Ένας ψυχαγωγικός λήθαργος

Κοιμάσαι.

Ξυπνάς μια μέρα άρρωστος και απορείς;

Κοιμάσαι ξανά για λίγο, για μια μικρή χρονική στιγμή, 15 χρόνων ίσως και λίγο παραπάνω.

Ο λαιμός σου χύνει πηχτό αναβράζων πύον και οι αμυγδαλές σου έχουν κλείσει τη μόνη δίοδο καθαρού οξυγόνου προς τους πνεύμονές σου.

Παρ’ όλα αυτά εσύ εξακολουθείς να ταΐζεις τις έμμονες συνήθειές σου με λαιμαργία.

Αντί να ξαπλώσεις το μυαλό σου κάτω από τις φρουτόχυτες πορτοκαλιές και να απαλύνεις τον πόνο των σκέψεων. Των σκέψεων που σου σμιλεύουν τον εγκέφαλο και την φαιά ουσία σου.

Πολλές σκέψεις, πολλές. Ακαταμάχητες. Δύσκολα τις απαρνείσαι. Δύσκολα τις αποβάλλεις από μέσα σου. Δεν έχουν κάποιο λόγο ή αίτια που υπάρχουν. Απλώς σε κυριεύουν, δίχως την άδεια σου.

Σήκωσε το πάπλωμα των διάχυτων αυτών πλασμάτων και πότισέ τα με βιτριόλι και οινόπνευμα. Βάλε φωτιά στα κουφάρια τους και στήσε ψηλούς πασσάλους με τα κεφάλια τους γύρω από το δεντρό των επιθυμιών σου. Εμπόδισε την είσοδο του τάγματος. Οι λεηλάτες του πνεύματός σου.

Τους έχεις αφήσει να σε πλησιάσουν εδώ και καιρό. Από τότε που επέστρεψες. Τους αφήνεις να λεηλατούν την ψυχή που κάποτε ήξερες ότι είχες.

Έχεις απομακρυνθεί εδώ και καιρό. Βουτάς σε κάτεργα και υπόγειες σπηλιές.

Αμαυρώνεις το μονοπάτι για το οποίο κάποτε πολεμούσες να κρατηθείς πάνω του.

Μια σφήκα τσιμπάει τους γύρω σου. Φεύγουν πρησμένοι και κουφοί.

Κουφάθηκε και η μόνη μας ελπίδα που άλλοτε έπαιζε ασταμάτητη την ιρλανδέζικη φλογέρα της.

Τώρα βρίσκεται με ένα φλόγιστρο στο χέρι και καίει κάθε ανάμνηση μελωδίας μέσα της.

Εσύ πάλι γρονθοκοπάς σαν ζυμάρι το κατάκοιτο σώμα σου.

Ένα βαθύ αίσθημα αυτολύπησης πεταρίζουν τα μάτια σου. Πετάνε μακρυά και φεύγουν.

Μήπως είχες μεταναστεύσει στην πηγή των απαλλοτριωμένων ονείρων;

Μια βουή από καύτρες. Μια βουή από καρναβαλανθρώπους. Μια βουή από μάτια καταπάνω σου.

Σε κοιτούν. Ίσως και να είναι τα δικά σου μάτια. Ναι τα δικά σου πολλαπλασιασμένα μάτια σε κοιτούν να ξαπλώνεις κατάκοιτος. Να κοιμάσαι για λίγο. Για μια ολόκληρη ζωή, να κοιμάσαι τον γλυκόπικρο ύπνο που εσύ διάλεξες. Έτσι απλά για να μην σκέφτεσαι. Έτσι απλά για να οραματίζεσαι κάτι άλλο από τα πρόσωπα της νοσταλγίας του κάποτε.

Και συνεχίζει το ταξίδι του ύπνου σου. Δεν τελειώνει τόσο γρήγορα και ανέπαφα. Μάλλον πιο βασανιστικά από πριν.

Αποφάσισαν αυτοί μαζί με σένα να σε ρουφήξουν. Έτσι γιατί έχουν μάθει απλώς να περνούν. Να ζητούν. Το βασικότερο κατώτατο στάδιο. Εκεί είναι οι περισσότεροι φυλακισμένοι. Στο ρήμα περνώ.

Εσύ όμως. Κάτι άλλο φέρνεις μέσα σου. Κάτι άλλο που για χάρη του βασανίζεσαι και τυραννιέσαι αφού δεν ξέρεις να ιππεύεις μέσα του. Σε καταδυναστεύει. Παραμένεις φρόνιμος υπάκουος του. Σε μια μόνιμη κατάφαση.

Συνωστιζόμενες καταφάσεις έχουν δημιουργήσει ένα κρατήρα μέσα σου. Μια τρύπα από ορείχαλκο και άλλα βαριά μέταλλα.

Δεν είχες όμως συνηθίσει στα ορυχεία. Δεν είχες όμως συνηθίσει στις εκσκαφές του πνεύματος σου.

Στέκεις σαν αρχαίο μαρμάρινο άγαλμα. Μάρμαρο που όλο και μαυρίζει από τον ήλιο. Από το νέφος, την απαλλοτρίωση της ψυχής σου, τα ιπτάμενα λουλούδια που σου ρίχνουν.

Να απεχθάνεσαι τον ψεύτικο κόσμο.

Να παραμένεις πιστός στο εσωτερικό σου πόρισμα. Όποιο και να είναι αυτό.

Σαν φυσικός κανόνας. Σαν φυσική έννοια. Ζωής και αναζωογόνησης.

Σήκωσε το ανάστημα σου. Όπου και αν βρίσκεσαι. Ψάξε κάτι μέσα σου. Αν ψάχνεις θα βρίσκεις. Και αν βρίσκεις να αφήνεις. Να μην κρατάς μόνο για τον εαυτό σου.

Έτσι βαραίνεις. Δεν βρίσκεις γαλήνη και ειρήνη έτσι.

Πληθαίνουν τα ερείσματα. Σκληραίνει ο αέρας και η πλάση. Καταπιέζεις τον πανικό σου. Τον χαμένο πανικό σου. Αντιδρά σε αυτό που γίνεται. Δεν καταλαβαίνει το γιατί;

Γιατί έτσι και όχι αλλιώς. Αυτός απλώς ήθελε να είναι έξω από το κουτί, απεγκλωβισμένος και αεράτος. Όχι μέσα στο πρέπει του εγώ σου. Να απεχθάνεσαι το ψεύτικο και το πλαστό.

Δεν βρίσκεται εκεί αυτό που ψάχνεις.

Αν ανοίξεις τα μάτια σου και κοιτάξεις πέρα από αυτό που αισθάνεσαι μέσω της ακοής σου, της όσφρησης, της αφής, της γεύσης και της όρασης. Τότε αν μείνεις για λίγο. Αν το επιτρέψεις στον εαυτό σου να μείνει για λίγο. Θα το αισθανθείς. Άλλοι το αποκαλούν σύμπαν. Άλλοι ένωση, άλλοι Θεό και άλλοι επιστήμη ή φύση. Εσύ να βρεις τη δική σου λέξη να το ονομάσεις. Γιατί αλλιώς θα γίνει ψεύτικο. Μην το ξεχάσεις.