Αργύρης Χιόνης. «Δεν χρειάζεται καράβι για να ναυαγήσεις…»

Ω ναι! Ξέρω καλά πως δεν χρειάζεται καράβι για να ναυαγήσεις
πως δεν χρειάζεται ωκεανός για να πνιγείς.
Υπάρχουν πολλοί που ναυαγήσαν μέσα στο κοστούμι τους,
μέσα στη βαθιά τους πολυθρόνα,
πολλοί που για πάντα τους σκέπασε το πουπουλένιο τους πάπλωμα.

Πλήθος αμέτρητο πνίγηκαν μέσα στη σούπα τους, σ΄ ένα κουπάκι του καφέ, σ΄ ένα κουταλάκι του γλυκού.

Ας είναι γλυκός ο ύπνος τους εκεί βαθιά που κοιμούνται.
Ας είναι γλυκός και ανόνειρος.
Κι ας είναι ελαφρύ το νοικοκυριό που τους σκεπάζει.

«Σαν τον τυφλό μπροστά στον καθρέφτη» | Υάκινθος, 1986

——-

Ο Αργύρης Χιόνης γεννήθηκε στις 22 Απριλίου 1943 στην Αθήνα από γονείς νησιώτες. Στα δεκατέσσερά του, άρχισε να γράφει ποιήματα, μιμούμενος τις μαντινάδες και τα αποσπάσματα από τον Ερωτόκριτο, που η Κρητικιά μητέρα του τραγουδούσε. Αναγκάστηκε από μικρός να εργαστεί γι’ αυτό τελείωσε το νυχτερινό Γυμνάσιο.

Τα πρώτα του ποιήματα τα δημοσίευσε το 1963 στο περιοδικό «Δωδέκατη Ώρα» και το 1964 στη «Νέα Εστία». Σε ηλικία 23 ετών, εκδίδεται η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Απόπειρες φωτός».

Λίγο μετά την εγκαθίδρυση της δικτατορίας, έφυγε από την Ελλάδα, αρχικά για το Παρίσι, εργαζόμενος ως λαντζιέρης, φορτοεκφορτωτής κ.α.

Στις αρχές του 1968, ποιήματά του μεταφράστηκαν και δημοσιεύτηκαν σε ολλανδικά λογοτεχνικά περιοδικά.

Τα γεγονότα του Μάη του ’68 ο ίδιος τα έζησε από κοντά, εκείνη την περίοδο η μεταφράστριά του στην Ολλανδία, Maria Blijstra και ο σύζυγός της, ο συγγραφέας Rein Blijstra, τον προσκάλεσαν στο Άμστερνταμ. Μετά από μερικούς μήνες πηγαίνει στο Άμστερνταμ και έζησε εκεί οκτώμισι χρόνια. Εκεί διορίσθηκε δάσκαλος ελληνικών στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο και παράλληλα με κρατική υποτροφία γράφτηκε στη σχολή ιταλικής φιλολογίας του πανεπιστημίου του Άμστερνταμ

Εκείνη την περίοδο εκδόθηκαν δύο βιβλία του, «Σχήματα Απουσίας» και «Μεταμορφώσεις» και βραβεύτηκαν δύο θεατρικά έργα του «Ο Ρήτορας» και «Αυτός εκτός και εντός του κοστουμιού του».

Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1977 και δούλεψε ως μεταφραστής, ενώ συνέγραψε μια σειρά παιδικών εκπομπών για το ραδιόφωνο.

Το 1982 προσλήφθηκε, ως μεταφραστής στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης θέση από την οποία παραιτήθηκε το 1992 για να επιστρέψει σ’ ένα μικρό χωριό της Κορινθίας το Θροφαρί, και να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη γη και την ποίηση.

Πέθανε ανήμερα των Χριστουγέννων του 2011 σε ηλικία 68 χρονών.

Το πλούσιο έργο που άφησε απαρτίζεται από ως τώρα από δεκαπέντε ποιητικές συλλογές, οκτώ συλλογές αφηγημάτων, τρία θεατρικά έργα και πλήθος μεταφράσεων, πεζών και ποιημάτων, από τα γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά, ιταλικά και ολλανδικά.