11+11 από τις ταινίες που είδαμε το 2023
Για μια ακόμα χρονιά ενδίδουμε χαρούμενα στη συνήθεια να φτιάξουμε λίστες με γεγονότα που σημάδεψαν τον κόσμο, γεγονότα που δηλώνουμε με βεβαιότητα ότι αποτυπώθηκαν στη μνήμη μας και καλλιτεχνικά γεγονότα που δεν θα ξεχάσουμε. Ιδού, λοιπόν, οι αγαπημένες μας ταινίες από όσες προβλήθηκαν για πρώτη φορά το 2023 στην Ελλάδα, 11 στο εμπορικό κύκλωμα και 11 σε φεστιβάλ και διαδικτυακές πλατφόρμες.
Ας αρχίσουν, λοιπόν, οι χοροί: συζητήσεις, αξιολογήσεις, συγκρίσεις, τεκμηριώσεις κι απορρίψεις μονοκοντυλιά, συμφωνίες και διαφωνίες, υπερασπίσεις κι αντιπαραθέσεις!
Ταινίες εμπορικής προβολής
Οι πιο αγαπημένες:
1. Το μπλε καφτάνι (Le bleu du caftan)
Σκηνοθεσία: Μαριάμ Τουζανί
Μαρόκο, 2022
Ένα ζευγάρι με τους δικούς του κώδικες επικοινωνίας, έχει αναπτύξει συντροφικότητα παρά το ότι δεν εξομολογούνται ο ένας στον άλλον τις υπαρξιακές τους ανησυχίες. Είναι, όμως, δεδομένο ότι η δυνατότητα καταφυγής ενός κρυφού, ανομολόγητου εαυτού σε μια σχέση, η έγνοια και το ηθικό χρέος προς τον άλλον, η αλληλοκάλυψη του φόβου της μοναξιάς, σημαίνουν ότι αγαπούν ο ένας άνθρωπος τον άλλον; Μπορεί να συνυπάρχει η αγάπη με άλλα συναισθήματα στις σχέσεις, να είναι ένα συναίσθημα κι αυτή, έστω το ευγενέστερο, ή όλα απορρέουν από την αγάπη- ή, την έλλειψή της; Μια ταινία που δημιουργεί έναν ονειρικά ρεαλιστικό κόσμο αγάπης.
Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr
2. Στο γραφείο καθηγητών (Das lehrerzimmer / The teachers’ lounge)
Σκηνοθεσία: Ιλκέρ Τσατάκ
Γερμανία, 2023
Συνειδητοποιούμε ότι στις αντιδράσεις των παιδιών εκφράζεται μια τυφλή, απεγνωσμένη προσπάθεια να διαφυλάξουν την αυτοεκτίμησή τους σε συνθήκες που ορίζουν άλλοι χωρίς ενσυναίσθηση, ότι αναπαράγονται συμπεριφορές των ενηλίκων-ανθρώπων αναφοράς τους και κοινωνικές προκαταλήψεις, διακρίνονται παθογένειες κάθε κοινωνίας δικαίου του ισχυρού, εμπορευματοποίησης, ανταγωνισμού, του καλυμμένου “δομικού” ρατσισμού, του κακώς νοούμενου δικαιωματισμού που οδηγεί στον ατομοκεντρισμό; Μια πολιτική στην ουσία της ταινία χωρίς εξιδανικεύσεις, χωρίς απαντήσεις σ’ ένα πολυεπίπεδο σενάριο.
Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr
Ταινίες που αγαπήσαμε:
3. Τόρι και Λοκίτα (Tori et Lokita)
Σκηνοθεσία: Ζαν-Πιερ Νταρντέν και Λικ Νταρντέν
Βέλγιο, 2022
Ποια θέση παίρνουν οι προοδευτικοί δυτικοί πολίτες όταν αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στον ανθρωπισμό και τις υποψίες ότι όσα δηλώνει η Λοκίτα με σκοπό να της χορηγηθεί άσυλο, είναι ψέματα; Υποστηρίζουν σθεναρά το θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης κι ό,τι προβλέπεται από τις διεθνείς συμβάσεις ή εγκλωβίζονται στο κυρίαρχο δυτικοευρωπαϊκό αφήγημα, εξορίζουν από τη σκέψη τους κάθε ερώτημα για τα αίτια, προσαρμόζονται σε μια πραγματικότητα που θεωρούν ότι δεν μπορεί να αλλάξει, συρρικνώνουν την ευαισθησία τους σε μια αδρανή, ανέξοδη λύπη για τη Λοκίτα ώστε να καθησυχάζονται ότι δεν έχουν απολέσει την ανθρωπιά τους;
Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer
4. Τυχερό αστέρι (Beurokeo / Broker)
Σκηνοθεσία: Χιροκάζου Κόρε-Εντα
Νότια Κορέα, 2022
Ο Κόρε-Έντα ξεδιπλώνει αβίαστα την ιστορία -και την εξαπλώνει μέσα μας- δεν είναι ουτοπικός ούτε μελοδραματικός, εκεί όπου καταλήγει, δεν πρόκειται για χάπι εντ: πιστεύοντας βαθιά στην έμφυτη ανθρωπιά μας, μας μεταδίδει ότι βιώνοντάς την, αλλάζει η συλλογική συνείδηση και, μ’ αυτήν, όλος ο κόσμος. Το πιστεύουμε ότι όλα όσα παρακολουθούμε, μπορούν να συμβούν στην πραγματικότητα, θαρρείς ότι η ανθρωπιά του Κόρε-Έντα μπορεί να λύσει τα μάγια του ανθρώπινου είδους (ακόμα και σ’ αυτήν την ταινία του που δεν συγκαταλέγεται στις καλύτερές του).
Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr
5. Πεσμένα φύλλα (Kuolleet lehdet / Fallen leaves)
Σκηνοθεσία: Άκι Καουρισμάκι
Φινλανδία, 2023
Πρόσωπα ανέκφραστα, ζωές ακύμαντες. Σαν εξανθρωπισμένες μαριονέτες. Κι όμως, αισθανόμαστε μια φλέβα ζωής που κυλάει υποδόρια. Λόγια, μονάχα όσα χρειάζονται για μια βασική επικοινωνία- περισσότερα λόγια μπορεί να δυσκολεύουν την επικοινωνία, να γεννάνε τον κίνδυνο διάψευσής τους. Ήρωες που αντέχουν να ζουν μια αντιηρωική ζωή, άνθρωποι που πάσχουν στωικά από αθεράπευτη ανθρωπιά. Κι όμως, είναι λυτρωτικός ο Καουρισμάκι! Τον έχουμε ανάγκη.
Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr
6. Προετοιμασίες για να είμαστε μαζί άγνωστο για πόσο (Felkészülés meghatározatlan ideig tartó együttlétre)
Σκηνοθεσία: Λίλι Χόρβατ
Ουγγαρία, 2020
Είχαν ραντεβού η Μάρτα με τον Γιάνος ή πρόκειται για μια κατασκευασμένη πραγματικότητα δημιουργημένη από την έρωτά της γι’ αυτόν; Που τελειώνει η πραγματικότητα κι αρχίζει η ψυχοπαθολογία, που τελειώνει η αλήθεια κι αρχίζει η φαντασίωση- και πότε η εμμονή στην προσωπική αντίληψη της πραγματικότητας γίνεται καταφύγιο της αλήθειας; Ήρεμο, εσωτερικό ξεδίπλωμα, μυστηριακή ατμόσφαιρα διφορούμενου, υπηρετούνται με συναρπαστική, καθηλωτική εντέλεια από την Νατάσα Στορκ όπου κάθε μυς του προσώπου της παραμένει ακίνητος ενώ κάθε ακαριαία μεταβολή της ψυχικής διάθεσης εκφράζεται στο βλέμμα της. Διεισδυτική γυναικεία ματιά, μια κινηματογραφοφιλική απόλαυση.
Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer
7. Περασμένες ζωές (Past lives)
Σκηνοθεσία: Σελίν Σονγκ
Η.Π.Α., 2023
Αν εμείς επιλέγουμε τις διαδρομές μας, ανακαλύπτοντας οι ίδιοι τον εαυτό μας, επιθυμώντας να δημιουργήσουμε τις συνθήκες της ευτυχίας μας, έχουμε επίγνωση τι μας συνδέει, τι μοιραζόμαστε και πως αλληλοδιαμορφωνόμαστε με τους άλλους, κι αν τελικά ανοιγόμαστε ή περιχαρακωνόμαστε μπροστά στην προοπτική της ευτυχίας; Είμαστε μονάχα όσα ζούμε ή και όσα δεν μπορέσαμε ή φοβηθήκαμε να ζήσουμε; Και, άραγε, αποθέτουν ένα βάρος στη ζωή που ζούμε, διεκδικούν μια δικαίωση, την αναγνώρισή τους στη συνείδησή μας;
Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr
8. Έχω ηλεκτρισμένα όνειρα (Tengo sueños eléctricos)
Σκηνοθεσία: Βαλεντίνα Μαουρέλ
Κόστα Ρίκα, 2022
Η ψυχολογική ενηλικίωση της 16χρονης Εύα μέσα από ένα Σύνδρομο Ηλέκτρας, ακροβατώντας ανάμεσα στον θυμό και τη δίψα για τρυφερότητα. Με την κάμερα στο χέρι, θαρρείς συντονισμένη με την έκρηξη των εφηβικών ορμονών και την εφηβική ανασφάλεια κατά την περίοδο της οικοδόμησης προσωπικής ταυτότητας, με το τραύμα και την ανάγκη για προσοχή στο πρόσωπό της, μια ταινία νατουραλιστική, ευαίσθητη που αφηγείται με υποδόρια θέρμη αυτήν την ιστορία μέσα από την ματιά της Εύα στον κόσμο γύρω της.
Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer
9. Όλη η ομορφιά και η αιματοχυσία (All the beauty and the bloodshed)
Σκηνοθεσία: Λόρα Πόιτρας
Ντοκιμαντέρ παραγωγής Η.Π.Α., 2022
Η ομορφιά της αλήθειας των ανθρώπων και των σχέσεών τους στις φωτογραφίες της Ναν Γκόλντιν, η ομορφιά των κοινωνικών αγώνων της και η αιματοχυσία από την κρατική βία, φανερή και κρυμμένη. Η αφήγηση της έντονα πολιτικοποιημένης Πόιτρας κυλάει ανάμεσα στις ιστορίες των τριών σημαντικών περιόδων της ζωής της Γκόλντιν, αναδεικνύοντας τη θαρραλέα στάση ενός καλλιτέχνη ως κοινωνικά ευαισθητοποιημένου πολίτη που αναγνωρίζει το προσωπικό τραύμα ως μέρος του συλλογικού κι εργάζεται συλλογικά για την έλευση του νέου κόσμου.
Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr
Δύο παλαιότερες ταινίες που βρήκαν, επιτέλους, διανομή:
10. Το τελευταίο στάδιο (Ostatni etap / The last stage)
Σκηνοθεσία: Βάντα Γιακουμπόφσκα
Πολωνία, 1948
“Το τελευταίο στάδιο” είναι η πρώτη ταινία που γυρίστηκε με θέμα το Άουσβιτς. Σήμερα, μετά από τόσες ταινίες που έχουμε δει για το ολοκαύτωμα και τις ναζιστικές θηριωδίες, συγκλονιζόμαστε ακόμα με πολλές σκηνές της ταινίας, ωστόσο έχουμε πια εξοικειωθεί με αυτές τις εικόνες- ή, άραγε, στεκόμαστε όλο και πιο απαθείς μπροστά τους;- μπορούμε, όμως, να φανταστούμε το σοκ που προκάλεσαν στην εποχή τους ενώ ήταν καταλυτική η επιρροή τους στους μεταγενέστερους κινηματογραφικούς δημιουργούς, δημιουργώντας θαρρείς την κινηματογραφική γλώσσα για την απεικόνιση του ολοκαυτώματος.
Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer
11. Στην τύχη ο Μπαλτάζαρ (Au hasard Balthazar)
Σκηνοθεσία: Ρομπέρ Μπρεσόν
Γαλλία, 1966
H διαδρομή της ζωής ενός γαϊδάρου με το όνομα Μπαλτάζαρ, από την αγάπη που εισπράττει απλόχερα ως νεογέννητο ζώο έως το θλιβερό, μοναχικό τέλος του, μέσα από μια διαδοχή αφεντικών με σκληρότητα κι εκμετάλλευση. Σαν μια παραβολή για την αγιοσύνη, σαν τη ζωή του Χριστού, σε μια ταινία βαθιά σκοτεινή κι απαισιόδοξη που μπορεί να μην είναι από τις αγαπημένες μας του μεγάλου Μπρεσόν αλλά, ακριβώς αυτό, ως ταινία αυτού του μέγιστου σκηνοθέτη, δεν παύει να είναι μια ξεχωριστή, συναρπαστική ταινία από κινηματογραφικής σκοπιάς.
Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer
Φεστιβάλ & Διαδικτυακές πλατφόρμες
1. Το πρωινό μου γέλιο (Moj jutarnji smeh / My morning laughter)
Σκηνοθεσία: Μάρκο Τζόρτζεβιτς
Σερβία, 2019
Πώς να κατηγορήσεις αβασάνιστα αυτούς τους γονείς της μεταπολεμικής Σερβίας για τους υπέρμετρους φόβους τους, μεγαλώνοντας παιδιά σε θανατερούς ή σκοτεινούς καιρούς, για την εμμονή τους στην ασφάλεια σε βάρος μιας πιο ψύχραιμης εκτίμησης των κινδύνων, για τη μετατροπή της φυσικής στοργικότητάς τους σε στραγγαλισμό της ανεξαρτησίας των παιδιών τους; Πώς, όμως, να μην αισθανθούμε θλίψη για το άχθος που βαραίνει τον ενηλικιωμένο εδώ και χρόνια Ντέγιαν, για κάθε νέο άνθρωπο που τελματώθηκε η διαδικασία ωρίμανσής του με συνέπεια την έλλειψη αυτοεκτίμησης, τον φόβο του ανοίγματος στα συναισθήματα, την καταστολή από τη διαρκή εκλογίκευση των φόβων, την εσωτερική απόσυρση που τροφοδοτεί τον φαύλο κύκλο της απομόνωσης;
Περισσότερες πληροφορίες: Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης | imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr
2. Οι βασανισμένοι (Al Murhaqoon)
Σκηνοθεσία: Αμρ Γκαμάλ
Υεμένη, 2023
Σε μια φτωχή χώρα που υποφέρει από τα δεινά ενός από τους πιο καταστροφικούς εμφυλίους πολέμους στον κόσμο και για την οποία το ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινότητας είναι ελάχιστο, σε μια χώρα όπου η έκτρωση απαγορεύεται ως αμαρτία, ένα ζευγάρι θέλει να απαλλαγεί από το βάρος του ερχομού στη ζωή ενός τέταρτου παιδιού. Ωμός ρεαλισμός, ελλειπτική αφήγηση, αργός ρυθμός, στοχαστική, βαθιά ανθρώπινη ματιά, με την αίσθηση ενός αδιόρατου κλοιού να σφίγγει όλο και περισσότερο.
Περισσότερες πληροφορίες: Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης | imdb | trailer
3. Δίλημμα (Duvidha)
Σκηνοθεσία: Μανί Κολ
Ινδία, 1973
Βασισμένη σε ένα λαϊκό παραμύθι από την Ινδία και με πολύ χαμηλό προϋπολογισμό, η ταινία μιλά για την αγάπη πέρα από χρόνο και χώρο, σε μια υπερφυσική ιστορία πάνω σε έναν γηγενή μύθο με οικουμενικά μηνύματα, αρθρώνοντας επιπλέον ένα σχόλιο για τη θέση της γυναίκας στις πατριαρχικές, φεουδαρχικές κοινωνίες. Είναι η σκηνοθετική πρωτοτυπία, για την οποία έχουν γραφτεί πολλές αναλύσεις που κάνει ξεχωριστή αυτήν την ταινία, μεταδίδοντας μια μυστηριακή αίσθηση.
Περισσότερες πληροφορίες: Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης | imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr
4. Àma Gloria
Σκηνοθεσία: Mαρί Αματσουκελί
Γαλλία, 2023
H κάμερα παρατηρεί, διεισδύει, μεταδίδει την παιδική ψυχοσύνθεση της 6χρονης Κλεό που έχει ορφανέψει από μητέρα και τη φροντίζει η Γκλόρια που ζει στο Παρίσι ώστε να συγκεντρώνει χρήματα που στέλνει στην πατρίδα της, το Πράσινο Ακρωτήρι, στη μητέρα της, την έφηβη κόρη της και τον προέφηβο γιο που έχει αφήσει πίσω. Η σχέση αγάπης ανάμεσά τους διακόπτεται ξαφνικά όταν προκύψει η ανάγκη να επιστρέψει η Γκλόρια στο σπίτι της. Τρυφερή, φωτεινή ταινία με αξέχαστη ερμηνεία της πιτσιρίκας Λουίζ Μορό-Πανζανί που, από τη μια στιγμή, γίνεται εγωίστρια, αθώα, θυμωμένη, γλυκιά, πονεμένη, εκδικητική, φωτισμένη από ένα πλέριο χαμόγελο, όπως μόνο τα παιδιά μπορούν να χαμογελάσουν.
Περισσότερες πληροφορίες: Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης | imdb | trailer
5. Χάρη (Blazh / Grace)
Σκηνοθεσία: Ίλια Ποβολότσκι
Ρωσία, 2023
Μια χώρα όπου έχει απλωθεί ένα πέπλο σιωπής ανάμεσα στους ανθρώπους, ανάμεσα στους ίδιους και τα όνειρά τους. Μια χώρα που πάντα ζει με την απειλή του επερχόμενου χειμώνα. “Παράδοξο. Το να γνωρίζεις το μέλλον, το κάνει αναπόφευκτο”, λέει ο πατέρας στο κορίτσι που αδιαφορεί για το απόσταγμα της εμπειρίας του, που αποζητά την ενηλικίωσή του με τους δικούς του όρους. Ποιο είναι το ήδη γνωστό- και γι’ αυτό, αναπόφευκτο- μέλλον αυτής της χώρας;
Περισσότερες πληροφορίες: Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης | imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr
6. Μέντιουμ
Σκηνοθεσία: Χριστίνα Ιωακειμίδη
Ελλάδα, 2023
Χαμένη, βυθισμένη, χαυνωμένη στην αφυπνισμένη ερωτική της διάθεση, η έφηβη Ελευθερία που όλη μέρα κυκλοφορά μέσα στον Αθηναϊκό καύσωνα με το μαγιώ, άντε και κάνα μπλουζάκι πάνω της τα βράδια, είναι παιδί ακόμα που θα ενηλικιωθεί στις καλοκαιρινές διακοπές του. Ταυτόχρονα, παρατηρεί τον κόσμο των ενηλίκων όπου οι σχέσεις ζευγαριών έχουν φτάσει στην αμοιβαία απαξίωση του ενός για τον άλλον. Ταινία που ρέει, με ευαίσθητη απεικόνιση της εφηβικής επιθυμίας και, ταυτόχρονα, της εφηβικής συστολής κι όπου τα βλέμματα, τα αγγίγματα, οι χειρονομίες και οι διάλογοι ανάμεσα στη νεαρή κοπέλα και το ιδιόμορφο φαινομενικά αγόρι που αγαπά, μεταδίδουν τρυφερότητα και φυσικότητα.
Περισσότερες πληροφορίες: Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης | imdb | trailer
7. Καλοκαίρι (Leto)
Σκηνοθεσία: Κίριλ Σερεμπρένικοφ
Ρωσία. 2018
Λυρικός αλλά και παραληρηματικός, πληθωρικός αλλά και ανοικονόμητος, ορμητικός αλλά και φρενιτιώδης ταυτόχρονα ο Σερεμπρέννικοφ (τιμωρημένος σε κατ’ οίκον περιορισμό) μεταδίδει τον παλμό της υπόγειας ροκ και πανκ σκηνής του Λένινγκραντ στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν οι νέοι, μέσα από την αγάπη τους για τον Μπόουι και τον Λου Ρηντ, ανάμεσα σε άλλους δυτικούς καλλιτέχνες, διαμορφώνουν μια προσωπική ταυτότητα και μια νέα αντίληψη για τις διαπροσωπικές τους σχέσεις εντός ενός καταπιεστικού καθεστώτος που λογόκρινε τους απελπισμένους υπαρξιακούς στίχους των τραγουδιών και απαγόρευε τον χορό στις συναυλίες- και, υπόγεια, συνδέει πολιτικά το τότε με το τώρα.
Περισσότερες πληροφορίες: Cinobo | imdb | trailer
8. Play
Σκηνοθεσία: Ρούμπεν Έστλουντ
Σουηδία, 2011
Ανησυχητική ατμόσφαιρα που σχεδόν μας σέρνει από τη μύτη, η κάμερα του Έστλουντ παρατηρεί και καταγράφει ανθρωπολογικά σ’ ένα πρώτο επίπεδο. Ταυτόχρονα, μας προκαλεί ν’ αναρωτηθούμε: Η ορατή, φανερή κλοπή θεωρείται λιγότερο ηθική πράξη από την αθέατη που έχει ενσωματωθεί στους οικονομικούς μηχανισμούς της κοινωνίας; Τι σημαίνει ουσιαστικά το ότι δεν πρέπει να κλέβεις; Και, τα παιδιά κλέβουν παίζοντας με τον τρόπο και το πνεύμα που τα διδάσκουμε χωρίς να το έχουμε συνειδητοποιήσει. Μεγάλα σε διάρκεια πλάνα, αφήγηση σε φυσικούς χρόνους, ο Έστλουντ ανοίγει τα πλάνα του όλο και περισσότερο εμπλέκοντάς μας στην ιστορία του.
Περισσότερες πληροφορίες: Cinobo | imdb | trailer
9. Mädchen in uniform (Girls in uniform)
Σκηνοθεσία: Leontine Sagan και Carl Froelich
Γερμανία. 1931
Οι συμμαθήτριές της στο οικοτροφείο θηλέων την κατηγορούν ότι είναι δειλή επειδή τελικά δεν αποκάλυψε στη βασίλισσα, κατά την επίσκεψή της στο ίδρυμα, τις καταπιεστικές συνθήκες που βιώνουν- κι εκείνη απαντά: “Δεν φταίω εγώ, έχω ανατραφεί σωστά”. Οι συνέπειες της ομοφυλοφιλικής επιθυμίας ανάμεσα σε μια μαθήτρια και την καθηγήτριά της, σε μια ταινία με τολμηρή για την εποχή της queer θεματική. Φεμινιστική, πολιτική ταινία για το καταπιεστικό, αποπροσωποιημένο εκπαιδευτικό σύστημα που επιδιώκει την ομοιομορφοποίηση και προσαρμογή σε αυστηρούς κανόνες- σε μια ταραγμένη περίοδο για τη Γερμανία όταν καταγραφόταν η άνοδος του NSDAP, του κόμματος του Χίτλερ, δύο χρόνια πριν την άνοδό του στην εξουσία.
Περισσότερες πληροφορίες: Mubi | imdb | trailer
10. De cierta manera (One way or another)
Σκηνοθεσία: Sara Gómez
Κούβα, 1977
Οι συγκρούσεις ανάμεσα στην παλιά και τη νέα Κούβα. Το στέριωμα της Επανάστασης πρέπει να ποτίζεται διαρκώς από την επιθυμία και την ορμή για μια νέα προσωπική ηθική ώστε να αναδυθεί η καινούρια κοινωνία. Φυλετικές παραδόσεις και προκαταλήψεις, έμφυλες και ταξικές διαφορές, βαθιά ριζωμένα στη σκέψη των πολιτών, όλα λειτουργούσαν ως ταυτοτικό στοιχείο και συνεκτική ύλη σε επίπεδο κοινότητας και γειτονιάς, μαζί με τη φτώχεια και το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο που είχαν κληρονομηθεί από το προηγούμενο καθεστώς, συνιστούσαν τεράστιες δυσκολίες στην προσωπική απελευθέρωση και την αποδοχή του οράματος της Επανάστασης.
Περισσότερες πληροφορίες: Mubi | imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr
11. Ύποπτος X ( Jaane Jaan)
Σκηνοθεσία: Sujoy Ghosh
Ινδία, 2023
Γιατί ο έρωτας θα μπορούσε να μην είναι μόνο να είσαι με τον άλλον αλλά να κάνεις ό,τι είναι αναγκαίο, ακόμα και σε βάρος του ίδιου σου του εαυτού, ώστε να μην καταστραφεί η ζωή του αγαπημένου άλλου. Κι αυτές τις υπαρξιακές εξισώσεις, δεν μπορεί να τις λύσει ο καλύτερος ντετέκτιβ όσο σωστά κι αν σκέφτεται, όσα αδιάσειστα στοιχεία κι αν έχει. Τρεμάμενη κάμερα στο χέρι, κοφτό νευρώδες, σχεδόν νευρωτικό μοντάζ, εξαιρετικές ερμηνείες σ’ ένα καθηλωτικό θρίλερ όπου το ομιχλώδες νυχτερινό τοπίο της πόλης του Καλιμπόνγκ προσφέρει το ιδανικό τοπίο για το ξετύλιγμα της ιστορίας.