8 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα

Φωτογραφία: Nick Paleologos / SOOC

Φέτος συμπληρώνονται 8 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τη ναζιστική εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή. Μια δολοφονία που ήταν σε μεγάλο βαθμό η υπόθεση που έβαλε για τα καλά τη ΧΑ στο εδώλιο, τόσο η ίδια ως πράξη, όσο και το τεράστιο αντιφασιστικό ρεύμα που ορθώθηκε ως λαϊκή αντίδραση σε αυτή.  Αυτό ακριβώς το ρεύμα αποτέλεσε τον καταλύτη για να περιθωριοποιηθεί η ΧΑ και εν τέλει να αντιμετωπιστεί ως εγκληματική οργάνωση.

Η δολοφονία του Π. Φύσσα ήταν η υπόθεση που απομυθοποίησε τη ΧΑ ακόμη και σε όποιους διατηρούσαν αμφιβολίες για τη δράση της. Μέσα στα χρόνια της οικονομικής κρίσης η ΧΑ επένδυσε στον κοινωνικό κανιβαλισμό για να αναδυθεί. Προσπάθησε να πείσει ότι οι «ξένοι» φταίνε για τα δεινά του λαού, ρίχνοντας τις ευθύνες στους «δίπλα» και όχι στους «επάνω». Την ίδια ώρα που χτυπούσαν τους εργάτες αποτελούσαν το μακρύ χέρι της εργοδοσίας στα σωματεία. Δυστυχώς, σε πολλές από τις πράξεις της, η Χ.Α. απολάμβανε κοινωνική νομιμοποίηση στην Ελλάδα της κρίσης, και αυτό το καταλάβαινε. Το καταλάβαινε για παράδειγμα όταν έβλεπε ουρές στα «συσσίτια μόνο για Έλληνες» που διοργάνωνε, όταν για μια σακούλα τρόφιμα ανάγκαζε τον κόσμο να δείξει την ταυτότητά του.

Η ΧΑ επένδυσε στο φόβο και το μίσος απέναντι σε έναν «άλλο» που ανήκει στις αδύναμες λαϊκές τάξεις (τους πρόσφυγες, τους Ρομά, τις γυναίκες, τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, τις θρησκευτικές μειονότητες) και πολιτικά απέναντι στην Αριστερά και την Αναρχία που πολιτικά προσπαθεί να στηρίξει αυτές τις κοινωνικές κατηγορίες. Όμως ο Φύσσας δεν ήταν μετανάστης, ήταν Έλληνας από τις φτωχογειτονιές στο Κερατσίνι. Η δολοφονία του έβαλε τον καθέναν στη θέση του Παύλου, τον κάθε δημοκρατικό και ελεύθερο άνθρωπο που ήταν αντίθετος με τις ρατσιστικές ιδέες και τις φασιστικές πρακτικές της εγκληματικής οργάνωσης. Σήμερα εσύ, αύριο εγώ…

Σήμερα, μπορεί οι δολοφόνοι του Παύλου Φύσσα να βρίσκονται στη φυλακή, όμως το αυγό του φιδιού υπάρχει ακόμη. Οι ακροδεξιές και εθνικιστικές ομάδες βρίσκουν πρόσφορο έδαφος να σπείρουν τις σκοταδιστικές τους ιδεολογίες με αφορμή την αποτυχημένη κυβερνητική πολιτική και στο υγειονομικό επίπεδο. Αν δεν απομονωθούν αυτές οι ιδέες, σύντομα θα ξαναζήσουμε τη διόγκωση ακροδεξιών κομμάτων όπως αυτά των στελεχών της ΧΑ και άλλων επίδοξων συνεχιστών του έργου τους. Αυτή η απομόνωση δε γίνεται παρά να είναι καθημερινή. Χρειάζεται να κερδίζει η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά και να χάνουν καθημερινά οι ακροδεξιές, οι ρατσιστικές, οι σεξιστικές, οι φασιστικές ιδέες και πρακτικές κάθε μέρα μέσα σε κάθε κοινωνικό χώρο, σε κάθε σωματείο, σύλλογο, συλλογικότητα. Από ένα εργατικό σωματείο μέχρι τον πολιτιστικό σύλλογο της γειτονιάς μας, από μουσικές σκηνές μέχρι τις κερκίδες των γηπέδων. Για να νικήσουμε το τέρας του φασισμού χρειαζόμαστε την ασπίδα μεγάλων λαϊκών κινητοποιήσεων για να θυμόμαστε τη θυσία του Παύλου Φύσσα που ύψωσε ανάστημα μπροστά τους. Χρειάζεται να είμαστε παρόντες και παρούσες σε κάθε προσπάθεια των ακροδεξιών ομάδων να ανοίξουν γραφεία, να διεκδικήσουν δημόσιο χώρο ή λόγο. Ο φασισμός δεν τσακίζεται ούτε μόνο, ούτε κυρίως με οργανωτική αντιπαράθεση, για την οποία είναι απαραίτητη η πλατιά λαϊκή κινητοποίηση. Τσακίζεται με καθημερινή διαπάλη με αυτές τις ιδέες, προτάσσοντας την κοινωνία της αλληλεγγύης απέναντι στον κοινωνικό κανιβαλισμό.

* Η φωτογραφία είναι από την πορεία στη μνήμη του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, στις 18 Σεπτεμβρίου 2014