COP15 για τη βιοποικιλότητα: μικρά βήματα ελπίδας, αλλά και άλματα απογοήτευσης

Στην τελική συμφωνία της Διάσκεψης για τη Βιοποικιλότητα COP15 στο Μόντρεαλ, που μόλις τελείωσε, η  Greenpeace καλωσορίζει τη σαφή αναγνώριση των δικαιωμάτων, των εδαφών, του ρόλου και της γνώσης των αυτοχθόνων πληθυσμών στην προστασία της βιοποικιλότητας, όμως τονίζει ότι οι ψεύτικες λύσεις που προωθούνται εξυπηρετούν μόνο τα εταιρικά κέρδη.

Όπως αναλυτικά αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Greenpeace:

Οι θετικές εξελίξεις σχετικά με την αναγνώριση του κομβικού ρόλου των αυτοχθόνων πληθυσμών, δυστυχώς, δεν αρκούν να καλύψουν την αποτυχία της Διάσκεψης να καταλήξει σε εργαλεία και μέτρα ικανά να σταματήσουν τη μαζική καταστροφή της βιοποικιλότητας. Η αναγνώριση της σημασίας προστασίας της βιοποικιλότητας, μοιάζει να προωθείται παράλληλα με καταστροφικές δραστηριότητες μέσα στις ίδιες περιοχές. Με αυτά τα δεδομένα, η προστασία και οι δεσμεύσεις κινδυνεύουν να μείνουν στα χαρτιά. Ο στόχος προστασίας τουλάχιστον του 30% της γης και των ωκεανών ως το 2030 ναι μεν υπάρχει, αλλά κινδυνεύει να μείνει ένας άδειος αριθμός.

Σχετικά με τη χρηματοδότηση για την προστασία της βιοποικιλότητας, τα 20 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως ως το 2025, και μετά τα 30 δις ως το 2030 είναι μία αρχή, όμως δεν είναι αρκετά. Υπάρχει ένα κενό 700 δισεκατομμυρίων δολαρίων για τη χρηματοδότηση της βιοποικιλότητας, που δεν είναι ξεκάθαρο πώς θα καλυφθεί. Το θέμα δεν αφορά μόνο το πόσα χρήματα θα δοθούν, αλλά και το πόσο γρήγορα μπορούν να δοθούν. Χρειάζεται να δοθεί χρηματοδότηση στις αναπτυσσόμενες χώρες πολύ πιο γρήγορα.

Με έναν τραγικό τρόπο, οι μηχανισμοί που εμποδίζουν και καθυστερούν τη λήψη των απαραίτητων μέτρων, τόσο για την προστασία της βιοποικιλότητας όσο και για την προστασία του κλίματος, φαίνεται ότι είναι κοινοί. Είτε αναφερόμαστε στην αποθήκευση άνθρακα είτε σε δράσεις αντιστάθμισης, μεγάλα εταιρικά σχήματα βρίσκουν δημιουργικούς τρόπους να αποφύγουν τα απαραίτητα μέτρα. Αυτές οι ψεύτικες λύσεις πιθανότατα θα αποδειχθούν τραγικά και πανάκριβα σφάλματα. Τα σημερινά σκάνδαλα που παρατηρούνται ήδη στις αντισταθμίσεις άνθρακα στην περίπτωση της προστασίας του κλίματος, δρομολογούνται πλέον και στην περίπτωση της βιοποικιλότητας.

Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι οι δυο αλληλένδετες κρίσεις που βιώνουμε, η κλιματική κρίση και η κατάρρευση της βιοποικιλότητας, δεν αντιμετωπίζονται με το ξέπλυμα εταιρικού χρήματος, αλλά με μέτρα, σχέδια δράσης, χρονοδιαγράμματα και χρήματα που εξασφαλίζουν την υλοποίηση των δεσμεύσεων.