Ένα αγόρι που το έλεγαν Χανς…

Μια φορά και έναν καιρό πριν πολλά πολλά χρόνια, στις 2 Απριλίου 1805, όταν ακόμα οι άνθρωποι μαζεύονταν τα βράδια γύρω από το τζάκι ή στις αυλές τους τα καλοκαιρινά βράδια και έλεγαν ιστορίες που τους έφερνε ο άνεμος από άλλες μακρινές γειτονιές, γεννήθηκε ένα μικρό αγόρι που το έλεγαν Χανς, στο νησί Φιονία της Δανίας.

Ο Χανς ήταν ένα περίεργο παιδί με εξαιρετική φαντασία. Πολλές φορές τον έβλεπαν να περπατά στο δρόμο σαν ονειροπαρμένος και το μυαλό του δεν το είχε πουθενά αλλού, παρά μόνο στα ποιήματα και στο διάβασμα. Έμεινε ορφανός σε μικρή ηλικία με μόνο στήριγμα τη μητέρα του.

Προσπάθησε αλλά χωρίς επιτυχία να μάθει την τέχνη του πατέρα του, που ήταν παπουτσής και έτσι τελειώνοντας το σχολείο για άπορα παιδιά πήγε σε ένα ραφτάδικο για να μάθει την τέχνη. Φυσικά ούτε και εκεί τα κατάφερε γιατί η καρδιά του ήταν δοσμένη αλλού.

Αγαπούσε το θέατρο, αποστήθιζε ολόκληρες σκηνές από έργα που έβλεπε και αφιερωνόταν με πάθος στην απαγγελία στους φίλους μα και τους λοιπούς περαστικούς των ιστοριών που έπλαθε. Ήταν δεκατεσσάρων χρονών, όταν, κυνηγώντας μια καλύτερη τύχη, έφθασε στην Κοπεγχάγη, με μόνη του περιουσία 30 φράγκα με σκοπό να γίνει ηθοποιός. Τελικά μια και απορρίφθηκε στις εξετάσεις του Βασιλικού Θεάτρου λόγω εμφάνισης, έμεινε κυριολεκτικά αφιερωμένος σε όλα τα χρόνια της ζωής του στην απαγγελία παραμυθιών.

Κάπως έτσι ξεκίνησε η «παραμυθένια» ζωή του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Κάπως έτσι άρχισαν να γίνονται γνωστά τα παραμύθια του, που μέχρι σήμερα έχουν συντροφέψει τα παιδικά χρόνια τόσων γενεών. «Η Βασίλισσα του χιονιού», «Η Βασιλοπούλα και το ρεβίθι», «Η Τοσοδούλα», «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα», «Το μολυβένιο στρατιωτάκι» είναι μερικές μόνο από τις αγαπημένες μας ιστορίες τις οποίες μάς χάρισε το δημιουργικό ευφάνταστο μυαλό του.

Οι κυριότεροι ήρωες των παραμυθιών του είναι φτωχοί και αδικημένοι άνθρωποι, που όμως έχουν ασυνήθιστα ψυχικά χαρίσματα, ευγένεια, ταλέντο, μεγαλοψυχία. Στα έργα του απεικονίζει τη ρεαλιστική και σύγχρονη ζωή της μικροαστικής τάξης των πόλεων. Η δημιουργία του Άντερσεν αποτελεί την κορυφή στις ρεαλιστικές τάσεις της δανικής φιλολογίας του 19ου αιώνα. Όλα του τα έργα διαπνέονται από γλυκιά μελαγχολία, συγκίνηση, ειλικρίνεια δράση, χιούμορ και λεπτή σάτιρα.

Κάνουμε σήμερα μια περιήγηση στη ζωή του μια και εξ’ αφορμής του μεγαλείου της προσφοράς των παραμυθιών του σε όλες τις παιδικές ψυχές όλα αυτά τα χρόνια, έχει καθιερωθεί η ημέρα γέννησής του ως ημέρα γιορτής της Παιδικής Λογοτεχνίας παγκοσμίως. Και συνειδητοποιούμε για άλλη μια φορά την μαγεία και θεραπευτική ωφέλεια των παραμυθιών!

Το ότι η φιλαγνωσία είναι κάτι που «χτίζεται» από τη μικρή μας ηλικία είναι γνωστό. Δεν ξέρω όμως πόσοι από εσάς, αγαπημένοι μου ενήλικες, θυμάστε την απόλαυση ανάγνωσης ενός παραμυθιού. Γιατί μεγαλώνοντας αφηνόμαστε στις υποχρεώσεις που απορρέουν και υπάρχουν αρκετές περίοδοι της ζωής μας κατά τις οποίες η καθημερινότητά μας κυριεύεται από κάποιο βιαστικό ξεφύλλισμα εφημερίδας. Μη νιώθετε άσχημα γιατί η ανάγνωση απαιτεί χρόνο και ηρεμία, δύο από τα αγαθά της ζωής μας που συνεχώς παραμελούμε και χειριζόμαστε βιαίως.

Βρείτε μια ωρίτσα να διαβάσετε φωναχτά σε όλη την οικογένεια ένα παραμύθι. Ευκαιρία να αφήσετε ελεύθερο το υποκριτικό ταλέντο που κρύβεται μέσα σας. «Ηθοποιός» είναι όποιος αποπειράται να διαμορφώσει ήθος. Και οι ήρωες των παραμυθιών για παιδιά κάθε ηλικίας διαμορφώνουν ήθος. Και διδάσκουν. Καλές αναγνώσεις!