της τεχνολογίας μάς αποκοινωνικοποιεί όλο και περισσότερο ή πρόκειται για τον σύγχρονο τρόπο έκφρασης μιας διαχρονικής αποξένωσης των ανθρώπων στις καπιταλιστικές κοινωνίες; Που τελειώνει η ανεξαρτησία και που αρχίζει η απομόνωση; Παρατηρούμε τη νεαρή Τζίνα να εργάζεται στην τηλεφωνική υποστήριξη μιας τράπεζας, διαρκώς, όλο και πιο παραγωγικά, μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή απαντώντας σε τηλεφωνήματα και mails πελατών, πάντα ψύχραιμα ή και με απάθεια, πάντα αποτελεσματικά ή και διεκπεραιωτικά, έχοντας εσωτερικεύσει τον χωρικό περιορισμό του επαγγελματικού χώρου από τα διαχωριστικά ανάμεσα στους υπάλληλους, με απονευρωμένη ικανοποίηση, με ασφαλή θλίψη. Υπέροχη εσωτερική ερμηνεία της Gong Seung-yeon και με την αμεσότητα, τον μινιμαλισμό και τη στοχαστικότητα της Ηong Seong-eun στο σκηνοθετικό της ντεμπούτο.

Περισσότερες πληροφορίες: Mubi | imdb | trailer

9. Μακρύ ταξίδι της μέρας μέσα στη νύχτα
Σκηνοθεσία: Μπι Γκαν
Κίνα, 2018

Ονειρική, παραισθητική, ρομαντική, ποιητική αναζήτηση της αγαπημένης του μετά από 20 χρόνια όπου βυθίζεται- και μας βυθίζει- στις θραυσματικές αναμνήσεις του που έρχονται στην επιφάνεια της συνείδησής του όπου το παρελθόν είναι πιο ζωντανό και πιο επιθυμητό από το παρόν. Αυτή η ιστορία αγάπης του παρελθόντος χρησιμεύει στον Μπι Γκαν σαν αφορμή για μια εκθαμβωτική σκηνοθεσία όπου η αισθητική είναι σχεδόν αυτοσκοπός καθώς το σενάριο, οι διάλογοι και οι χαρακτήρες τίθενται σε δεύτερο επίπεδο, ωστόσο οι φανερές κινηματογραφοφιλικές αναφορές στον Αντρέι Ταρκόσφκι και τον Γουόνγκ Καρ Βάι, συντίθενται σ’ ένα ιδιαίτερο, ξεχωριστό σύμπαν, σπάνιο στους καιρούς μας, με αισθητικό αποκορύφωμα, το σχεδόν μιας ώρας πλάνο- σεκάνς που κλείνει την ταινία.

Περισσότερες πληροφορίες: Cinobo | imdb | trailer

10. Λευκή υπεροχή
Σκηνοθεσία: Κλερ Ντενί
Γαλλία, 2009

“Λευκό υλικό” (όπως είναι η μετάφραση του πρωτότυπου τίτλου) είναι η υποτιμητική έκφραση των ανταρτών αυτού του ανώνυμου Αφρικανικού κράτους για τους λευκούς Γάλλους που κατέχουν τον πλούτο της γης τους κι επαναστατούν ενάντια στην αποικιοκρατία. Όταν η εξέγερση εξελίσσεται σε εμφύλιο πόλεμο, σπορά της λευκής υπεροχής αιώνων στη γη της Αφρικής, η Μαρία, αρνείται να εγκαταλείψει τη φυτεία καφέ που ανήκει στην οικογένειά της για γενιές. Λευκή θλίψη για τον τόπο που μεγάλωσαν αλλά αρνούνται να αποδεχτούν ότι αυτός ο τόπος τους ξεβράζει πια, λευκή αυταπάτη ότι μπορούν να αντιστρέψουν τον ρου της ιστορίας, λευκός αφ’ υψηλού ανθρωπισμός που πληρώνοντας αναγκάζει τους φτωχούς εργάτες να δουλέψουν στη φυτεία με κίνδυνο της ζωής τους, λευκή οικογενειακή και κοινωνική παρακμή, λευκή επιλεκτική μνήμη ή αμνησία. Χρονική ασυνέχεια, εικόνες που διεισδύουν η μία μέσα στην άλλη, καταβύθιση στην παράνοια με το αίμα να χύνεται ανεξέλεγκτα πια, καθηλωτική σκηνοθεσία.

Περισσότερες πληροφορίες: Cinobo | imdb | trailer

11. Ουδέν νεότερο από το δυτικό μέτωπο
Σκηνοθεσία: Έντβαρντ Μπέργκερ
Γερμανία, 2022

Οι στολές που πλένονται, τα ονόματα των νεκρών που ξεράβονται ώστε να ραφτούν των καινούριων μελλοθανάτων. Τα ξεραμένα αίματα που δίνουν ένα χρώμα στο αδιαπέραστο, πηχτό χρώμα της λάσπης που καλύπτει τα πρόσωπα των νεαρών Γερμανών στρατιωτών. Η λάσπη, μια μάσκα φρίκης που ξεπλένεται αλλά, κάθε φορά, ένα κομμάτι της αποτίθεται στη μνήμη και προστίθεται στα προηγούμενα. Νεανικοί ιδεαλισμοί χωρίς πολιτική συνειδητοποίηση, μετεφηβικοί φόβοι για την αντρική ταυτότητα, αναζητώντας αυτοεπιβεβαίωση στον πόλεμο- μέχρι να αντικρύσουν τη φρίκη κατάματα. Η επιβίωση στο πεδίο της μάχης, το ξεγλίστρημα από τον θάνατο που δεν φέρνει την ανακούφιση πια, αλλά ωθεί κι άλλο στην αποκτήνωση ή στην απόσυρση και την κατάθλιψη. Μια ουμανιστική, βαθιά θλιμμένη, τραγικά επίκαιρη, μεταφορά του βιβλίου του Έριχ- Μαρία Ρεμάρκ.

Περισσότερες πληροφορίες: netflix | imdb | trailer