Δήλωση κατοίκων της κατάληψης Μπουμπουλίνας μέσα από το Πολυτεχνείο: Χρειαζόμαστε επειγόντως βοήθεια

By C messier – Own work, CC BY-SA 4.0, Link

Μετά την εκκένωση της κατάληψης Μπουμπουλίνας την Τρίτη 12 Νοεμβρίου, έγινε προσπάθεια από την αστυνομία να μεταφέρει αυτούς που κατοικούσαν εκεί, στο στρατόπεδο της Αμυγδαλέζας και σε άλλες περιοχές μακριά από την Αθήνα. Μετά, όμως την συλλογική άρνησή τους να μεταφερθούν μακριά από την πρωτεύουσα, οι αστυνομικοί, όπως καταγγέλλουν, τους άφησαν στη μέση του πουθενά και τους είπαν να περπατήσουν μέσα στη βροχή.

Τώρα πλέον βρίσκονται, πίσω στην Αθήνα, έχοντας βρει στέγη στο Πολυτεχνείο, καθώς όπως τονίζουν: «Ξέρουμε ότι θα βρούμε κόσμο εδώ που θα μας υποστηρίξει. Χρειαζόμαστε αυτήν την υποστήριξη τώρα, καθώς δε ξέρουμε τι πρόκειται να συμβεί – ειδικά αν οι μπάτσοι έρθουν να μας πιάσουν, δε ξέρουμε τι θα μας κάνουν»

Αναλυτικά το κείμενο που δημοσίευσαν στο athens.indymedia.org:

Δήλωση κατοίκων της κατάληψης Μπουμπουλίνας – χρειαζόμαστε επειγόντως βοήθεια

Η κατάληψη Μπουμπουλίνας εκκενώθηκε την Τρίτη 12/11/19 περίπου στις 6 το πρωί. Μεταφερθήκαμε στην Πέτρου Ράλλη και το βράδυ μας μοίρασαν σε 4 λεωφορεία. Άφησαν επίσης μια οικογένεια και μια γυναίκα “ελεύθερες”, χωρίς στέγη στην Αθήνα.

Άρνηση να καταλήξουμε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης

Τα 4 λεωφορεία κατευθύνονταν προς το στρατόπεδο της Αμυγδαλέζας. Όταν συνειδητοποιήσαμε που μας πήγαιναν, αρνηθήκαμε να κατέβουμε από τα λεωφορεία, όλοι, όλες και όλα. Αρνηθήκαμε επειδή γνωρίζουμε τις συνθήκες εκεί, κάνεις δε θα ήθελε να μείνει πάνω από 24 ώρες σε αυτό το μέρος. Περάσαμε τη νύχτα χωρίς φαΐ και νερό, στο σκοτάδι.

Άρνηση να επαναπροωθηθούμε σε μακρινές περιοχές

Το πρωί, οι μπάτσοι είπαν ότι βρέθηκε μια λύση και ότι θα μας πήγαιναν σε στρατόπεδα μακριά απ’ την Αθήνα. Εμείς που ήμασταν στα 2 λεωφορεία που θα πήγαιναν στη Θεσσαλονίκη αρνηθήκαμε να επαναπροωθηθούμε και τους ρωτήσαμε γιατί να πάμε εκεί. Απάντησαν ότι θα έπρεπε να μας βάλουν σε κάποιου είδους φυλακή έτσι κι αλλιώς καθώς είχαμε διαπράξει ρευματοκλοπή και ότι θα μας μετέφεραν σε απόσταση 5 ωρών απ’ την Αθήνα. Πήραμε θέση συλλογικά ενάντια σ’ αυτήν την απόφαση. Είπαν ότι θα μας οδηγούσαν πίσω στην Αθήνα αλλά στην πραγματικότητα μας άφησαν στη μέση του πουθενά, 10 χιλιόμετρα από το κοντινότερο μέτρο και μας είπαν να περπατήσουμε μέσα στη βροχή.

Πίσω στην Αθήνα

Εδώ στην Αθήνα έχουμε μια ζωή, κάποια από μας σπουδάζουν, πηγαίνουν σχολείο, ξέρουμε κόσμο. Σε κάθε περίπτωση, η ζωή είναι καλύτερη εδώ απ’ ό,τι εκεί, εδώ στην πρωτεύουσα έχουμε περισσότερες δυνατότητες.

Θέλουμε να αγωνιστούμε για τις ζωές μας. Δε θέλουμε λύπηση. Δε θέλουμε να μας συμπεριφέρονται σαν ζώα. Δε θέλουμε να μας ταΐσουν το σκατοφαγητό τους, δε το χρειαζόμαστε. Ο μόνος τρόπος να αποφασίσουμε για τις ζωές μας είναι να είμαστε εδώ στην Αθήνα.

Χρειαζόμαστε επειγόντως βοήθεια

Ζούσαμε σε καταλήψεις επειδή τα λεφτά που μας δίνει το κράτος δεν είναι αρκετά για νοίκι και φαγητό και στα μέρη που προσφέρει το κράτος χειρότερες συνθήκες μας περιμένουν. Παρ όλα αυτά, πριν μας αφήσουν να φύγουμε, οι μπάτσοι μας υποσχέθηκαν ότι αν μας βρουν ξανά σε κατάληψη, θα μας πάνε φυλακή.

Τώρα είμαστε πίσω στην Αθήνα, δεν έχουμε στέγη και έχουμε έρθει στο Πολυτεχνείο γιατί ξέρουμε ότι θα βρούμε κόσμο εδώ που θα μας υποστηρίξει.

Χρειαζόμαστε αυτήν την υποστήριξη τώρα, καθώς δε ξέρουμε τι πρόκειται να συμβεί – ειδικά αν οι μπάτσοι έρθουν να μας πιάσουν, δε ξέρουμε τι θα μας κάνουν.

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ

ΘΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ

ΖΗΤΑΜΕ ΤΩΡΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΑΤΟΜΑ, ΚΟΥΒΕΡΤΕΣ, ΖΕΣΤΑ ΡΟΥΧΑ ΚΑΙ ΦΑΓΗΤΟ