Alberto Garlini «Όλοι θέλουν να χορεύουν»

Στην Εμίλια-Ρομάνια της Ιταλίας, ο Ρομπέρτο, οκτώ χρονών, παρακολουθεί το τρομακτικό έθιμο της τελετουργικής σφα­γής του χοίρου. Εκείνη τη μέρα αποκτά έναν καινούργιο φίλο, τον Ρικάρντο, και μαζί συναντούν τυχαία έναν νεαρό συγγραφέα, τον Πιερ –χαρακτήρας που βασίζεται στον συγγραφέα Pier Vittorio Tondelli–, ο οποίος τους προστατεύει από τους ναρκομανείς της περιοχής. Ο Παζολίνι έχει δολοφονηθεί την προηγούμενη νύχτα, μια εποχή τελειώνει, μια νέα εποχή ανατέλλει: η δε­καετία του ’80 διαφαίνεται στον ορίζοντα. Τα δύο αγόρια μπαίνουν στην εφηβεία, στην εποχή του έρωτα: ο Ρικάρντο έχει την Κιάρα, τον έρωτα της ζωής του, και ο Ρομπέρτο ξαναβρίσκει τον Πιερ, που τον αγαπάει κι ύστερα τον εγκαταλείπει. Δια­σχίζουν αυτά τα χρόνια συνεχώς μεθυσμένοι, τρέχοντας με μεγάλη ταχύτητα στους δρόμους της Ευρώπης, από τα πάρτι της Ιμπίθας στη Ρώμη των πρώτων πολιτιστικών φεστιβάλ, από την Οδησσό στη Βαρκελώνη, ώς την αναπόφευκτη κατα­στροφή. Το Όλοι θέλουν να χορεύουν παρακολουθεί τη διαδρομή και των τεσσάρων –του Πιερ, του Ρομπέρτο, του Ρικάρντο και της Κιάρας– , που αυτή η βίαιη και σκοτεινή περίοδος θα τους ενώσει και έπειτα θα τους χωρίσει, κάποιους θυσιάζο­ντας και κάποιους ως εκ θαύματος διασώζοντας.

Λυρικό και μαγευτικό, το Όλοι θέλουν να χορεύουν είναι άλλος ένας σταθμός στο ταξίδι του Αλμπέρτο Γκαρλίνι στην πρόσφατη ιταλική ιστορία. Αυτή τη φορά, μας βυθίζει στη δεκαετία του ’80, και το πορτρέτο που της φτιάχνει είναι σκο­τεινό και γιορτινό, ραφινάτο και βίαιο, αλλά πάντα χωρίς καμία παραχώρηση.

«Όλοι θέλουν να χορεύουν» | Συγγραφείς: Alberto Garlini | Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης |  στο εξώφυλλο: © Michelangelo Pistoletto, Lei e lui abbracciati (Michelangelo e Maria), 1968 | Σελίδες: 448 | Εκδόσεις Πόλις