6 Δεκέμβρη – Μια ημερομηνία που συνεχίζει να αντιστέκεται

Konstantinos Tsakalidis / SOOC

«Πού ήσουν όταν σκοτώνανε το παιδί; Τι ακολούθησε;». Ο καθένας από εμάς έχει να καταθέσει το προσωπικό του βίωμα από ένα γεγονός που έπλασε μία ολόκληρη εποχή, από μία δολοφονία που σημάδεψε μία ολόκληρη γενιά, από μία σφαίρα, πού αναπάντητη δεν έμεινε.

Τέτοιες μέρες, όλα αυτά τα βιώματά μας, αναπαράγονται, συνθέτονται, αναλύονται. Όλα αυτά τα βιώματα, γίνονται αφηγήσεις που μας κάνουν να αντιστεκόμαστε στη λήθη και σχηματίζουν μια συλλογική μνήμη χαραγμένη βαθιά πάνω μας και πάνω στην κοινωνία.

6 Δεκέμβρη. Έντεκα χρόνια μετά, και ενώ το κράτος προσπαθεί με νύχια και με δόντια, με μπάτσους και αναθεωρητές να σβήσει τη συγκεκριμένη ημερομηνία, αυτή συνεχίζει και αντιστέκεται. Και για κάθε ένα «τι ήθελε στα Εξάρχεια 15 χρονών παιδί», που φτύνουν στόματα που δεν έχουν πατήσει ποτέ στα Εξάρχεια για να δουν πώς είναι, που φτύνουν στόματα που νομίζουν πως στη ζωή υπάρχουν ζώνες απαγορευμένες, υπάρχει μία ιστορία του καθένα μας για να εξηγήσει πως ο Αλέξης είναι ένας από μας και πως ο καθένας από μας, θα μπορούσε να είναι ο Αλέξης.

Γιατί, μη γελιόμαστε, οι σφαίρες δεν εξοστρακίζονται, τα παιδιά συνεχίζουν να σκοτώνονται. Μα ο δρόμος είναι εκεί και οι απαντήσεις θα έρθουν. Μιας και ότι συνέβη μία φορά, δεν είναι παρά βέβαιο πώς θα ξανασυμβεί. Μέχρι τίποτα να μην εκκρεμεί. Μέχρι όλες οι ερωτήσεις να απαντηθούν. Μέχρι κάνεις έτσι, να μην πεθαίνει.