tetartopress

Δέκα ταινίες για το σπίτι, με ή χωρίς παιδιά


Αφού, λοιπόν, ζούμε πια αναγκαστικά στην εποχή του «Μένουμε σπίτι», ο περισσότερος ελεύθερος χρόνος μας θα μπορούσε να εμπλουτιστεί και με περισσότερες ταινίες.


Advertisement

Ακολουθούν κάποιες προτάσεις μας, είτε με παιδιά στο σπίτι είτε χωρίς παιδιά, πάντα με επίκεντρο τις ανθρώπινες σχέσεις αλλά, εδώ, σ’ ένα πιο ανάλαφρο ξεδίπλωμά τους.

 

Ταινίες με πιο μικρά παιδιά στο σπίτι

«Στην κορυφή του κόσμου» (Tout en haut du monde)
Σκηνοθεσία: Ρεμί Σαγιέ
Γαλλικό animation του 2015

Η Σάσα, μια 15χρονη Ρωσίδα αριστοκράτισσα του 19ου αιώνα, εγγονή ενός εξερευνητή που δεν έχει επιστρέψει από το τελευταίο του ταξίδι στο Βόρειο Πόλο, αφού δεν μπορεί να πείσει κάποιον να χρηματοδοτήσει μια αποστολή ανεύρεσής του, επαναστατεί απέναντι στο γάμο που της ετοιμάζουν οι δικοί της, φεύγει από τη οικογενειακή εστία με σκοπό την αναζήτηση του παππού της.


Advertisement

Εδώ, το σχέδιο είναι χειροποίητης κατασκευής, σε αντίθεση με το όλο και πιο τελειοποιημένο computerised animation των καιρών μας, η ιστορία που αφηγείται, αναφέρεται στο παρελθόν, εμπνέεται από τις πραγματικές αποστολές του πρωτοπόρου Ιρλανδού εξερευνητή Ερνεστ Σάκλτον στην Ανταρκτική και μας θυμίζει τις περιπέτειες από τα βιβλία του Ιουλίου Βερν. Όμως, το μήνυμα είναι συγκινητικά φεμινιστικό και διαχρονικό: η νεαρή ηρωίδα φεύγει από οικογενειακό αρχοντικό, δουλεύει σαν μια σερβιτόρα σ’ένα ψαροχώρι απ’όπου αναχωρούν τα πλοία προς το Βόρειο Πόλο, μπαίνει στο σκληρό ανδροκρατούμενο κόσμο των ναυτικών και της ζωής στα καράβια και βιώνει αυτό το επικίνδυνο ταξίδι με σθεναρό αντιηρωισμό, κερδίζοντας το σεβασμό όλων κι η ίδια, την αυτογνωσία της. Σ’αυτό το εσωτερικό της ταξίδι, γινόμαστε αβίαστα συνοδοιπόροι της και θαυμαστές της.

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer

© 2016 SACREBLEU PRODUCTIONS / MAYBE MOVIES


«Η κόκκινη χελώνα» (La tortue rouge)
Σκηνοθεσία: Μίκαελ Ντουντόκ ντε Βιτ
Γαλλο-Ιαπωνικό animation του 2016

Ένας ναυαγός ξεβράζεται από τη θάλασσα σ’ ένα ακατοίκητο από ανθρώπους τροπικό νησί. Προσπαθεί να επιστρέψει στον πολιτισμό με μια αυτοσχέδια σχεδία, αλλά κάθε φορά εμποδίζεται από μια γιγάντια κόκκινη χελώνα.


Advertisement

Δεν πρέπει ν’ αποκαλύψουμε περισσότερα για τη εξέλιξη της ιστορίας γιατί επιφυλάσσει μια μεγάλη έκπληξη. Μπορούμε, όμως, να πούμε πιο πολλά για να εκθειάσουμε την ονειρική ατμόσφαιρα της ταινίας και το διάχυτο λυρισμό της, τη συγκινητική μουσική τους που διεισδύει στο μυαλό σου και θέλεις να την ακούς για πολλές μέρες μετά, τις αξέχαστες εικόνες του έναστρου ουρανού, την ολική απουσία διαλόγων που συμβάλλει σε μια κατάσταση διαλογισμού όπου η ανάγκη για εξηγήσεις ολοένα κι αποδυναμώνεται, για τη διαρκή μάχη του ανθρώπου με τη φύση ώστε να είναι δυνατή η επιβίωση και που καταλήγει στη συνειδητοποίηση του άρρηκτου δεσμού του μαζί της, για τη σύζευξη του δυτικού ορθολογισμού με την ανατολική φιλοσοφική ενατένιση της ζωής, σ’αυτό το μοναδικό εικαστικά παραμύθι.

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer


«Ο Ασπροδόντης» (Croc-Blanc / White Fang)
Σκηνοθεσία: Αλεξάντρ Εσπιγκάρες
Γαλλικό animation του 2016, διάρκειας 85 λεπτών

Ένα άγριο λυκόσκυλο  που από τη γέννησή του ένιωσε την ανθρώπινη θαλπωρή, αναγκάζεται ν’ απομακρυνθεί από την ασφάλεια αυτού του κόσμου, γνωρίζοντας την άλλη πλευρά των ανθρώπων, την εκμεταλλευτική κι αυταρχική στάση τους.

Το αγαπημένο βιβλίο του Τζακ Λόντον κυλάει σε ήρεμους, στοχαστικούς ρυθμούς, μακριά από την ένταση, τον ανθρωπομορφισμό και τους μελοδραματισμούς των Αμερικάνικων animations. Στη συνύπαρξη ανθρώπου και ζώων στη φύση, ο άνθρωπος είναι ο παράταιρος με τη διαρκή επιδίωξη του οικονομικού κέρδους. Ο Εσπιγκάρες μας μεταδίδει την εσωτερική φύση του εξημερωμένου λυκόσκυλου που όσο ανάγκη κι αν έχει την προστασία του ανθρώπου λόγω των δραστηριοτήτων που αποσκοπούν στο χρήμα, ακόμα περισσότερο δεν παύει να είναι ένα ελεύθερο πλάσμα που χάρη σ’αυτήν την ελευθερία του, ανταποδίδει αυτήν την προστασία.


Advertisement

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer


Ταινίες με μεγάλα πια παιδιά στο σπίτι

«Πάντινγκτον 2» (Paddington 2)
Σκηνοθεσία: Πολ Κινγκ
Πρωταγωνιστούν: Χιου Μπόνεβιλ, Χιου Γκραντ, Σάλι Χόκινς, Τζιμ Μπρόντμπεντ
Ηνωμένο Βασίλειο, 2017

Ο Περουβιανός μικροσκοπικός αρκούδος Πάντινγκτον που έχει σχεδόν εξανθρωπιστεί, ζώντας αρμονικά με την οικογένεια Μπράουν σ’ένα ειδυλλιακό Λονδίνο και μιλώντας άπταιστα Αγγλικά, έχει μέσα του τόση θέρμη γι’αυτά τα παραστρατημένα πλάσματα της φύσης, τους ανθρώπους, που η παρουσία του κάνει τον κόσμο τους καλύτερο! Είναι ένα γλυκό, συγκινητικό παραμύθι που μας ανοίγει την καρδιά και, ταυτόχρονα, μιλάει για την έννοια της αληθινής οικογένειας κι όχι μονάχα της βιολογικής, και για το φόβο του διαφορετικού στις σύγχρονες κοινωνίες που εκφράζεται με μίσος και προκατάληψη. Κι όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, όταν η ανθρώπινη κακία δείχνει να επικρατεί, τότε μια αβίαστη σκηνή γέλιου αποκαθιστά την αληθινή πίστη στην ύπαρξη ενός πολύ καλύτερου κόσμου!

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer


«Πίτερ Ράμπιτ» (Peter Rabbit)
Σκηνοθεσία: Γουίλ Γκλουκ
Πρωταγωνιστούν: Ντόναλ Γκλίζον, Ρόουζ Μπερν, Σαμ Νιλ
Αγγλία, 2018

Εδώ, ο ανθρωπομορφισμός των ζώων έχει φτάσει σ’ένα από τα υψηλότερα επίπεδα που έχουμε δει στον κινηματογράφο. Σε τέτοιο σημείο που τα δύο αντίπαλα αρσενικά, ο άνθρωπος της πόλης και… το κουνέλι του δάσους, παίζουν αληθινό ξύλο μεταξύ τους διεκδικώντας αφ’ενός, τα ζώα, την ανεμπόδιστη πρόσβασή τους σε μια φάρμα στην Αγγλική εξοχή κι αφ’ετέρου, ο άνθρωπος την απαγόρευση της πρόσβασης των ζώων ώστε να προστατεύσει τις καλλιέργειές του. Ταυτόχρονα, διεκδικούν κάτι κοινό: την εύνοια μιας γυναίκας, ευθέως ερωτικά ο άνθρωπος κι υπόγεια το κουνέλι. Η γυναίκα ξεχειλίζει από στοργή αλλά δεν φαίνεται να καταλαβαίνει ότι η ψυχολογική εξιδανίκευση της φύσης μέσα στη σκέψη της εμποδίζει την κατανόησή της. Το στόρυ εξελίσσεται προβλέψιμα μεν, ωστόσο οι δεύτεροι χαρακτήρες της ταινίας είναι τόσο απολαυστικά ξεχωριστοί, εντελώς σουρρεάλ: ένας κόκορας που ενοχλείται γιατί πρέπει να ξυπνάει πρώτος σε όλη την πλάση κάθε πρωί, τα πουλιά που χορεύουν σαν ράπερ όταν πατάνε στη γη, το γουρούνι που είναι ένας βουλιμικός δανδής κι ένας τάρανδος που αποσβολωμένος, σαν χαμένος σ’έναν άλλο κόσμο, ψελλίζει τη λέξη “φώτα” βλέποντας οποιοδήποτε αυτοκίνητο μπροστά του, πρωί ή βράδυ!

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer


«Η Ζωή του Πι» (Life of Pi)
Σκηνοθεσία: Ανγκ Λι
Πρωταγωνιστούν: Σαράτζ Σάρμα, Ιρφάν Καν, Αντίλ Χουσεΐν, Ταμπού, Ζεράρ Ντεπαρντιέ
Η.Π.Α., Κίνα, 2012

Ένας έφηβος ταξιδεύει μαζί με την οικογένειά του από την Ινδία στον Καναδά με υπερωκεάνειο εκείνης της εποχής. Ο πατέρας του, ιδιοκτήτης ζωολογικού κήπου, έχει μαζί του όλα τα ζώα για το επαγγελματικό τους ξεκίνημα στη νέα πατρίδα τους. Όμως, μια θεομηνία θα βουλιάξει το πλοίο κι ο Πι απομένει ο μοναδικός επιζώντας από το ανθρώπινο είδος, σε μια σωσίβια λέμβο καταμεσίς στον ωκεανό, με τη επικίνδυνη συντροφιά, ως εκ θαύματος, μιας τίγρης, ενός ουρογκοτάγκου, μιας ζέβρας και μιας ύαινας! Η καθημερινή μάχη για επιβίωση, μαζί με την τίγρη τελικά, γίνεται ένα ταξίδι ενηλικίωσης μ’έναν αδυσώπητα αναγκαίο τρόπο. Είναι αδύνατον να περιγραφεί η εικαστική ομορφιά αυτής της ταινίας που είναι το αληθινό ταξίδι για το θεατή! Ουρανοί με χιλιάδες αστέρια, μια φωτισμένη νυχτερινή θάλασσα, ηλιοβασιλέματα στον απέραντο ωκεανό και στη μέση του πουθενά, ένα τροπικό ακατοίκητο νησί με σαρκοβόρα φυτά, ένα σωρό γνωστές κι άγνωστες θαλάσσιες υπάρξεις. Σαν ένα παραμύθι, θαρρείς με ρίζες σε αρχετυπικούς μύθους και με μια αφήγηση από το μαέστρο Ανγκ Λι που ρέει. Είναι λίγο κρίμα, όμως, που στο φινάλε ο Λι θέλει πια να μας προβληματίσει εάν τόση ώρα βλέπαμε ξύπνιοι, με ορθάνοιχτα μάτια ένα όνειρο ή εάν παρακολουθούσαμε σαν υπνωτισμένοι μια τόσο σκληρή πραγματικότητα όπου η τελική επιβίωση πιστεύεις θα είναι το αναπόφευκτο τέλος του.

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer


Ταινίες χωρίς παιδιά στο σπίτι

«Η άλλη όψη της ελπίδας» (Toivon Tuolla Puolen)
Σκηνοθεσία: Άκι Καουρισμάκι
Πρωταγωνιστούν: Σερβάν Χαγί, Σακάρι Κουοσμάνεν, Γιάνε Χιτιαΐνεν, Ιλκα Κοϊβούλα, Νούπου Κοΐβου, Σίμον Χουσεΐν Αλ-Μπαζούν
Φινλανδία, 2017

Το κεντρικό πρόσωπο είναι ένας Σύριος πρόσφυγας που η παρουσία του στη Φινλανδία συμβάλλει στον εξανθρωπισμό των κατοίκων της που συγχρωτίζεται μαζί τους. Στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, όπου αναγκάζεσαι να ντυθείς σαν Γιαπωνέζος για να υποδεχθείς το κύμα των Γιαπωνέζων τουριστών που κατακλύζει την Ευρώπη ώστε να βγάλεις λεφτά απ’αυτούς, η μεταμφίεσή σου μπορεί, όμως, να γίνει με το δικό σου στυλ, με τη συνειδητοποίηση ότι όσο κι αν δεν μπορείς να κατανοήσεις το διαφορετικό, μπορείς και πάλι να συνυπάρχεις μαζί του μια χαρά! Αβίαστα, χαρούμενα, με αλληλεπίδραση. Στο κινηματογραφικό σύμπαν του Καουρισμάκι, οι losers, το ροκ κι η ανθρωπιά μπορεί και να νικήσουν στο τέλος. Αλλά κι αν χάσουν, δεν έχει και τόση σημασία. Γιατί ως την επόμενη ταινία, σε κάθε επόμενη ταινία, μπορεί, στο μεταξύ, να αφυπνίζονται όλο και περισσότεροι άνθρωποι. Η αύρα του Καουρισμάκι, σ’αυτήν ιδιαίτερα την ταινία του, έχει κάτι το μαγικό, πέραν από εκείνη τη μελαγχολική αλλά και βαθιά ανθρωπιά που έχει πάντα.

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer


«Soul Kitchen»
Σκηνοθεσία: Φατίχ Ακίν
Πρωταγωνιστούν: Αδάμ Μπουσδούκος, Μόριτζ Μπλάιμπτροϊ, Μπιρόλ Ουνέλ, Άννα Μπέντερκε
Γερμανία, 2009

Ο Ακίν δημιουργεί μια ευφορική ταινία, περιγράφοντας μια ομάδα ανθρώπων στο σύγχρονο Αμβούργο που φωλιάζει στο εστιατόριο ενός Ελληνογερμανού κι έχουν εμπνευστεί, θαρρείς από τις αξίες του χίππικου τρόπου ζωής όσον αφορά την ανοιχτωσιά, τη θέρμη και την αλληλεγγύη μεταξύ τους ενώ, ταυτόχρονα, παραμένουν ρομαντικοί στον έρωτα. Αυτή η άτυπη κοινότητα υπάρχει μέσα σε μια μεγαλούπολη όπου αυτά που κυριαρχούν στις σχέσεις, είναι, βέβαια, τα εντελώς διαφορετικά: ο ανταγωνισμός, η επιδίωξη του κέρδους, η μοναξιά. Φαίνεται ότι οι σχέσεις ανάμεσα στα μέλη αυτών των δύο διαφορετικών τρόπων ζωής μεταξύ τους, είναι ανέφικτες: ελεύθεροι αλλά ειλικρινείς οι εκπρόσωποι της πρώτης, ιδιοκτησιακοί κι ανασφαλείς, και γι’αυτό, απαιτητικοί και υστερόβουλοι οι δεύτεροι. Κι όλοι τους, λες κι εντάσσονται σε δύο ευρύτερα πολιτιστικά στρατόπεδα: αυτό των Βαλκανίων που έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει στη Γερμανία αλλά λες και στο αίμα τους κυλάει ένας πιο αυθόρμητος κι άναρχος τρόπος να ζουν την καθημερινότητά τους, κι αυτό των βέρων Γερμανών όπου στη σκέψη τους κυριαρχεί η οργάνωση, το συμφέρον η τυφλή, στα όρια μιας αποανθρωποίησης, υπακοή στους νόμους. Φυσικά, υπάρχει μια απλοποίηση όλα αυτά, ο Ακίν, όμως, τα υπαινίσσεται επιδέξια, κυρίως, μέσα από τις τόσο φυσικές ερμηνείες των ηθοποιών του. Eίναι κρίμα, δυστυχώς, που ο Ακίν, καθώς πλησιάζει το τέλος της ταινίας, καταφεύγει σε σεναριακές ευκολίες για να προχωρήσει την ιστορία που αφηγείται αλλά η απόλαυση που έχουμε νιώσει τόση ώρα, δεν φεύγει πια από μέσα μας!

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer


«Κρυφή Συνταγή» (The cakemaker)
Σκηνοθεσία: Οφίρ Ραούλ Γκράιτσερ
Πρωταγωνιστούν: Σάρα Άντλερ, Τιμ Κάλκχοφ, Ρόι Μίλερ
Ισραηλινο-Γερμανική ταινία του 2017

Με ποιον θα μπορούσες να μοιραζόσουν περισσότερο τον πόνο σου για την ξαφνική απώλεια του συντρόφου σου παρά με τον άνθρωπο με τον οποίο εκείνος ήταν ερωτευμένος όσο ζούσε; Με ποιον άλλον παρά με τον άνθρωπο εκείνο που ο σύντροφός σου είχε ενώσει το σώμα του, είχε μοιραστεί συναισθήματα και όνειρα για μια καινούρια ζωή, όπως κάποτε μαζί σου; Με ποιον άλλον παρά μ’εκείνον με τον οποίο είχατε μοιραστεί την αγάπη σας για τον ίδιο άνθρωπο που έφυγε πια από τη ζωή; Έχουμε προκαθορίσει και φανταστεί πως είναι ν’αγαπάς αλλά το μόνο που τελικά ζούμε, είναι το φάντασμά της ή την ιδέα της. Έχουμε ψυχαναλύσει τους εαυτούς μας κι έχουμε ερμηνεύσει τα κίνητρά μας αλλά δεν μπορούμε να γεμίσουμε το κενό της από την έλλειψή της μέσα μας και γι’αυτό βασανιζόμαστε χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε. Ο Γκράιτσερ ψηλαφίζει κάπως διστακτικά αυτό το τόσο μεγάλο θέμα. Άλλοτε το πλησιάζει πολύ κοντά, κι άλλοτε σαν να μην το αντέχει κι απομακρύνεται. Όμως και πάλι, μας προσφέρει έναν καθρέφτη των πιο γνώριμων και πιο μύχιων φόβων μας, για να στοχαστούμε πάνω στις σχέσεις μας (έστω και σε σεναριακό επίπεδο μονάχα, κάποιες φορές), δίνοντάς μας μια ιδιαίτερη, ζεστή ταινία. Επιπλέον, ο νεαρός Γερμανός Tim Kalkhof δίνει μια μοναδική ερμηνεία στο ρόλο του, ενός ανθρώπου που θαρρείς γεννήθηκε για να ζει μοναχικά αλλά με τόση αγάπη για τους άλλους, εσωτερική, βουβή, σπαρακτική.

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer


«Ο άνθρωπος που σκότωσε τον Δον Κιχώτη» (The Man Who Killed Don Quixote)
Σκηνοθεσία: Τέρυ Γκίλιαμ
Πρωταγωνιστούν: Ανταμ Ντράιβερ, Τζόναθαν Πράις, Στέλαν Σκάρσγκαρντ, Ολγκα Κιριλένκο, Τζοάνα Ριμπέιρο
Αγγλία, 2018

Θ’αφήναμε κι εμείς τις ανέσεις μας για να ενδώσουμε σ’ένα από τα επίμονα καλέσματα του ασυνείδητου μας και να δώσουμε τις μάχες μας με τους υπαρξιακούς μας ανεμόμυλους, όπως ο Δον Κιχώτης; Μπορούν να κατακτηθούν τα νιάτα καθώς μεγαλώνουμε; Αν έπρεπε να διαλέξουμε ανάμεσα στην εμπορευματοποίηση και το ρομαντισμό, στην αδιαπραγμάτευτη αποδοχή μιας μονοδιάστατης πραγματικότητας και σε μια εφηβικής φύσης φαντασίωση της αλλαγής της, ανάμεσα στους ανεμόμυλους και τις ανεμογεννήτριες, τότε ποιο από τα δύο θα διαλέγαμε; Ο 78χρονος το 2018 Τέρι Γκίλιαμ μας απαντάει σε όλα τα παραπάνω και σε πολλά άλλα που δεν περνάνε από το νου μας παρά μέρες μετά τη θέαση της ταινίας του, χαρίζοντάς μας μια σφριγηλή ταινία, πάντα μέσα στο αναρχικό, σουρεαλιστικό, σατυρικό πνεύμα των Μόντι Πάιθονς των οποίων ήταν ιδρυτικό μέλος, σαν δώρο, σαν μια υπέροχη παραβολή που μας ταξιδεύει τόσο αβίαστα σε άλλους κόσμους που έχουμε κρυμμένους μέσα μας εν αγνοία μας. Κι έχουμε την αίσθηση ότι βλέπουμε ενσαρκωμένο τον ίδιο τον Δον Κιχώτη του Θερβάντες στην ερμηνεία του Τζόναθαν Πράις!

Περισσότερες πληροφορίες: imdb | trailer


Advertisement


Advertisement

 

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

 

Advertisement

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

 
Yasunari Kawabata «Η Χώρα του χιονιού»

Yasunari Kawabata «Η Χώρα του χιονιού»

Η Χώρα του χιονιού είναι μια ιστορία έρωτα ανάμεσα σε έναν αργόσχολο διανοούμενο αστό του Τόκυο και μια γκέισα των ...
Betty Smith «Το αύριο θα είναι καλύτερο»

Betty Smith «Το αύριο θα είναι καλύτερο»

Ένα ξεχασμένο λογοτεχνικό διαμάντι της σπουδαίας Betty Smith. Μια ωδή στη νεανική αγάπη, τον γάμο, την οικογένεια, την ελπίδα. Μπρούκλιν, ...
Χατζηφραγκέτα

Χατζηφραγκέτα the band ζωντανά στην Πάτρα

Οι Χατζηγφραγκέτα σε fullband σύνθεση έρχονται το Σάββατο 2 Μαρτίου στο Royal στην Πάτρα. Οι Χατζηφραγκέτα είναι: Πάνος Φραγκιαδάκης – ...
Πάτρα: Πάρτι για τα 4 χρόνια Πίξελbooks

Πάτρα: Πάρτι για τα 4 χρόνια Πίξελbooks

Πάρτι για τα 4 χρόνια Πίξελbooks (Κανακάρη 185, Πάτρα) την Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου στις 20:00 θα διαβάσουν αποσπάσματα από τα ...

Σχετικά με τον αρθρογράφο:

Έχει γράψει 199 Άρθρα

Εκείνες τις ατέλειωτες ελεύθερες ώρες των φοιτητικών χρόνων στην δεκαετία του '80, η ανάγκη για τη διαμόρφωση μιας προσωπικής ταυτότητας, να ξέρεις τουλάχιστον ποιος δεν είσαι, βρήκε καταφύγιο στην κινηματογραφοφιλία, στα διαβάσματα των κριτικών για ταινίες και στις συζητήσεις γύρω απ' αυτές. Με τα χρόνια, μετά από ναρκισσισμούς κι επιδείξεις, αυτό που μένει στο τέλος είναι το να είσαι επιτέλους ανοιχτός στο να μαθαίνεις διαρκώς τι σ' αρέσει, τι δεν σ' αρέσει, τι παύει να σ' αρέσει και τι αρχίζει να σ' αρέσει. Έτσι, ταυτόχρονα, είναι δυνατό επιτέλους, να μπορείς να δεχθείς τι αρέσει και τι δεν αρέσει και στον άλλον. Ο κινηματογράφος είναι σαν ένα δεύτερο σπίτι που μπορεί να χωράει όλο και πιο πολλούς. | [email protected]

RELATED ARTICLES

Back to Top