Ρωμαϊκό Ωδείο Πάτρας: Από τότε δεν φτιάξαμε κάτι καλύτερο

Αν ζούσες το 1889 στην Πάτρα, στην παραλία θα έβλεπες τους εργάτες που έφτιαχναν το λιμάνι της πόλης. Κι αν σήκωνες το βλέμμα προς το κάστρο το µάτι σου θα έπεφτε στον λόφο του Στράνη.

Λεγόταν έτσι ο λόφος αυτός από το όνοµα ενός Στράνη, πρόξενου της Σουηδίας στα χρόνια της επανάστασης του ‘21 που εκεί είχε την οικία του.

Ωστόσο την εποχή εκείνη (1889) ο «λόφος του Στράνη» ανήκε στον Δηµήτριο Πατρινό, ο οποίος είχε διατελέσει και δήμαρχος της πόλης.

Αυτόν τον λόφο αποφάσισαν να σκάψουν για να µεταφέρουν το χώμα του στο λιμάνι για εργασίες επιχωμάτωσης. Σκάβοντας άρχισαν να εµφανίζονται κάτι… αρχαία. Το Ρωμαϊκό Ωδείο της πόλης αποκαλύφθηκε και µπόρεσε να αγναντέψει ξανά τον Πατραϊκό Κόλπο µετά από αιώνες.

Βέβαια τα µάρµαρά του πολλοί εζήλεψαν κι ήταν πολλοί οι πατρινοί που σερβιρίστηκαν το υποβρύχιό τους ή το καταΐφι τους πάνω σ’ αυτά. Οι ζαχαροπλάστες της εποχής εκτίμησαν την υψηλή τέχνη τους ίσως και τα περιποιήθηκαν φτιάχνοντας τραπεζάκια.

Πέρασαν πολλές δεκαετίες µέχρι να επιμαρμαρωθεί εκ νέου και να µπορέσει να γίνει λειτουργικό.

Και σήμερα ακόμα, µάλλον µε ειρωνεία µας κοιτάει κι αναρωτιέται: «Πότε θα φτιάξετε ένα καλύτερο από εµένα;»