Χο – βολή

Φτιάχνω καφέ φιλενάδα να στα πω.

Που λες στη Γαλλία αποφάσισε η κυβέρνηση να τροποποιήσει το ασφαλιστικό, έπειτα από τον έντονο και διαρκή ξεσηκωμό του Γαλλικού λαού όπου πριν από μερικές μέρες κόντεψε να λιντσάρει τον ίδιο τον Μακρόν που εθεάθη σε μια θεατρική παράσταση, και εν τέλει φυγαδεύτηκε. Εδώ, στη γειτονιά μας φιλενάδα κάτι Ναζιστικά αποκαΐδια με πολιτικά, κυβερνούν και αλωνίζουν ανενόχλητα, απέναντι σε έναν λαό που περνάει τον χρόνο του βγάζοντας σελφι ή κάνοντας πλακίτσα με σαχλαμάρες τύπου Λιάγκα, για την ίδια του την σκλαβιά. Ξεσπάει και εκτονώνεται πίσω από μια οθόνη, παίρνει πολύ σοβαρά τον εαυτούλη του και επειδή υπήρξε μεγάλο θύμα στο παρελθόν ιδιαίτερα από τις διαπροσωπικές του σχέσεις, πλέον το μοναδικό του μέλημα είναι η προσωπική του αποκατάσταση και ηρεμία γιατί φιλενάδα πάνω από όλα e psychoula μας… Είναι και κάτι ξεσπάσματα αλλόκοτα για πράματα που αλλού συμβαίνουν και αλλού τα λέει, με το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα να είναι το να κλάνει μια μάντρα. Θα μου πεις, το να κλάσεις μια μάντρα δεν είναι και λίγο πράμα, ναι το καταλαβαίνω. Όπως το να σπάσεις δύο αυγά χωρίς να σου ξεφύγει στο πιάτο ούτε ένα κομματάκι από τσόφλι δεν είναι καθόλου εύκολο, σίγουρα καμία αντίρρηση. Τελοσπάντων, μπερδεύομαι κι εγώ καμιά φορά μη νομίζεις.

Από την άλλη μου έχει περάσει τελευταία από το μυαλό, ότι το να ασχολούμαι μονίμως με μια κοινωνία που έχει πάρει ήδη τις αποφάσεις της, δηλαδή την πορεία της με μαθηματική ακρίβεια προς την αποκτήνωση και την πνευματική σήψη, είναι κάπως τοξικό αυτό (την έμαθα από τον γιο μου αυτή τη λέξη) ειδικά όταν με επηρεάζει τόσο σε σημείο δημιουργίας και έμπνευσης. Δηλαδή είναι σοβαρά τα πράγματα. Θέλω να πω ρε παιδί μου πώς αυτή τη στιγμή που εμείς πίνουμε καφεδάκι, λίγο πιο κει υπάρχουν στρατόπεδα συγκέντρωσης με στοιβαγμένους ανθρώπους σαν τα ποντίκια και ο γιος μου προχθές απολύθηκε από την εταιρεία διότι δεν δέχθηκε μείωση του μισθού του και πλέον είναι άνεργος στα 43 του με ένα μωρό στην κούνια κι άλλο ένα στην κοιλιά της Ανθής, της γυναίκας του. Έχω αρχίσει και υποψιάζομαι ότι ιστορικά βρισκόμαστε στην εποχή μιας γενικευμένης γενοκτονίας, άνευ διακρίσεων και ορίων αλλά αυτά τα μπαστάρδια οι δημοσιογράφοι, αυτά τα ελεεινά αποβράσματα μου πιπιλάνε το μυαλό κάθε μέρα για τον Ερντογάν και τις Μακεδονίες τους, λες και ο Ερντογάν μείωσε την σύνταξη του Μελέτη μου και σκέφτομαι που λες διάφορα και στεναχωρούμαι όταν παρατηρώ ότι το ανθρώπινο πρόσημο απέναντι στην βαρβαρότητα και την αποκτήνωση δεν είναι πλέον αυτονόητο αλλά τίθεται υπό καθημερινή διαπραγμάτευση, γεγονός που μοιραία μου αποφέρει μεγάλη πίκρα και πολλή μοναξιά, κατάλαβες; Ε, τέτοια που λες φιλενάδα αλλά δεν περνάς τελευταία να τα πούμε. Μόνο στο μπακάλικο σε βρίσκω τυχαία πότε – πότε και θαρρείς πως δεν έμαθα ότι μήνυσες στον μπακάλη να μη μου πει ότι εδώ και μήνες ψωνίζεις βερεσέ…

Τώρα που στα είπα όμως ελπίζω να κατάλαβες ότι της γης οι κολασμένοι , στο ίδιο καζάνι βράζουνε και που σαι κακομοίρα μου μην κάνω κάνα χρόνο να σε δω πάλι ναι;

Άντε πιες το να το ρημάδι θα κρυώσει.