Η ψυχοθεραπευτική ιδιότητα της γραφής είναι αδιαμφισβήτητη. Θεωρώ πως όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε αισθανθεί την ανάγκη να εξωτερικεύσουμε τη σκέψη και τα συναισθήματα μας με ποικίλους τρόπους μέσα απο την τέχνη, τον χορό, την λογοτεχνία ή πιο πρόσφατα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όντας εκπαιδευτικός τα τελευταία 13 χρόνια, έρχομαι καθημερινά αντιμέτωπος με στερεοτυπικές ιδέες και αντιλύψεις, που συχνά περιορίζουν τον ανθρώπινο νου και μπορούν ενδεχομένως να οδηγήσουν σε μισαλλοδοξία και φανατισμό, γεγονός που μπορεί να υπονομεύσει την ομαλή και αρμονική συμβίωση ανθρώπων διαφορετικής θρησκείας, κουλτούρας, εθνικότητας, διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού. Τι θα λέγατε να προσεγγίσουμε θέματα της επικαιρότητας με σαρκαστική και οχι επικριτική διάθεση ελπίζοντας σε μια κοινωνία πιο ανεκτική και φιλόξενη για όλους μας;