tetartopress

12 ταινίες του 2024


Πριν αναφερθούμε στις ταινίες πρώτης εμπορικής προβολής του 2024 που ξεχωρίσαμε, μιας γόνιμης κινηματογραφικά χρονιάς, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι φέτος το κακό παράγινε με τα μικρά έως ελάχιστα χρονικά διαστήματα που διατέθηκαν για τη θέαση αρκετών ταινιών- κυρίως αυτών που πολλοί χαρακτηρίζουν με κακεντρέχεια και περισσή ειρωνεία ως “art house”, “καλλιτεχνικές”, “κουλτουριάρικες”. Το αποτέλεσμα είναι ότι περιορίστηκαν σημαντικά ή εκμηδενίστηκαν οι δυνατότητες θέασης, διάδοσης και συνάντησής τους με ένα κοινό που δεδομένα θα ήταν μεγαλύτερο, ότι χάθηκαν ευκαιρίες για την επαφή με δημιουργίες που συχνά έχουν κάτι προσωπικό ή ιδιαίτερο να μας πουν και με έναν διαφορετικό τρόπο.

Πέρα από αυτήν την αλλοπρόσαλλη κι αντικαλλιτεχνική τακτική των εταιρειών διανομής, μεγαλύτερη είναι η ευθύνη του κράτους που δεν στηρίζει τη δυνατότητα παρακολούθησης αυτών των ταινιών- κάτι απαιτούμενο στο πλαίσιο της ανταποδοτικότητας των φόρων που καταβάλλει το κοινό τους- που δεν στηρίζει τη δυνατότητα παρακολούθησης των ταινιών στον φυσικό τους χώρο, δηλαδή τις αίθουσες, την προβολή τους και σε άλλες πόλεις πέρα από την Αθήνα και, τέλος, τις ταινίες εγχώριας παραγωγής. Η εχθρική στάση του κράτους τα τελευταία 5 χρόνια είναι ένας ακήρυχτος πόλεμος εναντίον της τέχνης και του πολιτισμού.

 

Οι πιο αγαπημένες μας ταινίες:

 

Η αρπαγή (Le ravissement)
Σκηνοθεσία της Ιρίς Καλτενμπάκ
Γαλλία, 2023

Μια σκηνοθετημένη ζωή που φέρνει τους πρωταγωνιστές της μπροστά στην προσομοίωση μιας ζωής που αποφεύγουν: αν μέσα από το ψέμα μπορεί να αναδυθεί η αλήθειά μας, αν μέσα από μια ιδεατή εκδοχή του εαυτού ερχόμαστε σε επαφή με τον αληθινό, αν σπάνε τα τείχη της μοναξιάς στη μεγαλούπολη και οι άνθρωποι πλησιάζονται, πόση σημασία έχουν τελικά το αρχικό ψέμα, τα ιδιοτελή κίνητρα; Γιατί νιώθουμε προδομένοι ως δέκτες ενός ψέματος αδιαφορώντας για κίνητρα, ψυχοσυνθέσεις,  ευθύνες δικές μας και άλλων, γιατί καταδικάζουμε πράξεις, συμπτώματα, λόγια;

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr


Animal
Σκηνοθεσία της Σοφία Εξάρχου
Ελλάδα, 2023

Πότε βυθίστηκε η Κάλια σ’ αυτήν τη λούπα χωρίς να το αντιληφθεί; Σε ποια περασμένη της ζωή καμάρωνε νιώθοντας σαν “τζουκ μποξ” που του παραγγέλνουν ένα τραγούδι και το χόρευε με περισσή ενέργεια ως διασκεδάστρια των τουριστών με τον κατ’ ευφημισμό τίτλο του “animateur”; Πότε έσβησε το θαυμαστικό φωνάζοντας το σύνθημα της διασκέδασης “Let’s party”; Πόσο αντέχουμε να ζούμε την ίδια μέρα κάθε μέρα “υποχρεωμένοι να φοράμε μια στολή καθημερινά” στη δουλειά μας, πόσο αντέχουμε να ζούμε με την εικόνα που θέλουν- και, πια, θέλουμε- για μας, να ξεχνιόμαστε σε φευγαλέες ηδονές της νύχτας και να ξυπνάμε με μια επίμονη, ανεξήγητη, γαμημένη θλίψη, πόσο αντέχουμε να πρέπει να αντέχουμε;

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr


Το δέντρο με τις χρυσές πεταλούδες (Bên trong vo kén vàng / Inside the yellow cocoon shell)
Σκηνοθεσία του Φαμ Τιέν Αν
Βιετνάμ, 2023

Ο κινηματογραφικός χρόνος κυλάει πολύ αργά- αυτό, γενικά, μας κουράζει λόγω της αντίληψης για τη γραμμική, σταθερή ροή ενός αντικειμενικού χρόνου με την οποία έχουμε εκπαιδευτεί, αποκομμένοι από την προσωπική μας αίσθηση και τον υποκειμενικό μας χρόνο, λόγω του ότι αποζητάμε απαντήσεις και μάλιστα χωρίς χρονοτριβή, του ότι δεν παρατηρούμε παρά αναζητούμε διαρκώς να καταναλώσουμε νέες εικόνες. Ατμόσφαιρα διαλογισμού, αναρωτιόμαστε τι είναι πραγματικό και τι όχι, μια απόκοσμη λάμψη αναδύεται από την ψηφιακή φωτογραφία σαν οι άνθρωποι να είναι ταυτόχρονα οι αντανακλάσεις τους από κάπου αλλού, νιώθουμε σαν ν’ ανοίγεται η πύλη σ’ έναν άγνωστο, αβαρή κόσμο- που είναι πάντα εκεί, αθέατος ωστόσο εξαιτίας της παραμελημένης πνευματικότητάς μας.

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr


Μαύρος κότσυφας, μαύρο βατόμουρο (Shashvi shashvi maq’vali / Blackberry, Blackberry, Blackbird)
Σκηνοθεσία των Ελένε Ναβεριάνι
Γεωργία, 2023

Ο πρωτόγνωρος φόβος της Ετέρο για τη ζωή θα γονιμοποιηθεί σε έκσταση παρατηρώντας έναν υπέροχο μαύρο κότσυφα με κίτρινο κύκλο γύρω από τα μάτια πριν το μαυροπούλι πετάξει ξαφνικά, με χάρη, για έναν άλλο κόσμο από τον δικό της. Και, με ανανεωμένη ματιά στην ομορφιά της ζωής, με μια ακαριαία θαρρείς επιφοίτηση για τα χρόνια και τη ζωή που περνάνε σαν όνειρο και χωρίς χαρά κι εσωτερική εξέλιξη, παρά την ιδιοσυγκρασιακή μοναχικότητά της και τη θαρραλέα επιλογή της ανεξαρτησίας σ’ένα πατριαρχικό περιβάλλον, θα διαισθανθεί τον κίνδυνο που ελλοχεύει για τους μοναχικούς ανθρώπους να θολώσουν τα όρια ανάμεσα στην άρνηση του κομφορμισμού και την περιχαράκωση, ανάμεσα στην ελευθερία της μοναχικότητας και την εξιδανίκευσή της.

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr


Εν αρχή (Dasatskisi / Beginning)
Σκηνοθεσία της Ντέα Κουλουμπεγκασβίλι
Γεωργία, 2020

Ουσιαστικά, η Γιάνα εκπαιδεύει παιδιά στην υπόδυση ρόλων, στην αγάπη ενός άλλου εαυτού από τον δικό τους- στο όνομα της αγάπης, της υποχρεωτικής αγάπης του Θεού και των γονιών. Είναι μια γυναίκα που εκπαιδεύει κορίτσια κι αγόρια βάσει μιας θρησκευτικής ηθικής όπου, όπως σχεδόν σε όλες τις οργανωμένες θρησκείες, ο Θεός θεωρείται άντρας και οι θρησκευτικές οργανώσεις καθοδηγούνται από άντρες. Η αδυσώπητη ακινησία της κάμερας παρατηρώντας τα πρόσωπα από απόσταση, ο ημιφωτισμένος χώρος ή οι σκιές που πέφτουν πάνω τους και δεν βλέπουμε καθαρά την έκφρασή τους, κι ένα σκόπιμα προβοκατόρικο στοιχείο στις σκηνές της κακοποίησης, εκφράζουν μια απαίτηση να μην καταφύγουμε στις γνωστές απαντήσεις παρά να παρατηρήσουμε την αντανάκλαση δικών μας απωθημένων τραυμάτων.

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr


Πέρασμα (Crossing)
Σκηνοθεσία του Λέβαν Ακίν
Γεωργία, Τουρκία, 2024

“Στη Γεωργιανή και την Τούρκικη γλώσσα δεν υπάρχουν γένη. Στη γραμματική τους δεν προσδιορίζονται το αρσενικό και το θηλυκό“, διαβάζουμε στην αρχή της ταινίας. Η τρανς κοινότητα της Κωνσταντινούπολης, μαζί με άλλες περιθωριοποιημένες ομάδες ανθρώπων, η αξιοπρέπεια, η ανθρωπιά τους, η δίψα για αγάπη, η αλληλεγγύη ανάμεσά τους. Ο Ακίν απεικονίζει γενιές, γλώσσες, κουλτούρες, κοινωνικά φύλα και ταυτότητες φύλων, η ματιά του μεταδίδει τη φυσική επιθυμία κι ανάγκη για το “μαζί” που είναι θαμμένη κάτω από προκαταλήψεις, έτοιμες απαντήσεις, αρνήσεις να διαβαίνουμε τα περάσματα που μας συνδέουν με τους άλλους. Γιατί, στον χορό, στο τραγούδι, στο γλέντι, όταν “η ψυχή δίνει ρεύμα, βάζει στα όργανα φωτιά”, ταυτόχρονα με κάθε αφορμή, λόγο και αιτία, πάντα γιορτάζουμε και την αποδοχή του άλλου- και του άλλου, αληθινού μας εαυτού.

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer


Και οι άλλες ταινίες του 2024 που αγαπήσαμε:

 

Το αλάνι (Scrapper)
Σκηνοθεσία της Σάρλοτ Ρέγκαν
Ηνωμένο Βασίλειο, 2023

“Δεν έχω ανάγκη να αντικαταστήσεις τη μαμά αλλά έχω ανάγκη κάποιον“ θα πει η Τζόρτζι στον εξαφανισμένο από την αρχή τής ζωής της πατέρα της: τα παιδιά έχουν πάντα ανάγκη έναν ενήλικο που προσφέρει το ζωτικό αίσθημα ασφάλειας, θέλοντας να τα κατανοήσει, επιτρέποντάς τους να είναι ο εαυτός τους κοντά του- κι ο ίδιος επιθυμώντας να γίνει ο καλύτερος γονιός που μπορεί να είναι χωρίς να φοβάται να μεγαλώνει κι εκείνος μαζί τους αντιμετωπίζοντας τους δικούς του ψυχικούς κόμπους, χωρίς να φοβάται “τις υπαρξιακές προκλήσεις που τα παιδιά θέτουν στους γονείς ή φροντιστές τους, επειδή είναι αυτά που είναι” (Γέσπερ Γιούλ).

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr


Pacifiction
Σκηνοθεσία του Άλμπερτ Σέρα
Ισπανία, Γαλλία, 2023

Ο άγνωστος στην Ελλάδα Σέρα (στη δέκατη ταινία του εδώ) αφηγείται μια ελάχιστη δραματουργία μέσω των εικόνων όπου “μικροσκοπικές συμπεριφορικές λεπτομέρειες είναι διάσπαρτες” όπως δηλώνει, συμπληρώνοντας ότι του αρέσει να δυσκολεύει τον θεατή να τις εντοπίζει. Ο χρόνος σέρνεται σε μακρόσυρτα πλάνα δημιουργώντας μια ονειρική, υπνωτιστική ατμόσφαιρα χωρίς συναισθηματικές κορυφώσεις όπου η ειρωνεία και η θλίψη είναι υποδόριες- θαρρείς ότι βρισκόμαστε υπό την επήρεια μιας ψυχοτρόπου ουσίας βραδείας καύσης. Όλα υπονοούνται, η αίσθηση ενός κινδύνου που ελλοχεύει, εμπεριέχεται στις μεγαλόπρεπης ομορφιάς εικόνες όπου τα πολύ έντονα χρώματα του ηλιοβασιλέματος αποκτούν μια όλο και πιο απόκοσμη λάμψη, το πολιτικό σχόλιο για τις συνέπειες της αποικιοκρατίας και τα αθέατα κέντρα εξουσίας υφέρπει.

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr


Fires on the plain (Nobi)
Σκηνοθεσία του Κον Ιτσικάουα
Ιαπωνία, 1959

Αλαφροπάτητος, με βλέμμα θλιμμένο, ονειροπαρμένο- σαν να αντέχει να παρατηρεί την ανθρώπινη τραγωδία μέσω ενός εσωτερικού ονειρικού φίλτρου- ο Ταμούρα μοιάζει παράταιρος σ’ αυτόν τον κόσμο. Μία μόνο φορά θα σκοτώσει, αντιδρώντας τρομαγμένα στις κραυγές τρόμου μιας νεαρής Φιλιππινέζας αφού προσπάθησε μάταια να την κατευνάσει χαμηλώνοντας το όπλο του- και,  συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορεί να μην καταφεύγει στη δυνατότητα να σκοτώνει, θα πετάξει το όπλο του στο ποτάμι. Υπό προθεσμία ζωντανός, διασχίζει τη ζούγκλα, μια Αποκάλυψη συντελείται ολόγυρά του από όπου αποστρέφει το βλέμμα του, όμως η φρίκη πάντα εισβάλλει στο οπτικό του πεδίο. Όλο και πιο μόνος βαδίζει στη λασπωμένη, ερημωμένη γη προς τον ανοιχτό ορίζοντα, θαρρείς ότι πρέπει να μένει ζωντανός έχοντας να επιτελέσει μια ύψιστης σημασίας ηθική αποστολή.

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr


Μέντιουμ
Σκηνοθεσία της Χριστίνας Ιωακειμίδη
Ελλάδα, 2023

Η Ελευθερία δεν θέλει παρηγοριά κι ενήλικες συμβουλές αντιμετώπισης του πόνου παρά μόνο να ζήσει η ίδια τη ζωή της, να τη μάθει μέσα από τις εμπειρίες της και να τις μοιράζεται όταν το επιθυμεί. Η εφηβική γενναιοδωρία και η δύναμή της που αναδύεται, η δύναμη να είναι ο εαυτός της, θαρρείς σαν μια υπόσχεση να μην τον προδώσει όταν ενηλικιωθεί, η φυσική ανθρώπινη δύναμη να ερωτεύεται και να αγαπάει χωρίς όρους και προϋποθέσεις, να μην καταβάλλεται από τον φόβο της απόρριψης, να αφήνεται στην αλληλεπίδραση, η εφηβική καρδιά που μπορεί να ανοίξει διάπλατα- συχνά, για τελευταία φορά πριν ενηλικιωθεί στις κοινωνίες μας όπου ο έρωτας και η αγάπη αντιμετωπίζονται σαν πηγή πόνου και δεινών. Γιατί, άραγε, μεγαλώνοντας καταγράφουμε ανεξίτηλα στη μνήμη τα τραύματά μας, θυμόμαστε τον πόνο και καταφεύγουμε στην ανάμνησή του;

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr


Οι άποικοι (Los colonos / The settlers)
Σκηνοθεσία του Φελίπε Γκαλβέζ
Χιλή, 2023

Πώς είναι να έχεις το όπλο στα χέρια, να μισείς τους λευκούς αποίκους αλλά να φοβάσαι να το στρέψεις ενάντια τους επειδή σε έχουν στη δούλεψή τους; Πώς είναι να έχεις το όπλο στα χέρια σου και να μην φοβούνται οι λευκοί άποικοι ότι θα το στρέψεις ενάντια τους; Πώς είναι να έχεις εσωτερικεύσει τον μύθο της λευκής  φυλετικής και πολιτισμικής ανωτερότητας που διαπράττει γενοκτονίες μπροστά στα μάτια σου; Ένα υποβλητικό αντιγουέστερν, σαν να βυθιζόμαστε σταδιακά σε ένα όνειρο, με τα ημιφωτισμένο πλάνα στα πρόσωπα, τον αργό ρυθμό, τους λίγους διαλόγους, το ελλειπτικό σενάριο που συμπληρώνουμε σε ένα απολαυστικό κινηματογραφικά παζλ.

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer


Βασιλιάδες του κόσμου (Los reyes del mundo / Kings of the world)
Σκηνοθεσία της Λάουρα Μόρα
Κολομβία, 2022

Σαν να ονειρεύεται ξύπνιος ο Ρα μαθαίνοντας ότι του επιστρέφεται δικαστικά η ιδιοκτησία ορισμένων στρεμμάτων γης στην ενδοχώρα της Κολομβίας που ανήκαν στη γιαγιά του και είχαν απαλλοτριωθεί από αντάρτικες οργανώσεις πριν δεκαετίες. Υπάρχει, λοιπόν, φως στη σκατένια ζωή τους στην Μεδεγίν; Έχει, άραγε, το κράτος τη βούληση να υλοποιήσει τις εξαγγελίες του; Που τους οδηγεί το λευκό άλογο σ’ αυτά τα ατελείωτα χιλιάδες χιλιόμετρα, στο άγνωστο ή στο πουθενά; Ποια σπίτια κατοικούνται πραγματικά και ποια, αφρόντιστα για καιρό, κατατρώγονται από τη ζούγκλα χωρίς να φαίνεται ότι είναι ερειπωμένα πίσω από την πρόσοψή τους; Πως αλλιώς παρά μόνο με χάπια να μην κλονίζεται η βεβαιότητα για την ύπαρξη του δικού τους βασιλείου;- που θέλουν να γίνει το δικό τους λιθαράκι στη δημιουργία του νέου, δίκαιου κόσμου, με θέση για όλους τους φτωχούς και καταφρονεμένους που συναντούν στη διαδρομή τους;

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer | Παρουσίαση στο tetartopress.gr


Και μια μνεία για τρεις ταινίες:

 

Υπόθεση Γκολντμάν (Le procès Goldman / The Goldman case), σε σκηνοθεσία του Σεντρίκ Καν (Γαλλία, 2023) Παρουσίαση στο tetartopress.gr

–  Ο σπόρος της ιερής συκιάς (Dane-ye anjir-e ma’abed / The seed of the sacred fig), σε σκηνοθεσία του Μοχάμαντ Ρασούλοφ (Ιράν, Γερμανία, 2024),

–  Τοτέμ (Totem), σε σκηνοθεσία της Λίλα Αβιγιές (Μεξικό, 2023).

 
 

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

 
 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

 
Σοφία Αυγερινού «Άγνωστες λέξεις»

Σοφία Αυγερινού «Άγνωστες λέξεις»

Οι τακτικές επισκέψεις της αφηγήτριας στο σπίτι των τυφλών συγγενών της μετατρέπονται σε εναγώνιες προσπάθειες να σώσει τον γιο τους ...
«Με τη καρδιά στο χέρι» - Το πρώτο single από τον επερχόμενο νέο δίσκο του Γιάννη Βεσλεμέ «Η Εκδρομή»

«Με τη καρδιά στο χέρι» – Το πρώτο single από τον επερχόμενο νέο δίσκο του Γιάννη Βεσλεμέ «Η Εκδρομή»

Ο Γιάννης Βεσλεμές επιστρέφει στις 14 Φλεβάρη  με καινούριο δίσκο στη Veego Records. «Η Εκδρομή» εξιστορεί σε 10 τραγούδια – ...
Τιφέν Ριβιέρ «Η Διάκριση»

Τιφέν Ριβιέρ «Η Διάκριση»

Ένας καθηγητής κοινωνιολογίας προσπαθεί να εξηγήσει στους μαθητές του λυκείου του τις βασικές έννοιες της Διάκρισης του Πιερ Μπουρντιέ, οδηγώντας τους να ...
Naxatras - Νέο single & ανακοίνωση κυκλοφορίας νέου άλμπουμ

Naxatras – Νέο single & ανακοίνωση κυκλοφορίας νέου άλμπουμ

To psychedelic rock συγκρότημα Naxatras ανακοίνωσε την κυκλοφορία του πέμπτου στούντιο άλμπουμ τους, V, που θα κυκλοφορήσει στις 28 Φεβρουαρίου ...

Σχετικά με τον αρθρογράφο:

Έχει γράψει 229 Άρθρα

Εκείνες τις ατέλειωτες ελεύθερες ώρες των φοιτητικών χρόνων στην δεκαετία του '80, η ανάγκη για τη διαμόρφωση μιας προσωπικής ταυτότητας, να ξέρεις τουλάχιστον ποιος δεν είσαι, βρήκε καταφύγιο στην κινηματογραφοφιλία, στα διαβάσματα των κριτικών για ταινίες και στις συζητήσεις γύρω απ' αυτές. Με τα χρόνια, μετά από ναρκισσισμούς κι επιδείξεις, αυτό που μένει στο τέλος είναι το να είσαι επιτέλους ανοιχτός στο να μαθαίνεις διαρκώς τι σ' αρέσει, τι δεν σ' αρέσει, τι παύει να σ' αρέσει και τι αρχίζει να σ' αρέσει. Έτσι, ταυτόχρονα, είναι δυνατό επιτέλους, να μπορείς να δεχθείς τι αρέσει και τι δεν αρέσει και στον άλλον. Ο κινηματογράφος είναι σαν ένα δεύτερο σπίτι που μπορεί να χωράει όλο και πιο πολλούς. | [email protected]

RELATED ARTICLES

Back to Top