Ένα πλοίο σε μια διαδρομή εκατό και πλέον χρόνων

«…Ξημέρωσε η 25η Αυγούστου του 1922.

Επιτέλους τα πλοία που περίμεναν άρχισαν να καταφτάνουν. Ήταν 11 πλοία μαζί με δύο Ελληνικά αντιτορπιλικά τον «Πάνθηρα» και τον «Αβέρωφ». Άρχισε η περιπετειώδης επιβίβαση. Βάρκες μετέφεραν τον κόσμο στα καράβια συνεχώς. Δεν υπήρχε κάποια τάξη, κάποια σειρά, όλοι ήθελαν να φύγουν.

Πανδαιμόνιο, φωνές, την τελευταία στιγμή κάποια μάνα ανέβαινε στη βάρκα χωρίς τα παιδιά της και αντιστρόφως. Κάποιοι ηλικιωμένοι χωριάτες δεν μπορούσαν να πηδήξουν στις βάρκες και έπεφταν στη θάλασσα. Πατεράδες κολυμπούσαν κρατώντας στο ένα χέρι το παιδί τους, κάνοντας μεγάλη προσπάθεια να προσεγγίσουν την βάρκα που πάνω της ήταν η υπόλοιπη οικογένεια. Φωνές που ζητούσαν βοήθεια, φωνές που αναζητούσαν πρόσωπα, φωνές απελπισμένες, φωνές επίκλησης ουράνιας αρωγής…»

Το «Νιλουφέρ» ήταν το ατμόπλοιο που μετέφερε τους κατοίκους από τα παράλια της Προποντίδας και της Βιθυνίας –Κίος, Τρίγλια, Ελιγμοί, Μουδανιά– και το μόχθο τους –λάδι, σταφύλια, σύκα, μεταξωτά– στην αρχόντισσα Πόλη.

Ήταν, όμως και το καΐκι που έμελλε να σεργιανίσει τα ξεριζωμένα σώματά τους στις νέες –αφιλόξενες γι’ αυτούς– πατρίδες μετά την Καταστροφή· τις ψυχές τους τις είχαν θυμίαμα και καντήλι που σιγόκαιγε φωτίζοντας τα άγια χώματα των χαμένων πατρίδων.

Είναι το πλοίο που εκτίθεται μισοβουλιαγμένο και τσακισμένο σ’ έναν όρμο του Κορινθιακού Κόλπου, για να πιστοποιεί και ν’ αποτελεί το αποδεικτικό στοιχείο της εξιστόρησης μιας συγκλονιστικής διαδρομής 100 και πλέον χρόνων των πρωταγωνιστών και των απογόνων τους, που με ανυπέρβλητες δυσκολίες, αλλά με χαμόγελο και ρυθμό σμυρναίικο, ύφαιναν μια νέα ζωή.

Αδέλφια, που χάθηκαν, ξανασμίγουν μες στη θύελλα του Εμφυλίου Πολέμου, αξέχαστοι έρωτες ολοκληρώνονται στην Πόλη των Σεπτεμβριανών, σκονισμένες από τη λήθη ψυχές αναζητούνται μετά από πολλά χρόνια στις παλιές, αλησμόνητες πατρίδες….

Νίκος Καζατζόπουλος
Ο Νίκος Καζατζόπουλος γεννήθηκε το 1952 στην Ιτέα  Φωκίδας. Είναι Μικρασιάτης τρίτης γενιάς με αναφορές  στη Σμύρνη και τους Ελιγμούς της Βιθυνίας.

Σπούδασε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι  συνταξιούχος  εκπαιδευτικός.  Ολοκλήρωσε  την  καριέρα του ως διευθυντής του Λυκείου Ιτέας διδάσκοντας για 33 χρόνια σε γυμνάσια και λύκεια της Αθήνας και της Φωκίδας.

Είναι συγγραφέας των βιβλίων: «Ανάλυση Α΄» και «Ανάλυση Β΄» για τους μαθητές της Γ΄ Λυκείου. Το 2008 ανασύστησε το «Σύλλογο Μικρασιατών Ιτέας» Ιτέας και ήταν επί επτά συνεχή χρόνια Πρόεδρος του Συλλόγου με ενεργή δράση. Ζει μόνιμα στην Ιτέα.

Είναι παντρεμένος με τη Νάντια Μαντά-Καζατζοπούλου κι έχει δύο παιδιά –το Βασίλη και την Ηρώ– και τέσσερα εγγόνια.