Αν ο έρωτας ήταν νησί θα ήταν η Αντίπαρος!

Έξι μέρες στο νησί της εγκεφαλικής ολοκλήρωσης. Οι εμπειρίες του νησιού συμβαίνουν στα χίλια χρόνια μια φορά και θυμίζουν κάποιους κομήτες που περνούν σπάνια τόσο κοντά απ’ τη Γη, φαινόμενα που πιθανότατα δεν θα ξαναδείς.

Τα vibs που εκπέμπει συγκρίνονται με συμπαντικά μαγνητικά πεδία και η έλξη που ασκεί η Αντίπαρος είναι τόσο δυνατή που δεν μπορείς να ξεκολλήσεις τα πόδια σου απ’ τα σοκάκια της.

Είναι εθιστική, κατάλαβα στο πετσί μου με τον πιο έντονο τρόπο τι θα πει κεραυνοβόλος έρωτας. Ίσως υπάρχει ναρκωτική ουσία που εκκρίνει το ίδιο το νησί και την έχει αποθηκευμένη στα έγκατά του απ’ την αρχή του κόσμου, δεν μπορώ να σκεφτώ μια λογική εξήγηση, μόνο μεταφυσική μπορεί να είναι η λύση στο μυστήριο. Νερά, παραλίες, άνθρωποι, αντικείμενα, όλα έχουν να σου δώσουν κάτι.

Δεν μ’ ενδιαφέρει να κάνω τον ταξιδιωτικό οδηγό στο συγκεκριμένο κείμενο γιατί δεν έχει κανένα νόημα. Η ουσία είναι αλλού, στην αύρα και μόνο εκεί, στο ό,τι ξεκινάς απ’ το σπίτι σου με δύο φίλους να πας στην Αντίπαρο και η τελευταία μέρα βρίσκει στην παρέα σου άλλους τριάντα οκτώ.

Αν δεν πας δεν θα καταλάβεις ποτέ τι γράφω. Εις το επανιδείν λοιπόν!