Άλλος ένας νεκρός εργαζόμενος, άλλο ένα προμελετημένο έγκλημα στο όνομα της ανάπτυξης

Ακόμα ένας εργαζόμενος νεκρός προστέθηκε χθες στο μακρύ κατάλογο των αθώων θυμάτων λόγω εργατικού «ατυχήματος» την ώρα του αγώνα για το μεροκάματο.

Ο 26χρονος πατέρας, εργάζονταν σε αλυσίδα καφέ, το μηχανάκι του οποίου συγκρούστηκε με ΙΧ αυτοκίνητο, την περασμένη Παρασκευή, 27 Απριλίου, στην Λάρισα και άφησε την τελευταία του πνοή στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο  της πόλης που νοσηλεύονταν, την Τετάρτη 2 Μάη.

Σχεδόν πριν ένα χρόνο, στις 30 Μαΐου 2017 και πάλι στη Λάρισα, ένας άλλος νεαρός εργαζόμενος διανομέας, 29 χρονών, έχασε τη ζωή κάτω από παρόμοιες συνθήκες.

Δυο μήνες πίσω, στις 2 Μάρτη, ένας ακόμα 22χρονος εργαζόμενος στην αλυσίδα Mikel, έχασε τη ζωή του εν ώρα εργασίας, στους δρόμους του Κολωνού στην Αθήνα.

Ο μακάβριος κατάλογος θανατηφόρων εργατικών «ατυχημάτων» με θύματα νέους ανθρώπους συμπληρώθηκε τρεις μέρες πριν, με τον θάνατο των δύο εργαζόμενων καθαριότητας στο δήμο της Τήνου.

Η απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής, ένα θανατηφόρο εργατικό ατύχημα, ένα ακόμα έγκλημα της εργοδοσίας, αποτελεί πλέον μέρος μια κανονικότητας για την επικαιρότητα.

Παραμένει, δε, επίκαιρα θλιβερή η παλιότερη ανακοίνωση της εργατικής συλλογικότητας «ATTACK στην ανεργία και την επισφάλεια» με αφορμή άλλον ένα θάνατο εργαζόμενου, δημοσιευμένη τον Μάρτη του 2017 όπου μεταξύ άλλων αναφέρει:

«Δεν ήταν η ‘‘κακιά στιγμή’’, δεν ήταν ‘‘γραφτό του’’. Είναι μια αθλιότητα χωρίς τέλος. Το ξέρουμε όλοι πια, τα παιδιά με τα μηχανάκια δέχονται απίστευτη πίεση στη δουλειά τους. Κακοσυντηρημένα οχήματα, με έξοδα που επιβαρύνουν εξ’ ολοκλήρου το διανομέα, ελλιπής ή και καθόλου εξοπλισμός μοτοσικλετιστή, άγχος, τρέξιμο, τηλέφωνα και νευρική οδήγηση, όλα ενορχηστρωμένα από εργοδοσίες που δε λογαριάζουν τίποτα μπροστά στην αύξηση των κερδών τους.»

Η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων στο πλαίσιο της απασχόλησης πλέον και όχι της εργασίας, αποτελεί την ωδή του άκρατου νεοφιλελεύθερου μοντέλου, ενώ η παντελής έλλειψη κρατικών ελεγκτικών μηχανισμών για την προστασία της εργασίας, αλλά και η ανυπαρξία συνδικαλιστικής προστασίας, αναγκάζει τους εργαζόμενους να αποδέχονται εργασιακές συνθήκες γαλέρας που συχνά οδηγούν σε θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα».

Ο νεκρός 27χρονος διανομέας δεν είναι άλλος ένας αδικοχαμένος, αλλά άλλος ένας εν ψυχρώ εκτελεσμένος στα χρόνια των μνημονίων. Έρχεται να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο νεκρών εργαζόμενων, θύμα της εργοδοσίας με τα «άσπρα κολάρα», και όσων θησαυρίζουν με την εφαρμογή και την πολιτική σφραγίδα των αντεργατικών μνημονιακών επιλογών.

Άλλο ένα προμελετημένο έγκλημα στο όνομα της ανάπτυξης, των επενδύσεων και του φθηνού εργασιακού κόστους, μιας και γνωρίζουν πως οι ζωές ως αναλώσιμα υλικά στοιχίζουν φθηνότερα από ό,τι μπορεί να στοιχίζει η ασφάλεια στους εργασιακούς χώρους.

Ο εργασιακός μεσαίωνας, οι αλλαγές που συντελούνται στην αγορά εργασίας, οι άθλιες εργασιακές συνθήκες ελέω μνημονίων και υπό το φόβο της απόλυσης, είναι το νέο έργο που κλείνει τα στόματα, επιβάλλοντας την εργοδοτική ομερτά, για να κεφαλαιοποιεί τα κέρδη της η ολιγαρχία. Παλιά και νέα.

Ας πούμε, ο θάνατος σου η ζωή μου ή, ακόμα, καλύτερα: Εργάτες όλου του κόσμου, πεθάνετε άφοβα. Θα προσλάβουμε άλλους, φθηνότερους.